Nieuwe Engelsen De taal aanpassen aan nieuwe behoeften

De term "nieuwe Engelsen" verwijst naar regionale en nationale variëteiten van de Engelse taal die worden gebruikt op plaatsen waar het niet de moedertaal is van de meerderheid van de bevolking. De uitdrukking is ook bekend als nieuwe variëteiten van het Engels, niet-native variëteiten van het Engels en niet-native geïnstitutionaliseerde variëteiten van het Engels.

Nieuwe Engelsen hebben bepaalde formele eigenschappen - lexicaal, fonologisch en grammaticaal - die verschillen van die van het Britse of Amerikaanse standaard Engels. Voorbeelden van nieuwe Engelse talen zijn Nigeriaans Engels, Singapore-Engels en Indisch Engels.

Voorbeelden en observaties

"De meeste aanpassingen in een Nieuw Engels hebben betrekking op woordenschat, in de vorm van nieuwe woorden (lenen - uit honderden taalbronnen, zoals in Nigeria), woordformaties, woordbetekenissen, collocaties en idiomatische zinnen. Er zijn veel culturele domeinen die waarschijnlijk nieuwe woorden motiveren, omdat sprekers de taal aanpassen aan nieuwe communicatieve behoeften. "

- David Crystal, "English as a Global Language, 2nd ed." Cambridge University Press, 2003

"De pionier in de studie van nieuwe Engelsen was zonder twijfel Braj B. Kachru, die met zijn boek uit 1983 De Indianisatie van het Engels initieerde een traditie van het beschrijven van niet-inheemse Engelse variëteiten. Zuid-Aziatisch Engels blijft een goed gedocumenteerde geïnstitutionaliseerde tweede-taalvariëteit, maar de gevallen van Afrika en Zuidoost-Azië zijn inmiddels ook relatief goed beschreven. "

- Sandra Mollin, "Euro-Engels: Beoordeling van de variëteitstatus." Gunter Narr Verlag, 2006

Kenmerken van het nieuwe Engels

"Een term die populair is geworden is 'Nieuw Engels', dat Platt, Weber en Ho (1984) gebruiken om een ​​Engelse variëteit aan te duiden met de volgende kenmerken:

(a) Het heeft zich ontwikkeld via het onderwijssysteem (mogelijk zelfs als een medium voor onderwijs op een bepaald niveau), in plaats van als een eerste taal van het gezin.
(b) Het heeft zich ontwikkeld in een gebied waar door een meerderheid van de bevolking geen inheemse Engelse taal werd gesproken.
(c) Het wordt gebruikt voor een reeks functies (bijvoorbeeld schrijven van brieven, overheidscommunicatie, literatuur, als lingua franca binnen een land en in formele contexten).
(d) Het is ingeburgerd geraakt door een subset van regels te ontwikkelen die het markeren als verschillend van Amerikaans of Brits Engels.

Uitgesloten van hun aanwijzing Nieuw Engels zijn de 'Nieuwere Engelsen' van de Britse Eilanden (d.w.z. Schotten en door Keltische invloeden zoals Hiberno-Engels); immigrant Engels; buitenlands Engels; pidgin and creole Englishes. "

- Rajend Mesthrie, "English in Language Shift: The History, Structure and Sociolinguistics of South African Indian English." Cambridge University Press, 1992

Een controversiële termijn

"De variëteiten van het Engels die in landen in de buitenste landen worden gesproken, worden 'New Englishes' genoemd, maar de term is controversieel. Singh (1998) en Mufwene (2000) beweren dat het zinloos is, voor zover geen taalkenmerk voor iedereen hetzelfde is en alleen 'New Englishes' en alle variëteiten worden nagebouwd door kinderen uit een gemengde pool van functies, dus alle zijn 'nieuw' in elke generatie. Deze punten zijn zeker waar, en het is belangrijk om te voorkomen dat de nieuwe (voornamelijk niet- inheemse) variëteiten zijn inferieur aan de oude (voornamelijk inheemse) soorten. Desalniettemin hebben de Engelsen van India, Nigeria en Singapore en veel andere landen in de buitenste cirkel een aantal oppervlakkige taalkundige kenmerken die het samen gemakkelijk maken om te beschrijven als een groep afzonderlijk van de variëteiten Amerika, Britten, Australiërs, Nieuw Zeeland, enz. "

- Gunnel Melchers en Philip Shaw, "World Englishes: An Introduction." Arnold, 2003

Oud Engels, Nieuw Engels en Engels als vreemde taal

"We kunnen de verspreiding van het Engels zien in termen van de 'oude Engelsen', de 'nieuwe Engelsen' en Engels als een vreemde taalvariëteit, die de soorten verspreiding, de patronen van acquisitie en de functionele domeinen waarin Engels wordt gebruikt voorstelt culturen en talen ... De 'oude variëteiten' van het Engels kunnen bijvoorbeeld traditioneel worden omschreven als Brits, Amerikaans, Canadees, Australisch, Nieuw-Zeeland, enz. De 'nieuwe Engelsen' daarentegen hebben twee belangrijke kenmerken, namelijk dat Engels is slechts een van de twee of meer codes in het taalrepertoire en dat het een belangrijke status heeft verworven in de taal van dergelijke meertalige landen. Ook hebben de 'nieuwe Engelsen' hun functionele bereik uitgebreid in een verscheidenheid van sociale, educatieve, administratieve en literaire domeinen. Bovendien hebben ze een grote diepgang verworven wat betreft gebruikers op verschillende niveaus van de samenleving. India, Nigeria en Singapore zouden voorbeelden zijn van landen met 'nieuwe Engelsen'. De derde variëteit van het Engels, die van het Engels als vreemde taal, wordt vaak gekenmerkt door het feit dat, in tegenstelling tot de landen waar we de 'nieuwe Engelsen' vinden, deze landen niet noodzakelijk een geschiedenis van kolonisatie hebben door de gebruikers van de 'oude' Engels, maar gebruiken Engels als een noodzakelijke internationale taal. Japan, Rusland, China, Indonesië, Thailand, enz. Vallen in deze categorie. "

- Joseph Foley, inleiding tot "New Englishes: The Case of Singapore." Singapore University Press, 1988