Hoe zinnen met appositieven te bouwen

Een appositive is een woord of een groep woorden waarmee een ander woord in een zin wordt geïdentificeerd of hernoemd. Zoals we hebben gezien (in het artikel Wat is een appositief?), Bieden appositieve constructies beknopte manieren om een ​​persoon, plaats of ding te beschrijven of definiëren. In dit artikel leert u hoe u zinnen samenstelt met appositieven.

Van adjectiefclausules tot appositieven

Net als een bijvoeglijk naamwoordclausule geeft een appositief meer informatie over een zelfstandig naamwoord. In feite kunnen we een appositive beschouwen als een vereenvoudigde adjectiefclausule. Overweeg bijvoorbeeld hoe de volgende twee zinnen kunnen worden gecombineerd:

• Jim Gold is een professionele goochelaar.
• Jim Gold trad op tijdens het verjaardagsfeest van mijn zus.

Een manier om deze zinnen te combineren is door de eerste zin om te zetten in een bijvoeglijk naamwoord:

• Jim Gold, wie is een professionele goochelaar, uitgevoerd op het verjaardagsfeestje van mijn zus.

We hebben ook de optie om de bijvoeglijk naamwoordclausule in deze zin terug te brengen tot een appositive. Het enige dat we moeten doen is het voornaamwoord weglaten wie en het werkwoord is:

• Jim Gold, een professionele goochelaar, uitgevoerd op het verjaardagsfeestje van mijn zus.

De appositive een professionele goochelaar dient om het onderwerp te identificeren, Jimbo Gold. Een adjectiefclausule verkleinen tot een appositive is een manier om de rommel in ons schrijven te verminderen.

Niet alle adjectiefclausules kunnen echter op deze manier worden ingekort tot appositives - alleen die welke een vorm van het werkwoord bevatten zijn (is, zijn, was, waren).

Appositives schikken

Een appositive verschijnt meestal direct na het zelfstandig naamwoord dat het identificeert of hernoemt:

• Arizona Bill, "The Great Benefactor of Mankind," toerde Oklahoma met kruidenkuren en een krachtig smeersel.

Merk op dat deze appositive, zoals de meeste, kan worden weggelaten zonder de basisbetekenis van de zin te wijzigen. Met andere woorden, het is niet beperkend en moet worden verrekend met een paar komma's.

Af en toe kan een appositive worden weergegeven voor een woord dat het identificeert:

• Een donkere wig, de adelaar stormde bijna 200 mijl per uur naar de aarde.

Een appositive aan het begin van een zin wordt meestal gevolgd door een komma.

In elk van de tot nu toe genoemde voorbeelden heeft de appositive verwezen naar het onderwerp van de zin. Er kan echter een appositive voor of na verschijnen ieder zelfstandig naamwoord in een zin. In het volgende voorbeeld verwijst de appositive naar rollen, het object van een voorzetsel:

• Mensen worden grotendeels samengevat door de rollen die ze in de samenleving vervullen --echtgenote of echtgenoot, soldaat of verkoper, student of wetenschapper--en door de kwaliteiten die anderen aan hen toeschrijven.

Deze zin laat een andere manier zien om appositives te onderbreken - met streepjes. Wanneer de appositive zelf komma's bevat, helpt de constructie met streepjes om verwarring te voorkomen. Het gebruik van streepjes in plaats van komma's dient ook om de appositive te benadrukken.

Een appositive helemaal aan het einde van een zin plaatsen, is een andere manier om deze extra nadruk te geven. Vergelijk deze twee zinnen:

• Aan het einde van de weide, het mooiste dier dat ik ooit heb gezien-een witstaarthert-liep voorzichtig naar een liksteenblok.
• Aan het einde van het weiland was het meest magnifieke dier dat ik ooit had gezien voorzichtig naar een zout likblok-een witstaarthert.

Terwijl de appositive alleen de eerste zin onderbreekt, markeert het de climax van zin twee.

Onderscheidende niet-beperkende en beperkende appositieven

Zoals we hebben gezien, zijn de meeste appositives dat niet beperkende--dat wil zeggen, de informatie die ze aan een zin toevoegen, is niet essentieel om de zin zinvol te maken. Niet-beperkende appositieven worden aangegeven met komma's of streepjes.

EEN beperkende appositive (zoals een beperkende bijvoeglijke bijzin) is er een die niet uit een zin kan worden weggelaten zonder de basisbetekenis van de zin te beïnvloeden. Een beperkende appositive zou moeten niet worden gescheiden door komma's:

• John-Boy's zus Mary Ellen werd verpleegster na hun broer Ben nam een ​​baan bij een houtzagerij.

Omdat John-Boy meerdere zussen en broers heeft, maken de twee beperkende appositives duidelijk welke zus en welke broer waar de schrijver het over heeft. Met andere woorden, de twee appositieven zijn beperkend en worden dus niet door komma's verrekend.

Vier variaties

1. Appositieven die een zelfstandig naamwoord herhalen
Hoewel meestal een appositive hernoemt een zelfstandig naamwoord in een zin, het kan in plaats daarvan herhaling een zelfstandig naamwoord voor de duidelijkheid en nadruk:

• In Amerika, zoals overal in de wereld, moeten we vinden een focus in ons leven op jonge leeftijd, een focus die verder gaat dan de mechanica van het verdienen van de kost of het omgaan met een huishouden. -Santha Rama Rau, "Een uitnodiging tot sereniteit"

Merk op dat de appositive in deze zin wordt gewijzigd door een bijvoeglijk naamwoordclausule. Bijvoeglijke naamwoorden, voorzetselzinnen en bijvoeglijke bijzinnen (met andere woorden, alle structuren die een zelfstandig naamwoord kunnen wijzigen) worden vaak gebruikt om details toe te voegen aan een appositief.

2. Negatieve appositieven
De meeste appositives identificeren wat iemand of iets is is, maar er zijn ook negatieve apps die identificeren wat iemand of iets is is niet:

• Lijnmanagers en productiemedewerkers, in plaats van personeelsspecialisten, zijn primair verantwoordelijk voor kwaliteitsborging.

Negatieve appositieven beginnen met een woord als niet nooit, of liever dan.

3. Meerdere appositives
Twee, drie of zelfs meer appositieven kunnen naast hetzelfde zelfstandig naamwoord verschijnen:

• Sint Petersburg, een stad met bijna vijf miljoen inwoners, de op een na grootste en meest noordelijke metropool van Rusland, werd drie eeuwen geleden ontworpen door Peter de Grote.

Zolang we de lezer niet teveel informatie tegelijk geven, kan een dubbele of drievoudige appositive een effectieve manier zijn om aanvullende details aan een zin toe te voegen.

4. Lijst met appositieven met voornaamwoorden
Een laatste variatie is de lijst-appositive die voorafgaat aan een voornaamwoord zoals allemaal of deze of iedereen:

• Straten van gele rijtjeshuizen, de okerkleurige gipsmuren van oude kerken, de afbrokkelende zeegroene herenhuizen die nu door overheidsgebouwen worden bewoond-- allemaal lijken scherper in beeld, met hun defecten verborgen door de sneeuw. -Leona P. Schecter, "Moskou"

Het woord allemaal is niet essentieel voor de betekenis van de zin: de openingslijst zou op zichzelf als onderwerp kunnen dienen. Het voornaamwoord helpt echter om het onderwerp te verduidelijken door de items samen te trekken voordat de zin er een punt over maakt.