Is 'First Do No Harm' onderdeel van de eed van Hippocrates?

De uitdrukking "eerst geen kwaad doen" is een populaire term die wordt gebruikt om de onderliggende ethische regels van de moderne geneeskunde uit te drukken. Hoewel algemeen wordt aangenomen dat dit is ontleend aan de oude Griekse eed van Hippocrates, bevatten deze vertalingen geen vertalingen van de eed. 

Belangrijkste leerpunten

• De uitdrukking 'eerst geen kwaad doen', wat een Latijnse uitdrukking is, maakt geen deel uit van de originele of moderne versies van de eed van Hippocrates, die oorspronkelijk in het Grieks was geschreven. 
• De eed van Hippocrates, geschreven in de 5e eeuw vGT, bevat taal die suggereert dat de arts en zijn assistenten geen fysieke of morele schade aan een patiënt mogen toebrengen. 
• De eerste bekende gepubliceerde versie van "doe geen schade" dateert uit medische teksten uit het midden van de 19e eeuw en wordt toegeschreven aan de 17e-eeuwse Engelse arts Thomas Sydenham. 

Wat betekent 'First Do No Harm'??

"Doe eerst geen kwaad" is een populair gezegde dat is afgeleid van de Latijnse uitdrukking, "primum non nocere"of"primum nil nocere."De term is vooral populair bij degenen die betrokken zijn op het gebied van gezondheidszorg, geneeskunde of bio-ethiek, en bij populaire accounts op medisch gebied, omdat het een basisprincipe is dat wordt onderwezen in klassen die zorg bieden.

Het afhaalpunt van "doe eerst geen kwaad" is dat het in bepaalde gevallen beter kan zijn om niets te doen dan te interveniëren en mogelijk meer kwaad dan goed te veroorzaken. 

Geschiedenis van de eed van Hippocrates 

De eed van Hippocrates maakt deel uit van een schets van essentiële ethiek in de geneeskunde die wordt beschreven in de oude Griekse literatuur.

Hippocrates was een Griekse arts die op ongeveer 460-370 v.Chr. Op het eiland Cos woonde. Hij schreef veel medische teksten en wordt beschouwd als een van de belangrijkste figuren in de oude Griekse geneeskunde. Hij wordt over het algemeen gecrediteerd voor het schrijven van de originele Eed van Hippocrates. 

De oudste nog bestaande vermelding van de eed van Hippocrates werd gevonden op een medische papyrus uit de 5e eeuw CE, een van de vele duizenden manuscripten die zijn gevonden in de archeologische schatkamer Oxyrhynchus. De oudste nog bestaande versie is uit de 10e eeuw CE. Het is opgeslagen in de Vaticaanse bibliotheek. Het origineel zou een geschreven wet zijn geweest van de medische broederlijke organisatie op het eiland Cos, waarvan Hippocrates lid was. Geschreven in het Grieks rond 421 vGT, was de eed oorspronkelijk bedoeld als een belofte tussen een meester (de arts) en zijn gekwalificeerde assistenten. 

Het oorspronkelijke doel van de eed

Genezers in de Atheense samenleving stonden bekend als Asclepiades en ze behoorden tot een gilde (Koinon), waaraan zij hun lidmaatschapsrecht van hun vaders hebben geërfd. De vader en grootvader van Hippocrates voor hem waren leden van het gilde op Cos. Vervolgens waren artsen rondreizende specialisten die hun vaardigheden van stad naar stad droegen en operaties oprichtten. In plaats van een belofte van nieuwe artsen bij het toetreden tot het gilde, werd de eed gezworen door verpleegkundigen en assistenten in de verschillende operaties als onderdeel van een belofte om de arts te gehoorzamen. 

Volgens de oorspronkelijke eed van Hippocrates moesten deze assistenten hun meesters respecteren, medische kennis delen, patiënten helpen en voorkomen dat ze hen medisch of persoonlijk schade toebrengen, indien nodig hulp van andere artsen zoeken en patiëntinformatie vertrouwelijk houden.  

In de oorspronkelijke eed is echter geen sprake van de uitdrukking "doe eerst geen kwaad".

