Shakespeare uitvoeren

Ben Crystal is de auteur van Shakespeare op Toast (gepubliceerd door Icon Books), een nieuw boek dat de mythe verdrijft dat Shakespeare moeilijk is. Hier deelt hij zijn gedachten over het uitvoeren van Shakespeare en onthult hij zijn toptips voor beginnende acteurs.

About.com: Is het uitvoeren van Shakespeare moeilijk?

Ben Crystal: Wel, ja ... en zo zou het moeten zijn! Deze spelen zijn meer dan 400 jaar oud. Ze bevatten culturele knevels en verwijzingen die voor ons volledig onduidelijk zijn. Maar ze zijn ook moeilijk uit te voeren omdat Shakespeare zo verdomd goed was in het aanboren van het menselijk hart - dus als acteur kun je jezelf niet tegenhouden. Als je niet naar de diepten van je ziel kunt gaan, de uitersten van jezelf kunt verkennen, naar de slechte plek kunt gaan als Othello of Macbeth, dan zou je niet op het podium moeten staan.

Je moet denken aan de grote toespraken in Shakespeare als de belangrijkste dingen die het personage ooit heeft gezegd; ze moeten worden gesproken met je borst opengesneden, je hart bloot en met een enorme passie. Je moet de woorden uit de lucht halen. Als je niet het gevoel hebt dat je een marathon hebt gelopen als je klaar bent, doe je het niet goed. Er is moed voor nodig om jezelf open te stellen voor zo'n publiek, om ze je binnenkant te laten zien zonder wanhopig te proberen ze te laten zien - het vergt oefening.

About.com: Wat is jouw advies aan iemand die Shakespeare voor het eerst uitvoert??

Ben Crystal: Behandel het niet lichtvaardig, maar behandel het ook niet te serieus. Ik weet dat dat als een contradictie klinkt, maar het lijkt op het idee om eerlijk te handelen in een grote ruimte, waar veel acteurs mee worstelen. Het is een lastige balans en Shakespeare vraagt ​​je om te gaan met deze enorme ideeën en emoties die je maar al te vaak leiden tot "over-acteren" - blijf weg van grote gebaren en overdreven karakterisaties.

Veel van wat je moet weten staat al op de pagina. Het is dus lastig, en je moet eraan werken, maar het is ook het leukste ter wereld. Geniet ervan. Leer je lijnen zo goed dat je kunt gaan rennen of afwassen terwijl je ze zegt. Pas als ze een diep deel van je zijn, kun je beginnen met spelen. Veel mensen nemen de stukken van Shakespeare veel te serieus en vergeten dat belangrijke woord: "spelen". Het is een spel, dus geniet ervan! Je kunt niet 'spelen' met je medeacteurs als je je regels probeert te onthouden.

About.com: Heeft Shakespeare aanwijzingen achtergelaten aan acteurs in de tekst?

Ben Crystal: Ja, ik denk van wel. Dat geldt ook voor Peter Hall, Patrick Tucker en een flink aantal anderen. Of hij het daadwerkelijk deed, staat altijd ter discussie. Teruggaan naar een originele tekst zoals de First Folio helpt. Het is de eerste verzamelde editie van Shakespeare's toneelstukken, bewerkt door twee van zijn hoofdrolspelers. Ze hadden een boek willen maken over hoe ze de stukken van hun collega's moesten spelen, niet hoe ze te lezen - 80% van de Elizabethanen kon niet lezen! Dus de First Folio is zo dicht mogelijk bij de beoogde scripts van Shakespeare als we maar kunnen krijgen.

Wanneer moderne editors van de toneelstukken een nieuwe editie maken, gaan ze terug naar het eerste blad en verwijderen hoofdletters, spelling wijzigen en speeches schakelen tussen personages omdat ze kijken naar de spelen vanuit een literair, niet dramatisch perspectief . Indachtig het feit dat het bedrijf van Shakespeare elke dag een nieuw stuk zou spelen, hadden ze simpelweg niet veel tijd gehad om te repeteren. Daarom gaat de theorie dat een groot deel van de regie in de tekst is geschreven. Het is inderdaad mogelijk om uit de tekst te achterhalen waar je moet staan, hoe snel je moet spreken en wat de gemoedstoestand van je personage is..

About.com: Hoe belangrijk is het om de jambische pentameter te begrijpen voordat je gaat optreden?

Ben Crystal: Dat hangt ervan af hoeveel je de schrijver respecteert waarmee je werkt. De meeste toneelstukken van Shakespeare zijn geschreven in die specifieke ritmische stijl, dus het zou dwaas zijn om het te negeren. Jambische pentameter is het ritme van onze Engelse taal en van ons lichaam - een lijn van die poëzie heeft hetzelfde ritme als onze hartslag. Een lijn van jambische pentameter vult de menselijke long perfect, dus het is het ritme van spraak. Je zou kunnen zeggen dat het een heel menselijk klinkend ritme is en Shakespeare gebruikte het om te onderzoeken wat het is om mens te zijn.

Op een iets minder abstracte toon is jambische pentameter een lijn van poëzie met tien lettergrepen, en alle even genummerde lettergrepen hebben een iets sterkere stress. Dat is een richting op zichzelf - de sterkere spanningen vallen meestal op de belangrijke woorden.

About.com: dus hoe zit het met lijnen met minder dan tien lettergrepen?

Ben Crystal: Nou, Shakespeare kon niet tellen en was een idioot - of hij was een genie en wist wat hij deed. Wanneer er minder dan tien lettergrepen in een regel staan, geeft hij de acteur de ruimte om na te denken. Als de meter op enig moment verandert, is het een richting van Shakespeare naar zijn acteurs over het personage dat ze spelen. Het klinkt vrij ingewikkeld, maar eigenlijk, als je eenmaal weet waar je naar op zoek bent, is het ongelooflijk eenvoudig. Shakespeare wist dat zijn acteurs dit ritme door hun aderen zouden hebben laten stromen, en zijn publiek ook. Als hij het ritme brak, zouden ze het voelen.

Als je jambische pentameter niet als een acteur begrijpt, begrijp je 80% van de stijl waarin Shakespeare schreef niet, en evenveel opnieuw van wat zijn schrijven zo geweldig maakt.

Shakespeare op Toast van Ben Crystal wordt uitgegeven door Icon Books.