Jackie Robinson

Op 15 april 1947 schreef Jackie Robinson geschiedenis toen hij op het Ebbets Field van Brooklyn Dodgers stapte als de eerste Afrikaanse Amerikaan die in een Major League Baseball-wedstrijd speelde. De controversiële beslissing om een ​​zwarte man in een Major League-team te plaatsen, veroorzaakte een spervuur ​​van kritiek en leidde aanvankelijk tot mishandeling van Robinson door fans en medespelers. Robinson heeft die discriminatie doorstaan ​​en erboven gestaan, en won Rookie van het jaar in 1947, evenals de National League MVP Award in 1949. Geprezen als een burgerrechtenpionier, kreeg Robinson postuum de Presidentiële Medaille van Vrijheid. Robinson was ook de eerste Afro-Amerikaan die werd opgenomen in de Baseball Hall of Fame.

data: 31 januari 1919 - 24 oktober 1972

Ook gekend als: Jack Roosevelt Robinson

Jeugd in Georgië

Jackie Robinson was het vijfde kind dat werd geboren in Sharecropper-ouders Jerry Robinson en Mallie McGriff Robinson in Cairo, Georgia. Zijn voorouders hadden als slaven gewerkt op hetzelfde terrein dat Jackie's ouders hadden bewerkt. Jerry verliet het gezin om werk te zoeken in Texas toen Jackie zes maanden oud was met de belofte dat hij zijn gezin zou sturen als hij eenmaal geregeld was ... maar Jerry Robinson keerde nooit terug. In 1921 ontving Mallie bericht dat Jerry was overleden, maar dat gerucht nooit kon onderbouwen.

Mallie had moeite om de boerderij zelfstandig te laten draaien en besefte dat het onmogelijk was. Ze moest een andere manier vinden om haar gezin te onderhouden, maar vond ook dat het niet langer veilig was om in Georgië te blijven. Gewelddadige rassenrellen en lynchings van zwarte mensen namen toe in de zomer van 1919, vooral in de zuidoostelijke staten. Op zoek naar een tolerantere omgeving, bundelden Mallie en een aantal van haar familieleden hun geld om treinkaartjes te kopen. In mei 1920, toen Jackie 16 maanden oud was, stapten ze allemaal in een trein naar Los Angeles.

De Robinsons verhuizen naar Californië

Mallie en haar kinderen verhuisden met haar broer en zijn gezin naar een appartement in Pasadena, Californië. Ze vond werk bij het schoonmaken van huizen en verdiende uiteindelijk genoeg geld om haar huis in een overwegend witte buurt te kopen. De Robinsons kwamen er al snel achter dat discriminatie zich niet tot het zuiden beperkte. Buren schreeuwden racistische beledigingen naar de familie en verspreidden een petitie die eiste dat ze zouden vertrekken. Nog alarmerender nog, de Robinsons keken op een dag uit en zagen een kruis in hun tuin branden. Mallie stond vast en weigerde het huis te verlaten waar ze zo hard voor had gewerkt.

Met hun moeder de hele dag op het werk, leerden de Robinson-kinderen vanaf jonge leeftijd voor zichzelf te zorgen. Jackie's zus Willa Mae, drie jaar ouder, gaf hem te eten, baadde hem en nam hem mee naar school. De driejarige Jackie speelde het grootste deel van de dag in de zandbak van de school, terwijl zijn zus met tussenpozen uit het raam tuurde om hem te controleren. Medelijden hebben met het gezin en schoolautoriteiten lieten met tegenzin deze onorthodoxe regeling doorgaan totdat Jackie oud genoeg was om zich op vijfjarige leeftijd in te schrijven op school.

De jonge Jackie Robinson slaagde erin om meer dan eens in de problemen te komen als lid van de 'Pepper Street Gang'. Deze buurtkliek, bestaande uit arme jongens uit minderheidsgroepen, pleegde kleine misdaden en kleine daden van vandalisme. Robinson later gecrediteerd een lokale minister voor het helpen om hem van de straat te krijgen en betrokken bij meer gezonde activiteiten.

