Hoe kreeg de maand februari zijn naam?

Als de maand die het best bekend is voor Valentijnsdag - een legendarische heilige onthoofd voor zijn religieuze overtuigingen, niet zijn passie voor ware liefde - had februari nauwe banden met het oude Rome. Blijkbaar verdeelde de Romeinse koning Numa Pompilius het jaar in twaalf maanden, terwijl Ovidius het suggereert Decemviri verplaatst naar de tweede maand van het jaar. De nominale oorsprong was ook afkomstig uit de Eeuwige Stad, maar waar kreeg februari zijn magische bijnaam?

Oude rituelen ... of Purell?

In 238 na Christus componeerde de grammaticus Censorinus de zijne De die natali, of Het verjaardagsboek, waarin hij over alles schreef, van calendrische cycli tot de fundamentele chronologie van de wereld. Censorinus had duidelijk een passie voor tijd, dus dook hij ook in de oorsprong van de maanden. Januari was vernoemd naar de tweekoppige god Janus, die naar het verleden (het oude jaar) en de huidige toekomst (het nieuwe jaar) keek, maar het vervolg werd genoemd naar 'het oude woord' februum,'Schrijft Censorinus.

Wat is er februum, je mag vragen? Een middel voor rituele zuivering. Censorinus beweert dat “alles dat heiligt of zuivert een is februum,"Terwijl februamenta betekent reinigingsrituelen. Items kunnen worden gezuiverd, of februa, "Op verschillende manieren in verschillende rituelen." De dichter Ovidius is het eens met deze oorsprong en schrijft in de zijne kroniek dat 'de vaders van Rome zuivering noemden februa "; het woord (en misschien het ritueel) was volgens Sabro van oorsprong uit Sabine Over de Latijnse taal. Zuivering was een groot deal, zoals Ovidius spottend citeert: "Onze voorouders geloofden dat elke zonde en oorzaak van het kwaad / zou kunnen worden uitgewist door reinigingsrituelen."

De zesde-eeuwse A.D.-schrijver Johannes Lydius had een iets andere interpretatie en verklaarde: 'De naam van de maand februari kwam van de godin Februari; en de Romeinen begrepen februari als een opzichter en een zuiveraar van de dingen. 'Johannes zei dat Februus bedoelde "de ondergrondse" in Etruskisch, en die godheid werd aanbeden voor vruchtbaarheidsdoeleinden. Maar dit kan een innovatie zijn die specifiek is voor de bronnen van Johannes. 

Ik wil naar het festival gaan

Dus welke reinigingsceremonie vond plaats tijdens de tweede dertig dagen van het nieuwe jaar die belangrijk genoeg was om er een maand naar te verdienen? Er was er geen in het bijzonder; Februari had tonnen reinigingsrituelen. Zelfs St. Augustinus ging hier op in De stad van God wanneer hij zegt “… in de maand februari… vindt de heilige zuivering plaats, die zij noemen februum, en waar de maand zijn naam aan ontleent. " 

Vrijwel alles kan een worden februum. Op dat moment zegt Ovidius dat de hogepriesters 'de koning [de rex sacrorum, een hoge priester] en de Flamen [Dialis] / voor wollen doeken, genaamd februa in de oude taal ”; gedurende deze tijd worden 'huizen gereinigd [met] het geroosterde graan en zout', gegeven aan de lictor, een lijfwacht voor een belangrijke Romeinse functionaris. Een ander zuiveringsmiddel wordt gegeven aan een tak van een boom waarvan de bladeren werden gedragen in een priesterlijke kroon. Ovidius grinnikt wrang: 'Kortom alles gebruikt om ons lichaam te zuiveren / had die titel [van februa] in de dagen van onze harige voorouders. "

Zelfs zwepen en bosgoden waren zuiveraars! Volgens Ovid heeft de Lupercalia een ander soort februum, iets dat een beetje meer S&M was. Het vond plaats midden februari en vierde de wilde Sylvegod Faunus (ook bekend als Pan). Tijdens het festival voerden naakte priesters, Luperci, rituele zuivering uit door toeschouwers te slaan, wat ook de vruchtbaarheid bevorderde. Zoals Plutarch in de zijne schrijft Romeinse vragen, "Deze voorstelling vormt een zuiveringsritueel van de stad," en ze sloegen "met een soort leren string die ze noemen februare, het woord betekent 'zuiveren'. ”

De Lupercalia, waarvan Varro zegt “heette ook Februatio,'Festival of Purification', 'ontsmette de stad Rome zelf. Zoals Censorinus opmerkt: “Dus de Lupercalia wordt beter genoemd Februatus, 'gezuiverd, en daarom wordt de maand februari genoemd.'

Februari: maand van de doden?

Maar februari was niet alleen een maand van netheid! Maar om eerlijk te zijn, zijn zuivering en geesten niet zo verschillend. Om een ​​reinigend ritueel te creëren, moet men een ritueel slachtoffer opofferen, of het nu bloemen, voedsel of een stier zijn. Oorspronkelijk was dit de laatste maand van het jaar, gewijd aan de geesten van de overledene, dankzij het vooroudervereringfestival van Parentalia. Tijdens die vakantie werden de tempeldeuren gesloten en werden offervuren gedoofd om te voorkomen dat kwaadaardige invloeden invloed hadden op heilige plaatsen.

Johannes Lydius theoretiseert zelfs dat de naam van de maand vandaan kwam feber, of klaagzang, omdat dit de tijd was dat mensen om de overledenen zouden rouwen. Het was gevuld met rituelen van verzoening en zuivering om boze geesten te kalmeren van het achtervolgen van de levenden tijdens de festivaltijd, en om ze terug te sturen vanwaar ze kwamen na het nieuwe jaar..

Februari kwam nadat de doden teruggingen naar hun spectrale huizen. Zoals Ovidius opmerkt, deze "tijd is puur, de doden hebben gerustgesteld / Wanneer de dagen gewijd aan de overledenen voorbij zijn." Ovidius noemt een ander festival met de naam Terminalia en herinnert zich: "Februari dat volgt was voor het laatst in het oude jaar / En je aanbidding , Terminus, sloot de heilige riten. '

Terminus was de perfecte godheid om te vieren aan het einde van het jaar sinds hij regeerde over grenzen. Aan het einde van de maand was zijn feestdag, het vieren van de god van grenzen die, volgens Ovidus, "de velden scheidt met zijn teken en" grenzen stelt aan volkeren, steden, grote koninkrijken. "En het vaststellen van de grenzen tussen de levend en dood, puur en onzuiver, klinkt als een geweldige baan!