Maya Codex

Codex verwijst naar een oud type boek gemaakt met pagina's aan elkaar gebonden (in tegenstelling tot een scroll). Slechts 3 of 4 van deze met de hand geschilderde hiëroglyfische codices van de post-klassieke Maya zijn er nog, dankzij omgevingsfactoren en ijverige zuivering door 16e-eeuwse geestelijken. De codices zijn lange stroken in gevouwen accordeonstijl, waardoor pagina's van ongeveer 10x23 cm worden gemaakt. Ze zijn waarschijnlijk gemaakt van de binnenste schors van vijgenbomen bedekt met kalk en vervolgens beschreven met inkt en borstels. De tekst erop is kort en behoeft meer studie. Het lijkt astronomie, almanakken, ceremonies en profetieën te beschrijven.

Waarom is het 3 of 4?

Er zijn drie Maya Codices genoemd naar de plaatsen waar ze zich momenteel bevinden, Madrid, Dresden en Parijs. De vierde, mogelijk nep, is vernoemd naar de plaats waar het voor het eerst werd getoond, de Grolier Club van New York City. De Grolier Codex werd in 1965 ontdekt in Mexico door Dr. José Saenz. De Codex van Dresden daarentegen werd in 1739 van een particulier overgenomen.

Dresden Codex

Helaas heeft de Codex van Dresden (vooral water) schade geleden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Voor die tijd werden echter kopieën gemaakt die nog steeds bruikbaar zijn. Ernst Förstemann publiceerde twee keer fotochromolithografische edities, in 1880 en 1892. U kunt een kopie hiervan als PDF downloaden van de FAMSI-website. Zie ook de Dresden Codex-afbeelding bij dit artikel.

De Codex van Madrid

De 56 pagina's tellende Madrid Codex, voor en achter geschreven, werd opgesplitst in twee stukken en gescheiden gehouden tot 1880 toen Léon de Rosny besefte dat ze bij elkaar hoorden. De Codex van Madrid wordt ook Tro-Cortesianus genoemd. Het bevindt zich nu in het Museo de América, in Madrid, Spanje. Brasseur de Bourbourg maakte er een chromolithografische weergave van. FAMSI biedt een PDF van de Codex van Madrid.

De Paris Codex

De Bibliothèque Impériale verwierf de Paris Codex van 22 pagina's in 1832. Naar verluidt zou Léon de Rosny de Paris Codex in 1859 in een hoek van de Bibliothèque Nationale in Parijs hebben "ontdekt", waarna de Paris Codex het nieuws haalde. Het wordt de "Pérez Codex" en de "Maya-Tzental Codex" genoemd, maar de voorkeursnamen zijn de "Paris Codex" en "Codex Peresianus". Een PDF met foto's van de Paris Codex is ook beschikbaar met dank aan FAMSI.

_Bron:

_{Informatie is afkomstig van de FAMSI-site: The Ancient Codices. FAMSI staat voor Foundation for the Advancement of Mesoamerican Studies, Inc.}