Hoe de Kanaaltunnel werd gebouwd en ontworpen

De Kanaaltunnel, die vaak de Chunnel of de Eurotunnel wordt genoemd, is een spoortunnel die onder het water van het Engelse Kanaal ligt en het eiland Groot-Brittannië verbindt met het vasteland van Frankrijk. De Kanaaltunnel, voltooid in 1994 en officieel geopend op 6 mei van dat jaar, wordt beschouwd als een van de meest verbazingwekkende technische prestaties van de 20e eeuw.

Overzicht van de Kanaaltunnel

Eeuwenlang was het oversteken van het Kanaal via boot of veerboot als een ellendige taak beschouwd. Het vaak gure weer en woelige water kunnen zelfs de meest doorgewinterde reiziger zeeziek maken. Het is misschien niet zo verwonderlijk dat al in 1802 plannen werden gemaakt voor een alternatieve route over het Kanaal.

Vroege plannen

Dit eerste plan, gemaakt door de Franse ingenieur Albert Mathieu Favier, vroeg om een ​​tunnel te graven onder het water van het Kanaal. Deze tunnel moest groot genoeg zijn om door paarden getrokken koetsen te doorkruisen. Hoewel Favier de steun van de Franse leider Napoleon Bonaparte kon krijgen, verwierpen de Britten het plan van Favier. (De Britten vreesden, misschien correct, dat Napoleon de tunnel wilde bouwen om Engeland binnen te vallen.)

In de loop van de volgende twee eeuwen creëerden anderen plannen om Groot-Brittannië met Frankrijk te verbinden. Ondanks de vooruitgang die is geboekt bij een aantal van deze plannen, waaronder daadwerkelijk boren, zijn ze uiteindelijk allemaal doorgevallen. Soms was de reden politieke onenigheid, andere keren waren financiële problemen. Nog andere keren was het de angst van Groot-Brittannië voor invasie. Al deze factoren moesten worden opgelost voordat de Kanaaltunnel kon worden gebouwd.

Een wedstrijd

In 1984 kwamen de Franse president Francois Mitterrand en de Britse premier Margaret Thatcher gezamenlijk overeen dat een link over het Engelse kanaal voor beide partijen voordelig zou zijn. Beide regeringen realiseerden zich echter dat hoewel het project broodnodige banen zou creëren, de regering van geen van beide landen zo'n enorm project kon financieren. Dus besloten ze om een ​​wedstrijd te houden.

Deze wedstrijd nodigde bedrijven uit om hun plannen in te dienen om een ​​link op het Engelse kanaal te maken. Als onderdeel van de vereisten van de wedstrijd moest het indienende bedrijf een plan voorleggen om de benodigde fondsen te verzamelen om het project te bouwen, de mogelijkheid hebben om de voorgestelde Channel-link te bedienen zodra het project is voltooid, en de voorgestelde link moet kunnen doorstaan ​​voor ten minste 120 jaar.

Tien voorstellen werden ingediend, waaronder verschillende tunnels en bruggen. Sommige voorstellen waren zo bizar van opzet dat ze gemakkelijk werden afgewezen; anderen zouden zo duur zijn dat het onwaarschijnlijk is dat ze ooit worden voltooid. Het voorstel dat werd aanvaard, was het plan voor de Kanaaltunnel, ingediend door de Balfour Beatty Construction Company (dit werd later Transmanche Link).

Het ontwerp voor de kanaaltunnels

De Kanaaltunnel moest bestaan ​​uit twee parallelle spoorwegtunnels die onder het Kanaal zouden worden gegraven. Tussen deze twee spoorwegtunnels zou een derde, kleinere tunnel lopen die zou worden gebruikt voor onderhoud, evenals ruimte voor afvoerleidingen, enz..

Elk van de treinen die door de tunnel zouden rijden, zou auto's en vrachtwagens kunnen bevatten. Hierdoor zouden persoonlijke voertuigen door de Kanaaltunnel kunnen rijden zonder dat individuele bestuurders met zo'n lange, ondergrondse rit te maken krijgen.

Het plan zou $ 3,6 miljard kosten.

Ermee beginnen

Net begonnen aan de Kanaaltunnel was een monumentale taak. Er moesten fondsen worden aangetrokken (meer dan 50 grote banken gaven leningen), er moesten ervaren ingenieurs worden gevonden, 13.000 geschoolde en ongeschoolde werknemers moesten worden aangenomen en gehuisvest en er moesten speciale tunnelboormachines worden ontworpen en gebouwd.

Terwijl deze dingen werden gedaan, moesten de ontwerpers precies bepalen waar de tunnel moest worden gegraven. In het bijzonder moest de geologie van de bodem van het Engelse Kanaal zorgvuldig worden onderzocht. Er werd vastgesteld dat, hoewel de bodem was gemaakt van een dikke laag krijt, de Lower Chalk-laag, gemaakt van krijtmerg, het gemakkelijkst zou zijn om door te boren.

De kanaaltunnel bouwen

Avondstandaard / Getty-afbeeldingen

Het graven van de Kanaaltunnel begon tegelijkertijd vanaf de Britse en de Franse kust, met de voltooide tunnelvergadering in het midden. Aan Britse zijde begon het graven in de buurt van Shakespeare Cliff buiten Dover; de Franse kant begon in de buurt van het dorp Sangatte.