Premier Robert Borden leidde Canada door de Eerste Wereldoorlog en pleegde uiteindelijk 500.000 troepen voor de oorlogsinspanning. Robert Borden vormde een Unie-regering van liberalen en conservatieven om de dienstplicht in te voeren, maar de dienstplichtkwestie splitste het land bitter - waarbij de Engelsen het sturen van troepen steunden aan Groot-Brittannië en de Fransen fel tegenstander.
Robert Borden leidde ook bij het bereiken van de Dominion-status voor Canada en speelde een belangrijke rol bij de overgang van het Britse Rijk naar het Britse Gemenebest van Naties. Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog ratificeerde Canada het Verdrag van Versailles en werd lid van de Volkenbond als een onafhankelijke natie.
Hoogtepunten als premier
Noodoorlog maatregelen van 1914
Winstbelasting in oorlogstijd van 1917 en de "tijdelijke" inkomstenbelasting, de eerste directe belastingheffing door de Canadese federale overheid
Veteranen voordelen
Nationalisatie van failliete spoorwegen
Introductie van een professionele openbare dienst
Geboorte
26 juni 1854, in Grand Pré, Nova Scotia
Dood
10 juni 1937 in Ottawa, Ontario
Professionele carriere
Leraar 1868 tot 1874
Advocaat in Halifax, Nova Scotia
Kanselier, Queen's University 1924 tot 1930
President, Crown Life Insurance 1928
President, Barclay's Bank Canada 1929
President, Canadian Historical Association 1930
Politieke affiliatie
Conservatief
Unionist 1917 tot 1920
Ridings (kiesdistricten)
Halifax 1896 tot 1904, 1908 tot 1917
Carleton 1905 tot 1908
King's County 1917 tot 1920
Politieke carriere
Robert Borden werd voor het eerst gekozen in het Lagerhuis in 1896.
Hij werd in 1901 tot leider van de conservatieve partij gekozen en was van 1901 tot 1911 leider van de oppositie.
Robert Borden leidde de conservatieven naar de overwinning in de algemene verkiezingen van 1911 op een platform tegen wederkerigheid of vrijhandel met de Verenigde Staten, waarbij hij Sir Wilfrid Laurier en de liberalen versloeg.
Robert Borden werd in 1911 beëdigd als premier van Canada.
Hij diende ook als president van de Privy Council van 1911 tot 1917 en als staatssecretaris voor externe zaken van 1912 tot 1920.
Om dienstplicht in te voeren, vormde Robert Borden een coalitieregering met veel liberalen. De regering van de Unie won de verkiezingen van 1917, maar had slechts drie leden van Quebec.
Robert Borden ging in 1920 als premier van Canada met pensioen. Arthur Meighen werd de volgende premier van Canada.