Een begaafde atleet

Al in het eerste leerjaar werd Jackie bekend om zijn atletische vaardigheden, waarbij klasgenoten hem zelfs betaalden met snacks en kleingeld om in hun teams te spelen. Jackie verwelkomde het extra voedsel, omdat de Robinsons nooit genoeg te eten leken te hebben. Hij gaf plichtsgetrouw het geld aan zijn moeder.

Zijn atletiek werd nog duidelijker toen Jackie de middelbare school bereikte. Jackie Robinson, een natuurlijke atleet, blonk uit in welke sport hij ook beoefende, zoals voetbal, basketbal, honkbal en atletiek, en verdiende later brieven in alle vier sporten op de middelbare school..

Jackie's broers en zussen hielpen hem een ​​hevig gevoel van concurrentie bij te brengen. Broeder Frank gaf Jackie veel aanmoediging en woonde al zijn sportevenementen bij. Willa Mae, ook een getalenteerde atleet, blonk uit in de weinige sporten die in de jaren dertig voor meisjes beschikbaar waren. Mack, de derde oudste, was een grote inspiratie voor Jackie. Een sprinter van wereldklasse, Mack Robinson nam deel aan de Olympische Spelen in Berlijn in 1936 en kwam thuis met een zilveren medaille in het 200-meter dashboard. (Hij was heel dicht bij de sportlegende en teamgenoot Jesse Owens gekomen.)

College prestaties

Toen hij in 1937 afstudeerde van de middelbare school, was Jackie Robinson erg teleurgesteld dat hij ondanks zijn verbazingwekkende atletische vaardigheden geen universiteitsbeurs had ontvangen. Hij schreef zich in aan het Pasadena Junior College, waar hij zich onderscheidde niet alleen als star quarterback, maar ook als een hoge scorer in basketbal en een recordbrekende springer. Met een slaggemiddelde van .417 werd Robinson in 1938 uitgeroepen tot de meest waardevolle Junior College Player van Zuid-Californië.

Verschillende universiteiten hebben eindelijk kennis genomen van Jackie Robinson, nu bereid om hem een ​​volledige beurs aan te bieden voor het voltooien van zijn laatste twee jaar van zijn studie. Robinson besloot aan de Universiteit van Californië in Los Angeles (UCLA) vooral omdat hij in de buurt van zijn familie wilde blijven. Helaas leed de familie Robinson een verwoestend verlies in mei 1939 toen Frank Robinson stierf aan verwondingen opgelopen bij een motorongeluk. Jackie Robinson werd verpletterd door het verlies van zijn grote broer en zijn grootste fan. Om zijn verdriet het hoofd te bieden, heeft hij al zijn energie gestoken in het goed doen op school.

Robinson was net zo succesvol bij UCLA als op de middelbare school. Hij was de eerste UCLA-student die brieven verdiende in alle vier de sporten die hij speelde - voetbal, basketbal, honkbal en atletiek - een prestatie die hij na slechts één jaar volbracht. Aan het begin van zijn tweede jaar ontmoette Robinson Rachel Isum, die al snel zijn vriendin werd.

Toch was Robinson niet tevreden met het universiteitsleven. Hij maakte zich zorgen dat hij, ondanks het feit dat hij zwart was, ondanks zijn universitaire opleiding weinig mogelijkheden zou hebben om zich in een beroep te ontwikkelen. Zelfs met zijn enorme atletisch talent, zag Robinson ook weinig kans op een carrière als een professionele atleet vanwege zijn race. In maart 1941, slechts maanden voordat hij zou afstuderen, stopte Robinson met UCLA.

Bezorgd over het financiële welzijn van zijn gezin, vond Robinson een tijdelijke baan als assistent atletisch directeur in een kamp in Atascadero, Californië. Hij speelde later een korte periode in een geïntegreerd voetbalteam in Honolulu, Hawaii. Robinson keerde slechts twee dagen voordat hij op 7 december 1941 de Japanse Pearl Harbor bombardeerde terug uit Hawaii.

