Niobe, de dochter van Tantalus

In de Griekse mythologie pochte Niobe, die de dochter was van Tantalus, de koningin van Thebe, en de vrouw van koning Amphion, dwaas dat ze meer geluk had dan Leto (Latona voor de Romeinen), de moeder van Artemis en Apollo omdat ze had meer kinderen dan Leto. Om haar roem te betalen, zorgde Apollo (of Apollo en Artemis) ervoor dat ze al haar 14 (of 12) kinderen verloor. In die versies waarin Artemis meedoet aan de moord, is ze verantwoordelijk voor de dochters en Apollo voor de zonen.

Begrafenis van de kinderen

In de Ilias, toegeschreven aan Homerus, de kinderen van Niobe, liggend in hun eigen bloed, zijn negen dagen lang niet begraven omdat Zeus het volk van Thebe in steen veranderde. Op de tiende dag begroeven de goden hen en hervatte Niobe haar leven door opnieuw te eten.

Deze versie van het verhaal van Niobe verschilt van andere waarin Niobe zelf in steen verandert.

Voor sommige context, in de Ilias, veel levens gaan verloren in pogingen om lichamen terug te vinden voor een goede begrafenis. Het niet respecteren van het lijk door de vijand draagt ​​bij aan de vernedering van de verliezer.

Ovidius verhaal van Niobe

Volgens de Latijnse dichter, Ovidius, Niobe en Arachne waren vrienden, maar ondanks de les, leerde Athena stervelingen over buitensporige trots - toen ze Arachne in een spin veranderde, was Niobe buitengewoon trots op haar man en haar kinderen.

De dochter van Tiresias, Manto, waarschuwde het volk van Thebe, waar de man van Niobe regeerde, om Latona te eren (de Griekse vorm is Leto; moeder van Apollo en Artemis / Diana), maar Niobe vertelde de Thebans dat ze haar moesten eren in plaats van Latona. Niobe wees er tenslotte trots op dat het haar vader was die de bijzondere eer kreeg voor stervelingen om te dineren met de onsterfelijke goden; haar grootvaders waren Zeus en de Titan Atlas; ze was bevallen van 14 kinderen, half jongens en half meisjes. Latona was daarentegen een zwerver die geen plaats kon vinden om te bevallen, totdat rotsachtige Delos eindelijk medelijden kreeg, en toen had ze slechts een schamele twee kinderen. Niobe beweert dat zelfs als het fortuin een of twee van haar afneemt, ze nog genoeg over heeft.

Latona is woedend en roept haar kinderen om te klagen. Apollo schiet pijlen (mogelijk van pest) op de jongens, en dus sterven ze allemaal. Niobe huilt maar zegt trots dat Latona nog steeds de verliezer is, want ze heeft nog steeds meer, met 7 kinderen, haar dochters, in rouwkleding naast hun broers. Een van de meisjes buigt om een ​​pijl te trekken en zij sterft, en dat geldt ook voor alle anderen terwijl ze bezwijken voor de pest die door Apollo is afgeleverd. Niobe ziet eindelijk dat ze de loser is en zit stil: het beeld van verdriet, hard als een rots, maar huilend. Ze wordt gedragen door een wervelwind naar een bergtop (Mount Sipylus) waar ze een stuk marmer blijft met tranen druppelen, en ze heeft nog steeds meer, met 7 kinderen, haar dochters, in rouwkleding naast hun broers. Een van de meisjes buigt om een ​​pijl te trekken en zij sterft, en dat geldt ook voor alle anderen terwijl ze bezwijken voor de pest die door Apollo is afgeleverd. Niobe ziet eindelijk dat ze de loser is en zit stil: het beeld van verdriet, hard als een rots, maar huilend. Ze wordt gedragen door een wervelwind naar een bergtop (Mount Sipylus) waar ze een stuk marmer blijft met tranen druppelen.