Parrhesie in retoriek

In de klassieke retoriek is parrhesie vrij, openhartig en onbevreesd. In het oude Griekse denken betekende het spreken met parrhesie 'alles zeggen' of 'je geest spreken'. "Een onverdraagzaamheid van parrhesie", merkt S. Sara Monoson op, "een duidelijke tirannie van zowel de Griekse als de Perzische variëteit in de Atheense opvatting ... De koppeling van vrijheid en parrhesie in het democratische zelfbeeld ... functioneerde om twee dingen te beweren: de kritische houding passend voor een democratische burger, en het open leven beloofd door democratie "(Plato's democratische verwikkelingen, 2000).

Voorbeelden en observaties

• "De auteur van [Rhetorica] ad Herennium besprak een denkfiguur genaamd parrhesia ('oprechtheid van meningsuiting'). Dit cijfer doet zich voor 'wanneer we praten voor degenen aan wie we eerbied of angst te danken hebben, maar toch ons recht om te spreken uitoefenen, omdat we gerechtvaardigd lijken om hen, of dierbare personen, voor een fout te beschuldigen' (IV xxxvi 48). Bijvoorbeeld: 'Het universiteitsbestuur heeft haatzaaien op deze campus getolereerd en is dus tot op zekere hoogte verantwoordelijk voor het wijdverbreide gebruik ervan.' Een tegengestelde figuur is litotes
  (understatement), waarbij een retor een kenmerk van de situatie vermindert dat voor iedereen duidelijk is. "
  (Sharon Crowley en Debra Hawhee, Oude retoriek voor hedendaagse studenten. Pearson, 2004)
• "Om de betekenissen het best in hun eigen context weer te geven, parrhesia moet worden gezien als 'echte spraak': de parrèsiastès is degene die de waarheid spreekt. parrèsia vereist dat de spreker de meest directe woorden en uitdrukkingen gebruikt die mogelijk zijn om duidelijk te maken dat alles wat hij zegt van hem is eigen mening. Als een 'spraakactiviteit' parrhesia was grotendeels beperkt tot mannelijke burgers. "
  (Kyle Grayson, Draken achtervolgen. University of Toronto Press, 2008)
• "Wat staat er eigenlijk op het spel parrhesia is wat, enigszins impressionistisch, de openhartigheid, vrijheid en openheid kan worden genoemd, die ertoe leidt dat iemand zegt wat hij te zeggen heeft, zoals men het wil zeggen, wanneer men het wil zeggen, en in de vorm die men nodig acht om het te zeggen. De voorwaarde parrhesia is zo verbonden met de keuze, de beslissing en de houding van de persoon die spreekt dat de Latijnen het precies vertaalden door, libertas [vrijuit spreken]. "
  (Michel Foucault, De Hermeneutiek van het onderwerp: Lezingen aan het College de France 1981-1982. Macmillan, 2005)
• The Fearless Speech of Malcolm X
  "Malcolm X is het geweldige voorbeeld van parrhesia in de zwarte profetische traditie. De term gaat terug naar regel 24A van Plato's Verontschuldiging, waar Socrates zegt, de oorzaak van mijn impopulariteit was mijn parrhesie, mijn onbevreesde toespraak, mijn openhartige toespraak, mijn duidelijke toespraak, mijn niet-geïntimideerde toespraak. De hiphopgeneratie spreekt over 'het echt houden'. Malcolm was zo echt als maar kan. James Brown sprak over 'maak het funky'. Malcolm was altijd. 'Breng de funk binnen, breng de waarheid binnen, breng de realiteit binnen ...
  "Toen Malcom naar het zwarte leven in Amerika keek, zag hij verspild potentieel; hij zag niet-gerealiseerde doelen. Dit soort profetische getuige kan nooit worden verpletterd. Er was niemand zoals hij in termen van de moed om het leven te riskeren en ledematen om zo te spreken pijnlijke waarheden over Amerika. "
  (Cornel West, "Firebrand." Smithsonian, Februari 2015)
• Eisenhower op het militair-industrieel complex
  "We geven jaarlijks meer uit aan militaire veiligheid dan alleen het netto-inkomen van alle Amerikaanse bedrijven.
  "Nu is deze combinatie van een immens militair establishment en een grote wapenindustrie nieuw in de Amerikaanse ervaring. De totale invloed - economisch, politiek, zelfs spiritueel - wordt gevoeld in elke stad, elk staatshuis, elk kantoor van de federale overheid. We erkennen de noodzaak van deze ontwikkeling, maar we moeten niet nalaten de ernstige implicaties ervan te begrijpen. Onze inspanningen, middelen en middelen van bestaan ​​zijn er allemaal bij betrokken. Dat geldt ook voor de structuur van onze samenleving..
  "In de raden van de overheid moeten we waken voor de verwerving van ongerechtvaardigde invloed, of ze nu wordt gezocht of niet wordt gezocht, door het militair-industriële complex. Het potentieel voor de desastreuze toename van misplaatste macht bestaat en zal blijven bestaan. We mogen nooit laten afwegen deze combinatie brengt onze vrijheden of democratische processen in gevaar. We moeten niets als vanzelfsprekend beschouwen. Alleen een waakzame en goed geïnformeerde burgerij kan het juiste samenspel van de enorme industriële en militaire verdedigingsmechanismen afdwingen met onze vreedzame methoden en doelen, zodat veiligheid en vrijheid kunnen gedijen samen…
  "Ontwapening, met wederzijdse eer en vertrouwen, is een voortdurende noodzaak. Samen moeten we leren hoe we verschillen kunnen samenstellen, niet met wapens, maar met intellect en fatsoenlijk doel. Omdat deze behoefte zo scherp en duidelijk is, moet ik bekennen dat ik mijn officiële verantwoordelijkheden op dit gebied met een duidelijk gevoel van teleurstelling. Als iemand die getuige is geweest van de gruwel en de aanhoudende droefheid van oorlog, als iemand die weet dat een andere oorlog deze beschaving die zo langzaam en pijnlijk is gebouwd over duizenden jaren volledig kon vernietigen , Ik wou dat ik vanavond kon zeggen dat een duurzame vrede in zicht is.
  "Gelukkig kan ik zeggen dat oorlog is vermeden. Er is gestage vooruitgang geboekt in de richting van ons uiteindelijke doel. Maar er moet nog veel gebeuren."
  (President Dwight Eisenhower, Farewell Address, 17 januari 1961)
• Straight Talk als een retorische trope
  "Ik las het uitstekende werk van S. Sara Monoson over parrhesia (openhartige rede) in het oude Athene. ik dacht, dit is het--we kunnen deze ethiek van parrhesie gebruiken als ons eigen democratische ideaal! Maar toen begon ik op te merken dat onze populaire cultuur eigenlijk al zoiets als parrhesie prees: oprechte praatjes. Politieke theoretici hebben ook een soortgelijke ethiek: oprechtheid. Maar het probleem was dat veel hetero-sprekers diep ondemocratisch leken: hetero-praten leek een trope te zijn geworden, een ander hulpmiddel voor sluwe politici en slimme reclamemanagers. "
  (Elizabeth Markovits, The Politics of Sincerity: Plato, Frank Speech en Democratic Judgement. De Pennsylvania State University Press, 2008)