Geconfronteerd met racisme in het leger

Opgesteld in het Amerikaanse leger in 1942, werd Robinson gestuurd naar Fort Riley, Kansas, waar hij solliciteerde bij Officiers 'Candidate School (OCS). Noch hij, noch een van zijn mede-zwarte soldaten werden toegelaten tot het programma. Met de hulp van wereldkampioen zwaargewicht kampioen Joe Louis, ook gestationeerd op Fort Riley, heeft Robinson een verzoekschrift ingediend en won hij het recht om OCS bij te wonen. Louis 'bekendheid en populariteit hebben ongetwijfeld de oorzaak geholpen. Robinson kreeg in 1943 de opdracht als tweede luitenant.

Bekend om zijn talent op het honkbalveld, werd Robinson benaderd om in het honkbalteam van Fort Riley te spelen. Het teambeleid was bedoeld voor alle andere teams die weigerden met een zwarte speler op het veld te spelen. Van Robinson zou verwacht worden dat hij die wedstrijden zou gaan spelen. Onwillig om die voorwaarde te accepteren, weigerde Robinson zelfs maar één spel te spelen.

Robinson werd overgeplaatst naar Fort Hood, Texas, waar hij geconfronteerd werd met meer discriminatie. Toen hij op een avond in een legerbus reed, kreeg hij de opdracht om achter in de bus te gaan. Zich volledig bewust van het feit dat het leger onlangs segregatie op een van zijn voertuigen had verboden, weigerde Robinson. Hij werd gearresteerd en berecht in een militaire rechtbank voor ondervoeding, naast andere aanklachten. Het leger liet zijn aanklachten vallen wanneer er geen bewijs kon worden gevonden van enig wangedrag. Robinson kreeg een eervol ontslag in 1944.

Terug in Californië verloofde Robinson zich met Rachel Isum, die ermee instemde met hem te trouwen zodra ze de verpleegschool had voltooid.

Spelen in de negercompetities

In 1945 werd Robinson aangenomen als shortstop voor de Kansas City Monarchs, een honkbalteam in de Negro Leagues. Professioneel honkbal spelen in de Major League was op dat moment geen optie voor zwarte mensen, hoewel dat niet altijd zo was geweest. Zwarten en blanken hadden samen gespeeld in de vroege dagen van het honkbal in het midden van de negentiende eeuw totdat de "Jim Crow" -wetten, die scheiding vereisten, in de late jaren 1800 werden aangenomen. De Negro Leagues ontstonden in het begin van de 20e eeuw om de vele getalenteerde zwarte spelers te huisvesten die buitengesloten waren van Major League Baseball.

De Monarchen hadden een hectisch schema en reisden soms honderden kilometers per dag met de bus. Racisme volgde de mannen waar ze ook gingen, omdat spelers werden weggestuurd van hotels, restaurants en toiletten, simpelweg omdat ze zwart waren. Bij één tankstation weigerde de eigenaar de mannen het toilet te laten gebruiken toen ze stopten om benzine te halen. Een woedende Jackie Robinson vertelde de eigenaar dat ze zijn gas niet zouden kopen als hij hen niet toestond om het toilet te gebruiken, waardoor de man ervan werd overgehaald van gedachten te veranderen. Na dat incident zou het team geen gas kopen van iemand die weigerde hen de faciliteiten te laten gebruiken.

Robinson had een succesvol jaar met de Monarchen en leidde het team in batting en verdiende een plek in de all-star game van de Negro League. Bedoeld bij het spelen van zijn beste spel, wist Robinson niet dat hij nauwlettend in de gaten werd gehouden door honkbalverkenners van de Brooklyn Dodgers.

