Toen Lucy Stone en Henry Blackwell trouwden, protesteerden ze tegen de wetten van de tijd waarin vrouwen hun wettelijk bestaan verloren bij het huwelijk (coverture), en verklaarden dat ze zich niet vrijwillig aan dergelijke wetten zouden houden.
Het volgende werd ondertekend door Lucy Stone en Henry Blackwell voorafgaand aan hun huwelijk op 1 mei 1855. De eerwaarde Thomas Wentworth Higginson, die het huwelijk uitvoerde, las niet alleen de verklaring tijdens de ceremonie, maar verspreidde deze ook onder andere ministers als een model dat hij andere paren aanspoorde om te volgen.
Hoewel we onze wederzijdse genegenheid erkennen door publiekelijk de relatie van man en vrouw aan te nemen, maar toch rechtvaardig voor onszelf en een groot principe, beschouwen we het als een plicht om te verklaren dat deze daad van onze kant geen sanctie of belofte van vrijwillige gehoorzaamheid aan dergelijke inhoudt van de huidige huwelijkswetten, die weigeren de vrouw te erkennen als een onafhankelijk, rationeel wezen, terwijl ze de echtgenoot een schadelijke en onnatuurlijke superioriteit verlenen, hem voorzien van wettelijke bevoegdheden die geen eervolle man zou uitoefenen, en die geen man zou moeten bezitten . We protesteren vooral tegen de wetten die de man geven:
1. De voogdij over de persoon van de vrouw.
2. De exclusieve controle en voogdij over hun kinderen.
3. Het exclusieve eigendom van haar persoonlijk en gebruik van haar onroerend goed, tenzij dit eerder op haar is geregeld, of in handen van beheerders is geplaatst, zoals in het geval van minderjarigen, gekken en idioten.
4. Het absolute recht op het product van haar branche.
5. Ook tegen wetten die de weduwnaar zoveel grotere en meer permanente interesse in het bezit van zijn overleden vrouw geven, dan zij aan de weduwe geven in die van de overleden echtgenoot.
6. Ten slotte, tegen het hele systeem in waarbij "het legale bestaan van de vrouw tijdens het huwelijk wordt geschorst", zodat zij in de meeste staten geen juridisch aandeel heeft in de keuze van haar woonplaats, noch een testament kan maken, noch aanklagen of worden aangeklaagd in haar eigen naam, noch erf erven.
Wij geloven dat persoonlijke onafhankelijkheid en gelijke mensenrechten nooit kunnen worden verbeurd, behalve voor criminaliteit; dat het huwelijk een gelijkwaardig en permanent partnerschap moet zijn, en dus wettelijk erkend; dat totdat het zo wordt erkend, getrouwde partners moeten voorzien in het radicale onrecht van de huidige wetten, met alle middelen die in hun macht liggen ...