Deze "stand-alone" komische vrouwelijke monoloog laat mevrouw Claus uitbreken met de kerstman. Het kan worden gebruikt door studenten, acteurs, regisseurs voor educatieve of professionele doeleinden. Houd er rekening mee dat het gewoon een komische schets is. We weten zeker dat mevrouw Claus de Kerstman nooit zou verlaten!
MEVR. CLAUS: (Een brief schrijven, de woorden uitspreken terwijl ze schrijft.)
Aan mijn geliefde echtgenoot. Nee. Beste Chris. Nee nee. Beste Nick. Beste St. Nick. Nee. Geachte heer Claus. Het spijt me zo dat het zover is gekomen. We zijn al meer dan een dozijn eeuwen getrouwd en toch zijn we op de een of andere manier uit elkaar gegroeid. Misschien is het het feit dat je meer tijd doorbrengt met je rendieren dan met mij. Of dat je je niet compleet voelt tenzij je in je werkplaats bent en die arme elfjes slaaf maakt.
(Blijft spreken, maar schrijft niet langer. Voel je vrij om te bewegen.)
De rest van de wereld ziet je als onophoudelijk vrolijk, een constant baken van vrolijkheid. Maar ze kennen de echte Claus niet. Stil. Sullen. Een workaholic die teveel eierpunch drinkt! En hoe zit het met die kom vol gelei die je een maag noemt? Misschien moet je minder tijd besteden aan het maken van een lijst en het controleren ervan twee keer en meer tijd op de loopband! Het spijt me. Ik wil niet uithalen. Geen van deze dingen doet er echt toe. Dat is niet waarom ik je verlaat. De waarheid is dat ik iemand nieuw heb ontmoet. Het maakt niet uit wie het is. Het enige dat telt is hoe ik me voel als we samen tijd doorbrengen, paaseieren verstoppen en chocoladekonijnen versieren. Het enige dat telt is dat we gelukkig zijn. En ik hoop echt dat je ook geluk kunt vinden. Misschien met de tandenfee? Ze heeft altijd iets voor je gehad.
(Keert terug naar schrijven.)
Je hebt mijn zegen. Tot ziens, mijn man. Ik laat dit briefje naast een glas melk en wat koekjes achter voor de tijd. Afscheid.