Branch Rickey en het "Great Experiment"

Dodgers president Branch Rickey, vastbesloten om de kleurenbarrière in Major League Baseball te doorbreken, was op zoek naar de ideale kandidaat om te bewijzen dat zwarten een plaats in de majors hadden. Rickey zag Robinson als die man, want Robinson was getalenteerd, goed opgeleid, dronk nooit alcohol en speelde naast blanke mensen op de universiteit. Rickey was opgelucht om te horen dat Robinson Rachel in zijn leven had; hij waarschuwde de balspeler dat hij haar steun nodig zou hebben om de komende beproeving te doorstaan.

Rickey ontmoette Robinson in augustus 1945 en bereidde de speler voor op het soort misbruik dat hij zou tegenkomen als de enige zwarte man in de competitie. Hij zou worden onderworpen aan verbale beledigingen, oneerlijke oproepen door scheidsrechters, opzettelijke worpen gegooid om hem te raken, en meer. Ook buiten het veld kon Robinson haatpost en doodsbedreigingen verwachten. Rickey stelde de vraag: kon Robinson met dergelijke tegenslagen omgaan zonder wraak te nemen, zelfs verbaal, gedurende drie solide jaren? Robinson, die altijd opkwam voor zijn rechten, kon zich moeilijk voorstellen dat hij niet zou reageren op dergelijk misbruik, maar hij besefte hoe belangrijk het was om de zaak van de burgerrechten te bevorderen. Hij stemde ermee in het te doen.

Zoals de meeste nieuwe spelers in de grote competities, begon Robinson in een minor league-team. Als de eerste zwarte speler in de minderjarigen tekende hij bij het boerderijteam van de Dodgers, de Montreal Royals, in oktober 1945. Vóór het begin van de voorjaarstraining trouwden Jackie Robinson en Rachel Isum in februari 1946 en gingen ze naar Florida voor training kamp twee weken na hun huwelijk.

Blijvend wreed verbaal misbruik bij games-van degenen op de tribunes en de dugout-Robinson bewees desondanks dat hij bijzonder bekwaam was in het raken en stelen van honken en hielp zijn team naar de overwinning te leiden bij de Minor League Championship Series in 1946. Jackie Robinson sloot het seizoen af ​​als Most Valuable Player (MVP) in de International League.

Afronding van Robinson het sterrenjaar, beviel Rachel op 18 november 1946 van Jack Robinson Jr..

Robinson schrijft geschiedenis

Op 9 april 1947, vijf dagen voor het begin van het honkbalseizoen, maakte Branch Rickey de aankondiging dat de 28-jarige Jackie Robinson zou spelen voor de Brooklyn Dodgers. De aankondiging kwam na een moeilijke voorjaarstraining. Verschillende van Robinsons nieuwe teamgenoten hadden samen een band gesloten en een petitie ondertekend waarin stond dat ze liever buiten het team zouden worden geruild dan met een zwarte man te spelen. Dodgers-manager Leo Durocher bestrafte de mannen en wees erop dat een speler zo goed als Robinson heel goed het team naar de World Series kon leiden.

Robinson begon als eerste honkman; later bereikte hij het tweede honk, een positie die hij de rest van zijn carrière bekleedde. Medespelers accepteerden Robinson traag als lid van hun team. Sommigen waren openlijk vijandig, terwijl anderen weigerden met hem te praten of zelfs in de buurt van hem te gaan zitten. Het hielp niet dat Robinson zijn seizoen begon in een inzinking, niet in staat een hit te maken in de eerste vijf wedstrijden.

Zijn teamgenoten kwamen eindelijk bij de verdediging van Robinson na getuige te zijn geweest van verschillende incidenten waarbij tegenstanders Robinson verbaal en fysiek hadden aangevallen. Een speler van de St. Louis Cardinals spoorde Robinsons dij opzettelijk zo hard dat hij een grote snee achterliet, wat verontwaardiging van Robinsons teamgenoten veroorzaakte. In een ander geval hielden spelers op de Philadelphia Phillies, wetende dat Robinson doodsbedreigingen had ontvangen, hun vleermuizen omhoog alsof ze geweren waren en richtten ze op hem. Hoe verontrustend deze incidenten ook waren, ze dienden om de Dodgers als een samenhangend team te verenigen.

