Pericles 'Funeral Oration - Thucydides' versie

De begrafenisoratie van Pericles is een toespraak geschreven door Thucydides voor zijn geschiedenis van de Peloponnesische oorlog. Pericles levert de oratie niet alleen om de doden te begraven, maar ook om de democratie te prijzen.

Pericles, een groot voorstander van democratie, was een Griekse leider en staatsman tijdens de Peloponnesische oorlog. Hij was zo belangrijk voor Athene dat zijn naam de leeftijd bepaalt -- Pericles ("The Age of Pericles"), een periode waarin Athene herbouwde wat tijdens de recente oorlog met Perzië was vernietigd (de Grieks-Perzische of Perzische oorlogen).

De mensen van Athene, inclusief degenen van het platteland wier land werd geplunderd door hun vijanden, werden in overvolle omstandigheden binnen de muren van Athene gehouden. Dichtbij het begin van de Peloponnesische oorlog veegde een pest de stad rond. We weten niet zeker wat de pestziekte was. Een recente beste gok is Typhoid Fever. In elk geval, Pericles bezweek en stierf aan deze pest. [Thucydides op de pest]

Voorafgaand aan de verwoesting van de pest stierven Atheners al als gevolg van de oorlog. Pericles hield een spetterende toespraak ter ere van democratie ter gelegenheid van begrafenissen, kort na het begin van de oorlog.

Thucydides steunde Pericles vurig maar was minder enthousiast over de instelling van democratie. Onder de handen van Pericles dacht Thucydides dat democratie kon worden gecontroleerd, maar zonder hem zou het gevaarlijk kunnen zijn. Ondanks de houding van Thucydides ten opzichte van democratie, ondersteunt de toespraak die hij in de mond van Pericles houdt de democratische regeringsvorm.

Thucydides, die zijn Periclean-speech voor hem schreef Geschiedenis van de Peloponnesische oorlog, geeft eenvoudig toe dat zijn toespraken slechts losjes gebaseerd zijn op geheugen en dus niet als een volledig verslag moeten worden opgevat.

In de toespraak zegt Pericles:

• Democratie stelt mannen in staat vooruit te gaan vanwege verdienste in plaats van rijkdom of geërfde klasse.
• In een democratie gedragen burgers zich rechtmatig terwijl ze doen wat ze willen zonder angst voor nieuwsgierige blikken.
• In een democratie is er gelijke gerechtigheid voor iedereen in privégeschillen.

Dit lijkt sterk op de officiële houding van die moderne naties die voor democratie zijn.

Thucydides schrijft:

" Onze grondwet kopieert niet de wetten van naburige staten; we zijn eerder een patroon voor anderen dan imitators zelf. Het bestuur is voorstander van de velen in plaats van de enkelingen; daarom wordt het een democratie genoemd. Als we naar de wetten kijken, geven ze iedereen gelijke rechtvaardigheid in hun privéverschillen; als er geen sociale status is, valt de vooruitgang in het openbare leven onder de reputatie van bekwaamheid, waarbij klasseoverwegingen de verdienste niet mogen belemmeren; armoede belemmert ook niet de weg, als een mens in staat is de staat te dienen, wordt hij niet gehinderd door de duisternis van zijn toestand. De vrijheid die we genieten in onze regering strekt zich ook uit tot ons gewone leven. Daar voelen we ons verre van jaloers op elkaar te bewaken, maar worden we niet opgeroepen om boos te zijn op onze buurman om te doen wat hij leuk vindt, of zelfs om ons over te geven aan die schadelijke looks die niet kunnen falen om aanstootgevend te zijn, hoewel ze geen positieve gevolgen hebben boete. Maar al dit gemak in onze privérelaties maakt ons niet wetteloos als burgers. Tegen deze angst is onze voornaamste waarborg, die ons leert om de magistraten en de wetten te gehoorzamen, met name wat betreft de bescherming van de gewonden, of ze daadwerkelijk in het statutenboek staan, of behoren tot die code die, hoewel ongeschreven, toch niet kan worden gebroken zonder erkende schande."

Bron:
Pericles begrafenisoratie

Functies over democratie in het oude Griekenland en de opkomst van democratie

Oude schrijvers over democratie

1. Aristoteles
2. Thucydides via de begrafenisoratie van Pericles
3. Plato's Protagoras
4. Aeschines
5. Isocrates
6. Herodotus vergelijkt democratie met oligarchie en monarchie
7. Pseudo-Xenophon