Hoe facturen wetten worden volgens het Amerikaanse wetgevingsproces

Artikel I, afdeling 1 van de Amerikaanse grondwet verleent alle wetgevende wetgevende bevoegdheden aan het Amerikaanse congres, bestaande uit een senaat en een huis van afgevaardigden. Naast zijn wetgevende bevoegdheden, heeft de Senaat de bevoegdheid om "advies te geven en in te stemmen" met betrekking tot verdragen die zijn onderhandeld met buitenlandse naties en nominaties voor niet-verkozen federale ambten van de president van de Verenigde Staten. Het congres heeft ook de wetgevende macht om de grondwet te wijzigen, de oorlog te verklaren en alle zaken met betrekking tot de uitgaven en de operationele begroting van de federale overheid goed te keuren. Ten slotte oefent het Congres op grond van de noodzakelijke en juiste clausules van artikel 8 van de Grondwet bevoegdheden uit die niet elders in de Grondwet expliciet zijn opgesomd. Onder deze zogenaamde 'impliciete bevoegdheden' is het Congres toegestaan ​​'om alle wetten te maken die nodig en gepast zijn voor het uitvoeren van de voorgaande bevoegdheden, en alle andere bevoegdheden die deze Grondwet toekent aan de regering van de Verenigde Staten, of in een afdeling of functionaris daarvan. "

Door deze grondwettelijk verleende bevoegdheden beschouwt het Congres duizenden rekeningen per sessie. Toch zal slechts een klein percentage van hen ooit de bovenkant van het bureau van de president bereiken voor definitieve goedkeuring of veto. Op hun weg naar het Witte Huis doorkruisen wetsvoorstellen een doolhof van commissies en subcommissies, debatten en amendementen in beide kamers van het Congres.

Hierna volgt een eenvoudige uitleg van het proces dat nodig is om van een wet een wet te maken. Voor een volledige uitleg, zie ... "How Our Laws Are Made" (Library of Congress) Herzien en bijgewerkt door Charles W. Johnson, Parlementair, Huis van Afgevaardigden van de Verenigde Staten.

Stap 1: Introductie

Alleen een lid van het Congres (Huis of Senaat) kan het wetsvoorstel ter overweging indienen. De vertegenwoordiger of senator die het wetsvoorstel invoert, wordt zijn 'sponsor'. Andere wetgevers die het wetsvoorstel steunen of eraan werken, kunnen vragen om vermeld te worden als "co-sponsors". Belangrijke rekeningen hebben meestal meerdere co-sponsors.

Vier basistypen wetgeving, die gewoonlijk "wetsvoorstellen" of "maatregelen" worden genoemd, worden door het Congres overwogen: rekeningen, eenvoudige resoluties, gezamenlijke resoluties en gelijktijdige resoluties.

Een wetsvoorstel of resolutie is officieel ingevoerd wanneer het een nummer heeft gekregen (H.R. # voor House Bills of S. # voor Senate Bills) en afgedrukt in het Congressional Record door de Government Printing Office.

Stap 2: Commissieoverweging

Alle wetsvoorstellen en resoluties worden "verwezen" naar een of meer huis- of senaatscommissies volgens hun specifieke regels.

Stap 3: Actie van het comité

De commissie behandelt het wetsontwerp in detail. De krachtige House Ways and Means Committee en Senate Appropriations Committee zullen bijvoorbeeld rekening houden met de mogelijke impact van een wetsvoorstel op de federale begroting.

Als de commissie het wetsvoorstel goedkeurt, gaat het verder in het wetgevingsproces. Commissies weigeren wetsvoorstellen door er simpelweg niet naar te handelen. Van rekeningen die geen commissie-actie krijgen, wordt gezegd dat ze "in de commissie zijn gestorven", zoals velen doen.

Stap 4: Beoordeling subcomité

De commissie stuurt enkele wetsvoorstellen naar een subcommissie voor verdere studie en openbare hoorzittingen. Bijna iedereen kan op deze hoorzittingen getuigenis geven. Overheidsfunctionarissen, deskundigen uit het bedrijfsleven, het publiek, iedereen die belangstelling heeft voor het wetsvoorstel, kan persoonlijk of schriftelijk getuigenis afleggen. Kennisgeving van deze hoorzittingen, evenals instructies voor het presenteren van getuigen, wordt officieel gepubliceerd in het Federale Register.

Stap 5: Markeer

Als het subcomité besluit een wetsvoorstel ter goedkeuring aan de volledige commissie te rapporteren (aanbevelen), kunnen zij dit eerst wijzigen en wijzigen. Dit proces wordt "Opmaak" genoemd. Als de subcommissie stemt om geen rekening aan de volledige commissie te melden, sterft de rekening daar.

Stap 6: Actie van de commissie - Rapportage van een wetsvoorstel

De voltallige commissie beoordeelt nu de beraadslagingen en aanbevelingen van de subcommissie. De commissie kan nu verder onderzoek uitvoeren, meer openbare hoorzittingen houden of gewoon stemmen over het rapport van de subcommissie. Als het wetsvoorstel moet doorgaan, bereidt de volledige commissie zich voor en stemt zij over haar definitieve aanbevelingen aan het Huis of de Senaat. Nadat een factuur deze fase met succes heeft doorlopen, zou deze zijn 'besteld gerapporteerd' of gewoon 'gerapporteerd'.

Stap 7: Publicatie van commissieverslag

Nadat een factuur is gemeld (zie stap 6 :), wordt een rapport over de factuur geschreven en gepubliceerd. Het rapport zal het doel van de rekening bevatten, het effect ervan op bestaande wetten, budgettaire overwegingen en alle nieuwe belastingen of belastingverhogingen die de rekening vereist. Het rapport bevat doorgaans ook transcripties van openbare hoorzittingen over het wetsvoorstel, evenals de adviezen van de commissie voor en tegen het voorgestelde wetsvoorstel.