Hippocratische eed in modern gebruik

Hoewel 'eerst geen kwaad doen' niet echt uit de letterlijke woordstelling van Hippocrates komt, kan worden gesteld dat het in wezen uit die tekst komt. Dat wil zeggen dat soortgelijke ideeën worden overgebracht in de tekst van de eed van Hippocrates. Neem bijvoorbeeld deze gerelateerde sectie die is vertaald als:

Ik zal dat systeem van regime volgen dat ik, naar mijn vermogen en oordeel, in het belang van mijn patiënten beschouw en mij onthouden van alles wat schadelijk en schadelijk is. Ik zal niemand dodelijk medicijn geven als daarom wordt gevraagd, noch een dergelijke raad voorstellen, en op dezelfde manier zal ik een vrouw geen pessarium geven om abortus te produceren. 

Bij het lezen van de eed van Hippocrates is het duidelijk dat het niet expliciet is om de patiënt geen schade toe te brengen. Het is echter niet duidelijk dat "onthouden van wat schadelijk is" gelijk staat aan "geen kwaad doen". 

Van de epidemieën

Een nauwere versie van het bondige "doe geen kwaad" komt echter (mogelijk) van Hippocrates. "Of the Epidemics" maakt deel uit van het Hippocratic Corpus, een verzameling oude Griekse medische teksten geschreven tussen 500 en 400 v.Chr. Hippocrates heeft nooit bewezen de auteur van een van deze werken te zijn, maar de theorieën sluiten nauw aan bij de leer van Hippocrates.

Wat betreft 'doe eerst geen kwaad', wordt 'Van de epidemieën' beschouwd als de meest waarschijnlijke bron van het populaire gezegde. Overweeg dit citaat:

De arts moet in staat zijn om de antecedenten te vertellen, het heden te kennen en de toekomst te voorspellen - moet deze dingen bemiddelen en twee speciale doelen met betrekking tot ziekte hebben, namelijk goed doen of geen kwaad doen. 

Volgens een grondige zoektocht in de oude en historische literatuur van farmacoloog Cedric M. Smith, luidde de uitdrukking 'primum non nocere"verschijnt niet in medische teksten tot het midden van de 19e eeuw, wanneer het wordt toegeschreven aan de 17e-eeuwse Engelse arts Thomas Sydenham. 

De eed van Hippocrates

Op veel medische scholen, maar lang niet altijd, wordt een versie van de eed van Hippocrates afgeleverd aan de student bij het afstuderen of voorgelezen aan de studenten in het eerste jaar. Verschillende landen hebben verschillende gebruiken rond de eed. In Franse medische scholen is het gebruikelijk dat de student de eed op zijn diploma laat ondertekenen. In Nederland moeten studenten er mondeling op zweren. 

Na het afstuderen lezen sommige decanen de eed terwijl de studenten zwijgen. In anderen herhalen de studenten een moderne versie van de eed tijdens de diploma-uitreiking. Gegevens over deze rapporten vertellen echter niet hoe vaak 'primum non nocere"is opgenomen als onderdeel van de eed. 

bronnen

Crawshaw, Ralph. "De eed van Hippocrates [met antwoord]." BMJ. BMJ: British Medical Journal, T. H. Pennington, C. I. Pennington, et al., Vol. 309, No. 6959, JSTOR, 8 oktober 1994.

Jones, Mary Cadwalader. "De eed van Hippocrates." The American Journal of Nursing. Vol. 9, nr. 4, JSTOR, januari 1909. 

Nittis, Savas. "Het auteurschap en de vermoedelijke datum van de eed van Hippocrates." De Johns Hopkins University Press. Bulletin of the History of Medicine, Vol. 8, No. 7, JSTOR, juli 1940.

Shmerling, Robert H., MD. "De mythe van de eed van Hippocrates." Harvard Health Publishing. Harvard Medical School, Harvard Health Blog, Harvard University, 28 november 2015.

Smith, Cedric M. "Herkomst en gebruik van Primum Non Nocere - vooral, doe geen kwaad!" The Journal of Clinical Pharmacology, Volume 45, Issue 4, American College of Clinical Pharmacology, John Wiley & Sons, Inc., 7 maart 2013.