Taalvariatie

De voorwaarde taalvariatie (of gewoon variatie) verwijst naar regionale, sociale of contextuele verschillen in de manier waarop een bepaalde taal wordt gebruikt.

Variatie tussen talen, dialecten en sprekers staat bekend als interpeaker variatie. Variatie binnen de taal van een enkele spreker wordt genoemd variatie in de luidspreker.

Sinds de opkomst van sociolinguïstiek in de jaren zestig, interesse in taalvariatie (ook wel genoemd) taalvariabiliteit)heeft zich snel ontwikkeld. R.L. Trask merkt op dat "variatie verre van perifeer en onbelangrijk is, een essentieel onderdeel is van gewoon taalkundig gedrag" (Sleutelconcepten in taal en taalkunde, 2007). De formele studie van variatie staat bekend als Variistische (socio) taalkunde.

Alle aspecten van taal (inclusief fonemen, morfemen, syntactische structuren en betekenissen) zijn onderhevig aan variatie.

Voorbeelden en observaties

• "Taalvariatie staat centraal in de studie van taalgebruik. Het is in feite onmogelijk om de taalvormen die in natuurlijke teksten worden gebruikt te bestuderen zonder geconfronteerd te worden met de kwestie van taalvariabiliteit. Variabiliteit is inherent aan de menselijke taal: een enkele spreker zal verschillende taalvormen gebruiken bij verschillende gelegenheden, en verschillende sprekers van een taal zullen dezelfde betekenissen uitdrukken met verschillende vormen. Het grootste deel van deze variatie is zeer systematisch: sprekers van een taal maken keuzes in uitspraak, morfologie, woordkeuze en grammatica afhankelijk van een aantal niet-taalkundige factoren. Deze factoren omvatten het doel van de spreker in communicatie, de relatie tussen spreker en luisteraar, de productieomstandigheden en verschillende demografische banden die een spreker kan hebben. "
  (Randi Reppen et al., Corpora gebruiken om taalvariatie te verkennen. John Benjamins, 2002)
• Linguïstische variatie en sociolinguïstische variatie
  "Er zijn twee soorten taalvariatie: taalkundig en sociolinguistic. Met taalvariatie wordt de afwisseling tussen elementen categorisch beperkt door de taalcontext waarin ze voorkomen. Met sociolinguïstische variatie kunnen sprekers kiezen tussen elementen in dezelfde taalcontext en daarom is de afwisseling waarschijnlijk. Verder wordt de waarschijnlijkheid dat de ene vorm boven de andere wordt gekozen ook op een probabilistische manier beïnvloed door een reeks extra-linguïstische factoren [bijv. de mate van (in) formaliteit van het besproken onderwerp, de sociale status van de spreker en van de gesprekspartner, de setting waarin communicatie plaatsvindt, enz.] "
  (Raymond Mougeon et al., De sociolinguïstische competentie van onderdompelingsstudenten. Meertalige zaken, 2010)
• Dialectale variatie
  "EEN tongval is variatie in grammatica en vocabulaire naast geluidsvariaties. Als een persoon bijvoorbeeld de zin 'John is een boer' uitspreekt en een ander hetzelfde zegt, behalve het woord boer als 'fahmuh' uitspreekt, is het verschil accent. Maar als de een zoiets zegt als 'Dat moet je niet doen' en een ander zegt 'Dat had je niet moeten doen', dan is dit een dialectverschil omdat de variatie groter is. De omvang van dialectverschillen is een continuüm. Sommige dialecten zijn extreem verschillend en andere minder. "
  (Donald G. Ellis, Van taal tot communicatie. Routledge, 1999)
• Soorten variatie
  "[R] egionale variatie is slechts een van de vele mogelijke soorten verschillen tussen sprekers van dezelfde taal. Er zijn bijvoorbeeld beroepsdialecten (het woord bugs betekent iets heel anders dan een computerprogrammeur en een vernietiger), seksuele dialecten (vrouwen hebben veel meer kans dan mannen om een ​​nieuw huis te bellen) aanbiddelijk) en educatieve dialecten (hoe meer onderwijs mensen hebben, hoe minder waarschijnlijk ze dubbele negatieven zullen gebruiken). Er zijn dialecten van leeftijd (tieners hebben hun eigen slang, en zelfs de fonologie van oudere sprekers zal waarschijnlijk verschillen van die van jonge sprekers in dezelfde geografische regio) en dialecten van sociale context (we praten niet op dezelfde manier tot onze intieme vrienden zoals we nieuwe bekenden, de krantenjongen of onze werkgever aandoen) ... [R] egional dialecten zijn slechts een van de vele soorten taalvariatie."
  (C. M. Millward en Mary Hayes, Een biografie van de Engelse taal, 3e ed. Wadsworth, 2012)
• Taalvariabelen
  - "[T] de introductie van de kwantitatieve benadering van taalbeschrijving heeft belangrijke patronen van taalgedrag onthuld die voorheen onzichtbaar waren. Het concept van een sociolinguïstische veranderlijk is centraal geworden in de beschrijving van spraak. Een variabele is een gebruikspunt waarvoor twee of meer concurrerende vormen beschikbaar zijn in een community, waarbij sprekers interessante en significante verschillen vertonen in de frequentie waarmee ze een of een van deze concurrerende vormen gebruiken..
  "Bovendien is ontdekt dat variatie is typisch het voertuig van taalverandering. "
  (R.L. Trask, Sleutelconcepten in taal en taalkunde. Routledge, 1999/2005)
  - "Lexicale variabelen zijn vrij eenvoudig, zolang we kunnen aantonen dat de twee varianten - zoals de keuze tussen Frisdrank en knal voor een koolzuurhoudende drank in Amerikaans Engels - verwijs naar dezelfde entiteit. In het geval van Frisdrank en knal, we moeten hiermee rekening houden voor veel Amerikaanse zuiderlingen, Cokes (wanneer gebruikt om te verwijzen naar een drank en niet naar de staalproducerende brandstof of het illegale verdovende middel) heeft dezelfde referent als Frisdrank, terwijl in andere delen van de VS., Cokes verwijst naar een enkel merk / smaak van de drank ... "
  (Scott F. Kiesling, Taalvariatie en verandering. Edinburgh University Press, 2011)