Heptarchie

Strikt genomen, een heptarchie is een regerend orgaan dat bestaat uit zeven personen. In de Engelse geschiedenis verwijst de term Heptarchy echter naar de zeven koninkrijken die in Engeland vanaf de zevende eeuw tot de negende eeuw bestonden. Sommige auteurs hebben de kwestie vertroebeld door de term te gebruiken om naar Engeland te verwijzen al in de vijfde eeuw, toen de Romeinse strijdkrachten zich officieel terugtrokken uit de Britse eilanden (in 410), tot de 11e eeuw, toen Willem de Veroveraar en de Noormannen binnenvielen (in 1066). Maar geen van de koninkrijken was echt op zijn vroegst tot de zesde eeuw gevestigd, en ze werden uiteindelijk verenigd onder één regering in de vroege negende eeuw - alleen om uit elkaar te vallen toen de Vikingen niet lang daarna binnenvielen.

Om het nog ingewikkelder te maken, waren er soms meer dan zeven koninkrijken, en vaak minder dan zeven. En natuurlijk werd de term niet gebruikt gedurende de jaren bloeiden de zeven koninkrijken; het eerste gebruik was in de 16e eeuw. (Maar toen werden noch de term middeleeuws, noch het woord feodalisme in de middeleeuwen gebruikt.)

Toch blijft de term Heptarchy bestaan ​​als een handige verwijzing naar Engeland en zijn vloeiende politieke situatie in de zevende, achtste en negende eeuw.

De zeven koninkrijken waren:

East Anglia
Essex
Kent
Mercia
Northumbria
Sussex
Wessex

Uiteindelijk zou Wessex de overhand krijgen over de andere zes koninkrijken. Maar zo'n uitkomst kon niet worden voorzien in de beginjaren van de Heptarchie, toen Mercia de meest uitgebreide van de zeven leek te zijn.

East Anglia was onder Mercian heerschappij bij twee afzonderlijke gelegenheden in de achtste en vroege negende eeuw, en onder Noorse heerschappij toen de Vikingen binnenvielen in de late negende eeuw. Kent stond ook gedurende een groot deel van de late achtste en vroege negende eeuw onder Mercian-controle. Mercia was in het midden van de zevende eeuw onderworpen aan de Noord-Britse heerschappij, aan Wessex in de vroege negende en aan de Noorse controle in de late negende eeuw. Northumbria bestond eigenlijk uit twee andere koninkrijken - Bernicia en Deira - die pas in de jaren 670 werden samengevoegd. Northumbria was ook onderworpen aan de Noorse overheersing toen de Vikingen binnenvielen - en het koninkrijk Deira herstelde zich een tijdje, maar viel ook onder de Noorse controle. En hoewel Sussex wel bestond, is het zo duister dat de namen van sommige van hun koningen onbekend blijven.

Wessex viel een paar jaar onder de heerschappij van Mercian in de 640s, maar het heeft zich nooit echt aan een andere kracht onderworpen. Het was koning Egbert die hem zo ontembaar maakte en daarom werd hij 'de eerste koning van heel Engeland' genoemd. Later verzette Alfred de Grote zich tegen de Vikingen zoals geen andere leider kon, en hij consolideerde de overblijfselen van de andere zes koninkrijken onder Wessex-heerschappij. In 884 werden de koninkrijken van Mercia en Bernicia teruggebracht tot Lordships, en Alfred's consolidatie was voltooid.

De heptarchie was Engeland geworden.

Voorbeelden: Terwijl de zeven koninkrijken van de Heptarchie tegen elkaar vochten, consolideerde Karel de Grote veel van Europa onder één heerschappij.