Robinson overwon zijn inzinking en de Dodgers wonnen de wimpel van de National League. Ze verloren de World Series van de Yankees, maar Robinson presteerde goed genoeg om Rookie of the Year te worden.

Een carrière bij de Dodgers

Aan het begin van het seizoen 1949 was Robinson niet langer verplicht zijn mening voor zichzelf te houden-hij was vrij om zich te uiten, net als de andere spelers. Robinson reageerde nu op de beschuldigingen van tegenstanders, die aanvankelijk een publiek schokten dat hem als stil en volgzaam had gezien. Desalniettemin groeide de populariteit van Robinson, net als zijn jaarsalaris, dat met $ 35.000 per jaar meer was dan zijn teamgenoten kregen.

Rachel en Jackie Robinson verhuisden naar een huis in Flatbush, Brooklyn, waar verschillende buren in deze overwegend witte buurt dolenthousiast waren om in de buurt van een honkbalster te wonen. De Robinsons verwelkomden dochter Sharon in het gezin in januari 1950 en zoon David werd geboren in 1952. Het gezin kocht later een huis in Stamford, Connecticut.

Robinson gebruikte zijn prominente positie om rassengelijkheid te bevorderen. Toen de Dodgers de weg op gingen, weigerden hotels in veel steden om zwarte spelers in hetzelfde hotel te laten verblijven als hun blanke teamgenoten. Robinson dreigde dat geen van de spelers in het hotel zou blijven als ze niet allemaal welkom waren, een tactiek die vaak werkte.

In 1955 stonden de Dodgers opnieuw tegenover de Yankees in de World Series. Ze hadden hen vele malen verloren, maar dit jaar zou anders zijn. Mede dankzij het brutale stelen van Robinson, wonnen de Dodgers de World Series.

Tijdens het seizoen 1956 bracht Robinson, nu 37 jaar oud, meer tijd op de bank door dan op het veld. Toen de aankondiging kwam dat de Dodgers in 1957 naar Los Angeles zouden verhuizen, was het geen verrassing dat Jackie Robinson had besloten dat het tijd was om met pensioen te gaan. In de negen jaar sinds hij zijn eerste wedstrijd voor de Dodgers had gespeeld, hadden nog een aantal teams getekend voor zwarte spelers; in 1959 waren alle Major League Baseball-teams geïntegreerd.

Leven na honkbal

Robinson bleef bezig na zijn pensionering en aanvaardde een functie in gemeenschapsrelaties voor het bedrijf Chock Full O 'Nuts. Hij werd een succesvolle fondsenwerver voor de National Association for the Advancement of Coloured People (NAACP). Robinson hielp ook om geld in te zamelen om de Freedom National Bank op te richten, een bank die voornamelijk de minderheidsbevolking diende en leningen verstrekt aan mensen die ze anders misschien niet hadden.

In juli 1962 werd Robinson de eerste Afro-Amerikaan die werd opgenomen in de Baseball Hall of Fame. Hij bedankte degenen die hem hadden geholpen die prestatie te verdienen-zijn moeder, zijn vrouw en Branch Rickey.

Robinsons zoon, Jackie Jr., was diep getraumatiseerd na gevechten in Vietnam en werd een drugsverslaafde bij zijn terugkeer naar de Verenigde Staten. Hij vocht met succes tegen zijn verslaving, maar werd tragisch gedood bij een auto-ongeluk in 1971. Het verlies eiste een tol van Robinson, die al vocht tegen de gevolgen van diabetes en leek veel ouder dan een man van in de vijftig.

Op 24 oktober 1972 stierf Jackie Robinson op 53-jarige leeftijd aan een hartaanval. Hij ontving postuum de Presidentiële Medaille van Vrijheid in 1986 door president Reagan. Het jerseynummer van Robinson, 42, werd gepensioneerd door zowel de National League als de American League in 1997, de 50e verjaardag van het historische Major League-debuut van Robinson.