Meerderheidstaal

EEN meerderheidstaal is de taal die meestal wordt gesproken door de meerderheid van de bevolking in een land of in een regio van een land. In een meertalige samenleving wordt de meerderheidstaal over het algemeen als de taal met een hoge status beschouwd. Het wordt ook wel het dominante taal of moordenaarstaal, in tegenstelling tot minderheidstaal.

Zoals Dr. Lenore Grenoble in de Beknopte encyclopedie van talen van de wereld (2009), "De respectieve termen 'meerderheid' en 'minderheid' voor Talen A en B zijn niet altijd nauwkeurig; sprekers van Taal B kunnen numeriek groter zijn, maar in een achtergestelde sociale of economische positie die het gebruik van de taal breder maakt communicatie aantrekkelijk. "

Voorbeelden en observaties

"[P] ublic instellingen in de machtigste westerse landen, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, Frankrijk en Duitsland, zijn al meer dan een eeuw eentalig zonder noemenswaardige beweging om de hegemonische positie van de meerderheidstaal. Immigranten hebben in het algemeen de hegemonie van deze landen niet aangevochten en hebben zich meestal snel geassimileerd, en geen van deze landen heeft te maken gehad met de taaluitdagingen van België, Spanje, Canada of Zwitserland. "(S. Romaine," Taalbeleid in multinationale educatieve contexten. " Beknopte encyclopedie van pragmatiek, ed. door Jacob L. Mey. Elsevier, 2009)

Van Cornish (Minority Language) naar Engels (Majority Language)

"Cornish werd vroeger gesproken door duizenden mensen in Cornwall [Engeland], maar de gemeenschap van Cornish-sprekers slaagde er niet in haar taal te handhaven onder de druk van Engels, de prestigieuze meerderheidstaal en nationale taal. Anders gezegd: de Cornish-gemeenschap verschoof van Cornish naar Engels (vgl. Pool, 1982). Een dergelijk proces lijkt in veel tweetalige gemeenschappen aan de gang te zijn. Meer en meer sprekers gebruiken de meerderheidstaal in domeinen waar ze vroeger de minderheidstaal spraken. Ze nemen de meerderheidstaal aan als hun reguliere communicatiemiddel, vaak vooral omdat ze verwachten dat het spreken van de taal betere kansen biedt voor opwaartse mobiliteit en economisch succes. "(René Appel en Pieter Muysken, Taalcontact en tweetaligheid. Edward Arnold, 1987)

Code-omschakeling: de We-Code en de They-Code

"De neiging is dat de etnisch specifieke, minderheidstaal wordt beschouwd als de 'wij-code' en wordt geassocieerd met in-groep en informele activiteiten, en voor de meerderheidstaal om te dienen als de 'zij code' geassocieerd met meer formele, stijvere en minder persoonlijke out-group relaties. "(John Gumperz, Discoursstrategieën. Cambridge University Press, 1982)

Colin Baker over Electieve en Circumstantial Tweetaligheid

• "Electieve tweetaligheid is een kenmerk van personen die ervoor kiezen om een ​​taal te leren, bijvoorbeeld in de klas (Valdés, 2003). Keuze tweetaligen komen meestal uit meerderheidstaal groepen (bijvoorbeeld Engelstalige Noord-Amerikanen die Frans of Arabisch leren). Ze voegen een tweede taal toe zonder hun eerste taal te verliezen. Circumstantial tweetaligen een andere taal leren om effectief te functioneren vanwege hun omstandigheden (bijvoorbeeld als immigranten). Hun eerste taal is onvoldoende om te voldoen aan hun educatieve, politieke en werkgelegenheidsvereisten en de communicatieve behoeften van de samenleving waarin ze worden geplaatst. Circumstantial tweetaligen zijn groepen individuen die tweetalig moeten worden om te kunnen opereren in de omringende meerderheidstaalmaatschappij. Bijgevolg dreigt hun eerste taal te worden vervangen door de tweede taal-subtractieve context. Het verschil tussen electieve en indirecte tweetaligheid is belangrijk omdat het onmiddellijk verschillen in prestige en status, politiek en macht tussen tweetaligen opspoort. "(Colin Baker, Fundamenten van tweetalig onderwijs en tweetaligheid, 5e ed. Meertalige zaken, 2011)
• "Tot voor kort werden tweetaligen vaak ten onrechte negatief afgeschilderd (bijvoorbeeld als het hebben van een gesplitste identiteit of cognitieve tekorten). Een deel hiervan is politiek (bijvoorbeeld vooroordelen tegen immigranten; meerderheidstaal groepen die hun grotere macht, status en economisch overwicht beweren; machthebbers die sociale en politieke cohesie rond monolingualisme en monoculturisme willen). "De weergave van tweetaligen varieert echter internationaal. In sommige landen (bijvoorbeeld India, delen van Afrika en Azië) is het normaal en wordt verwacht dat het meertalig is (bijvoorbeeld in een nationale taal, een internationale taal en een of meer lokale talen.) In andere landen zijn tweetaligen typisch immigranten en worden ze gezien als economische, sociale en culturele uitdagingen voor de dominante meerderheid ... Met zowel immigranten als inheemse minderheden is de term 'minderheid' steeds minder gedefinieerd in termen van kleinere aantallen in de bevolking en in toenemende mate als een taal met weinig prestige en weinig macht ten opzichte van de meerderheidstaal. " (Colin Baker, "Tweetaligheid en meertaligheid." The Linguistics Encyclopedia, 2e editie, bewerkt door Kirsten Malmkjaer. Routledge, 2004)