Herman Hollerith en computerponskaarten

Een ponskaart is een stuk stijf papier dat digitale informatie bevat die wordt weergegeven door de aanwezigheid of afwezigheid van gaten in vooraf gedefinieerde posities. De informatie kan gegevens zijn voor gegevensverwerkingstoepassingen of, zoals vroeger, worden gebruikt om geautomatiseerde machines rechtstreeks te bedienen.

De termen IBM-kaart of Hollerith-kaart verwijzen specifiek naar ponskaarten die worden gebruikt bij halfautomatische gegevensverwerking.

Ponskaarten werden gedurende het grootste deel van de 20e eeuw op grote schaal gebruikt in wat bekend werd als de gegevensverwerkende industrie, waar gespecialiseerde en steeds complexere eenheidsrecordmachines, georganiseerd in gegevensverwerkingssystemen, ponskaarten gebruikten voor gegevensinvoer, -uitvoer en -opslag. Veel vroege digitale computers gebruikten ponskaarten, vaak bereid met behulp van keypunch-machines, als het primaire medium voor invoer van zowel computerprogramma's als gegevens.

Ponskaarten zijn nu verouderd als opnamemedium, omdat de laatste verkiezingen waarin ze werden gebruikt de midterms van 2014 waren, volgens het Pew Research Center.

Semen Korsakov was de eerste die ponskaarten in de informatica gebruikte voor informatieopslag en zoeken. Korsakov kondigde zijn nieuwe methode en machines in september 1832 aan; in plaats van patenten te zoeken, bood hij de machines aan voor publiek gebruik.

Herman Hollerith

In 1881 begon Herman Hollerith met het ontwerpen van een machine voor het efficiënter tabellen van volkstellingen dan met traditionele handmethoden. Het Amerikaanse volkstellingbureau had acht jaar nodig gehad om de volkstelling van 1880 te voltooien en er werd gevreesd dat de volkstelling van 1890 nog langer zou duren. Hollerith heeft een ponskaart-apparaat uitgevonden en gebruikt om de Amerikaanse censusgegevens uit 1890 te analyseren. Zijn grote doorbraak was zijn gebruik van elektriciteit om ponskaarten te lezen, te tellen en te sorteren waarvan de gaten de gegevens vertegenwoordigden die door de volkstellingen waren verzameld.

Zijn machines werden gebruikt voor de volkstelling van 1890 en bereikten in een jaar wat bijna 10 jaar van hand tabuleren zou hebben gekost. In 1896 richtte Hollerith de Tabulating Machine Company op om zijn uitvinding te verkopen. Het bedrijf werd in 1924 onderdeel van IBM.

Hollerith kreeg zijn idee voor de ponskaarttabel om een ​​treinkaartje met treinconducteurs te bekijken. Voor zijn tabulatiemachine gebruikte hij de ponskaart die in het begin van de 19e eeuw was uitgevonden door een Franse zijdewever genaamd Joseph-Marie Jacquard. Jacquard bedacht een manier om automatisch de ketting- en inslagdraden op een zijden weefgetouw te besturen door gatenpatronen in een reeks kaarten vast te leggen.

Hollerith's ponskaarten en tabulatiemachines waren een stap in de richting van geautomatiseerde berekening. Zijn apparaat kon automatisch informatie lezen die op een kaart was geponst. Hij kreeg het idee en zag toen de ponskaart van Jacquard. Ponskaarttechnologie werd tot eind jaren zeventig in computers gebruikt. Computer "ponskaarten" werden elektronisch gelezen, de kaarten bewogen tussen koperen staven en de gaten in de kaarten creëerden een elektrische stroom waar de staven elkaar zouden raken.

Wat is een Tsjaad?

Een Tsjaad is een klein stukje papier of karton geproduceerd in ponsband of gegevenskaarten; kan ook een stuk Tsjaad worden genoemd. De term is ontstaan ​​in 1947 en is van onbekende oorsprong. In lekentermen is Tsjaad de uitgestanste delen van de kaart - de gaten.