Is de vrouw van Bath een feministisch karakter?

Van alle vertellers in "Canterbury Tales" van Geoffrey Chaucer, is de vrouw van Bath degene die het meest wordt geïdentificeerd als feministe - hoewel sommige analisten concluderen dat ze een afbeelding is van negatieve beelden van vrouwen zoals beoordeeld door haar tijd.

Was de vrouw van Bath in de "Canterbury Tales" een feministisch karakter? Hoe beoordeelt ze als personage de rol van vrouwen in het leven en in het huwelijk? Hoe beoordeelt zij de rol van controle binnen een huwelijk en hoeveel controle moet of hebben getrouwde vrouwen? Hoe wordt haar ervaring van huwelijk en mannen, uitgedrukt in de proloog van het boek, weerspiegeld in het verhaal zelf?

The Wife of Bath Analysis

The Wife of Bath portretteert zichzelf in de proloog van haar verhaal als seksueel ervaren, en pleit voor vrouwen met meer dan één seksuele partner (zoals mannen geacht werden te kunnen). Ze ziet seks als een positieve ervaring en zegt dat ze geen maagd wil zijn - een van de modellen van ideale vrouwelijkheid die wordt onderwezen door haar cultuur en de kerk van die tijd.

Ze beweert ook dat er in het huwelijk gelijkheid moet zijn en zegt dat ze elkaar moeten 'gehoorzamen'. Binnen haar huwelijk beschrijft ze hoe ze ook enige controle kon hebben, hoewel mannen verondersteld werden dominant te zijn, via haar verstand.

Ze neemt ook de realiteit aan dat geweld tegen vrouwen gebruikelijk was en acceptabel werd geacht. Een van haar mannen sloeg haar zo hard dat ze in één oor doof werd. Ze accepteerde het geweld niet alleen als voorrecht van een man en sloeg hem dus terug (op de wang). Ze is ook niet het ideale middeleeuwse model van een getrouwde vrouw, omdat ze geen kinderen heeft.

Ze spreekt over de vele boeken uit die tijd, waarin vrouwen worden afgebeeld als manipulatief en het huwelijk wordt afgeschilderd als vooral gevaarlijk voor mannen die geleerden willen zijn. Haar derde echtgenoot, zegt ze, had een boek dat een verzameling van al deze teksten was.

Lopend thema

In het verhaal zelf gaat ze door met enkele van deze thema's. Het verhaal speelt zich af in de tijd van de ronde tafel en koning Arthur en heeft als hoofdpersonage een man (een ridder). De ridder, die een alleenstaande vrouw treft, verkracht haar, ervan uitgaande dat ze een boer is, en ontdekt dan dat ze eigenlijk van adel was. Koningin Guinevere vertelt hem dat ze hem de doodstraf zal besparen als hij binnen een jaar en tien dagen ontdekt wat vrouwen het meest verlangen. En dus gaat hij op zoek.

Hij vindt een vrouw die hem vertelt dat ze hem dit geheim zal geven als hij met haar trouwt. Hoewel ze lelijk en vervormd is, doet hij dat omdat zijn leven op het spel staat. Vervolgens vertelt ze hem dat het verlangen van vrouwen is om hun echtgenoten te controleren, zodat hij een keuze kan maken: ze kan mooi worden als ze de controle heeft en hij onderdanig is, of ze kan lelijk blijven en de controle behouden. Hij geeft haar de keuze, in plaats van het zelf te nemen. Dus ze wordt mooi en geeft hem weer controle over haar. Critici debatteren over de vraag of dit een antifeministische of feministische conclusie is. Degenen die het antifeministisch vinden, merken op dat de vrouw uiteindelijk de controle van haar man accepteert. Degenen die het feministisch vinden, wijzen erop dat haar schoonheid, en dus haar aantrekkingskracht op hem, is omdat hij haar de macht gaf om haar eigen keuze te maken en dit erkent de meestal niet-erkende krachten van vrouwen.