Hoe te werken met anonieme bronnen

Waar mogelijk wilt u dat uw bronnen 'on the record' spreken. Dat betekent dat hun volledige naam en functie (indien relevant) in het nieuwsbericht kunnen worden gebruikt.

Maar soms hebben bronnen belangrijke redenen - meer dan alleen verlegenheid - om niet in het openbaar te willen spreken. Ze zullen akkoord gaan om te worden geïnterviewd, maar alleen als ze niet in je verhaal worden genoemd. Dit wordt een anonieme bron genoemd en de informatie die ze verstrekken, wordt meestal 'off the record' genoemd.

Wanneer worden anonieme bronnen gebruikt?

Anonieme bronnen zijn niet nodig - en zijn zelfs ongepast - voor de overgrote meerderheid van de verhalen die verslaggevers doen.

Laten we zeggen dat u een eenvoudig interview op straat doet over hoe lokale bewoners denken over hoge gasprijzen. Als iemand die je benadert zijn of haar naam niet wil geven, moet je hem overtuigen om in het verslag te spreken of gewoon iemand anders interviewen. Er is absoluut geen dwingende reden om anonieme bronnen in dit soort verhalen te gebruiken.

onderzoeken

Maar wanneer verslaggevers onderzoeksrapporten doen over misdaad, corruptie of zelfs criminele activiteiten, kan de inzet veel hoger zijn. Bronnen kunnen het risico lopen in hun gemeenschap te worden verbannen of zelfs ontslagen als ze iets controversieel of beschuldigers zeggen. Dit soort verhalen vereist vaak het gebruik van anonieme bronnen.

Voorbeeld

Stel dat u aantijgingen onderzoekt dat de lokale burgemeester geld van de schatkist van de stad heeft gestolen. Je interviewt een van de belangrijkste assistenten van de burgemeester, die zegt dat de beschuldigingen waar zijn. Maar hij is bang dat als je hem bij naam citeert, hij ontslagen zal worden. Hij zegt dat hij de bonen zal morsen over de scheve burgemeester, maar alleen als je zijn naam erbuiten houdt.

Wat zou je moeten doen?

• Evalueer de informatie uw bron heeft. Heeft hij solide bewijs dat de burgemeester steelt, of alleen maar een voorgevoel? Als hij goed bewijs heeft, dan heb je hem waarschijnlijk als bron nodig.
• Praat met je bron. Vraag hem hoe waarschijnlijk het is dat hij ontslagen wordt als hij in het openbaar sprak. Wijs erop dat hij de stad een openbare dienst zou verlenen door een corrupte politicus te ontmaskeren. Je kunt hem misschien nog steeds overtuigen om naar de plaat te gaan.
• Vind andere bronnen om het verhaal te bevestigen, bij voorkeur bronnen die ter plekke zullen spreken. Dit is vooral belangrijk als het bewijsmateriaal van je bron dun is. Over het algemeen geldt dat hoe meer onafhankelijke bronnen je hebt om een ​​verhaal te verifiëren, hoe steviger het is.
• Praat met je redacteur of naar een meer ervaren verslaggever. Ze kunnen waarschijnlijk enig licht werpen op de vraag of je een anonieme bron moet gebruiken in het verhaal waaraan je werkt.

Na het volgen van deze stappen, kunt u beslissen dat u nog steeds een anonieme bron moet gebruiken.

Maar onthoud, anonieme bronnen hebben niet dezelfde geloofwaardigheid als benoemde bronnen. Om deze reden hebben veel kranten het gebruik van anonieme bronnen volledig verboden.

En zelfs kranten en nieuwswinkels die zo'n verbod niet hebben, zullen zelden of nooit een verhaal publiceren dat volledig op anonieme bronnen is gebaseerd.

Dus zelfs als u een anonieme bron moet gebruiken, probeer altijd andere bronnen te vinden die in het dossier zullen spreken.

De meest beroemde anonieme bron

Ongetwijfeld was Deep Throat de beroemdste anonieme bron in de geschiedenis van de Amerikaanse journalistiek. Dat was de bijnaam die werd gegeven aan een bron waarnaar informatie lekte Washington Post verslaggevers Bob Woodward en Carl Bernstein terwijl ze het Watergate-schandaal van het Witte Huis van Nixon onderzochten.

In dramatische, late-night-meetings in een parkeergarage in Washington DC, gaf Deep Throat Woodward informatie over de criminele samenzwering in de regering. In ruil daarvoor beloofde Woodward Deep Throat-anonimiteit en zijn identiteit bleef meer dan 30 jaar een mysterie.

Eindelijk, in 2005, Vanity Fair onthulde de identiteit van Deep Throat: Mark Felt, een top FBI-functionaris tijdens de Nixon-jaren.