Han Dynasty's keizers van China

De Han-dynastie regeerde China na de val van de eerste keizerlijke dynastie, de Qin in 206 voor Christus. De oprichter van de Han Dynastie, Liu Bang, was een burger die een opstand leidde tegen de zoon van Qin Shi Huangdi, de eerste keizer van het verenigde China wiens politieke carrière van korte duur was en vol minachting door zijn collega's.

Gedurende de volgende 400 jaar zouden burgerlijke onrust en oorlog, interne familiale conflicten, plotselinge sterfgevallen, muiterij en natuurlijke opvolging de regels bepalen die de dynastie tot groot economisch en militair succes zouden leiden gedurende hun lange bewind.

Liu Xis maakte echter een einde aan het lange bewind van de Han-dynastie en maakte plaats voor de periode van de drie koninkrijken van 220 tot 280 na Christus. Toch bleef de Han-dynastie, terwijl de macht behouden bleef, als een gouden eeuw in de Chinese geschiedenis - een van de beste van China dynastieën - leidend tot een lange erfenis van het Han-volk, dat nog steeds de meerderheid van de Chinese etniciteit omvat die vandaag wordt gerapporteerd. 

De eerste Han Emporers

In de laatste dagen van de Qin versloeg Liu Bang, een rebellenleider tegen Qin Shi Huangdi zijn rivaliserende rebellieleider Xiang Yu in de strijd, wat resulteerde in zijn hegemon over de 18 koninkrijken van het keizerlijke China die trouw hadden toegezegd aan elk van de strijders. Chang'an werd gekozen als de hoofdstad en Liu Bang, postuum bekend als Han Gaozu, regeerde tot zijn dood in 195 voor Christus.

De regel ging over naar Bang's relatieve Liu Ying tot hij een paar jaar later stierf in 188, op zijn beurt doorgaand naar Liu Gong (Han Shaodi) en snel naar Liu Hong (Han Shaodi Hong). In 180, toen keizer Wendi de troon nam, verklaarde hij dat de Chinese grens gesloten moest blijven om zijn groeiende macht te behouden. Burgerlijke onrust leidde ertoe dat de volgende keizer Han Wudi die beslissing in 136 v.Chr. Vernietigde, maar een mislukte aanval op het Xiongu-rijk in het zuiden van de buurlanden resulteerde in een campagne van meerdere jaren om te proberen hun grootste dreiging omver te werpen.

Han Jingdi (157-141) en Han Wudi (141-87) zetten deze situatie voort door dorpen over te nemen en ze om te vormen tot landbouwcentra en bolwerken ten zuiden van de grens, waardoor de Xiongu uiteindelijk uit het rijk over de Gobi-woestijn werd gedwongen. Na het bewind van Wudi, onder leiding van Han Zhaodi (87-74) en Han Xuandi (74-49), bleven de Han-troepen de Xiongu domineren door hen verder naar het westen te duwen en als gevolg daarvan hun land op te eisen.

Draai van het Millennium

Tijdens het bewind van Han Yuandi (49-33), Han Chengdi (33-7) en Han Aidi (7-1 v.Chr.) Werd Weng Zhengjun de eerste keizerin van China als gevolg van het feit dat haar mannelijke verwanten - hoewel jonger - de titel van regent tijdens haar veronderstelde bewind. Pas toen haar neefje de kroon pakte als keizer Pingdi vanaf 1 v.Chr. tegen A.D. 6 dat zij haar heerschappij bepleitte.

Han Ruzi werd benoemd tot keizer na de dood van Pingdi in 6 na Christus, maar vanwege de jonge leeftijd van het kind werd hij benoemd onder de hoede van Wang Mang, die beloofde de controle op te geven zodra Ruzi meerderjarig werd om te regeren. Dit was niet het geval, en ondanks veel burgerlijk protest richtte hij de Xin-dynastie op nadat hij verklaarde dat zijn titel een mandaat van de hemel was.

In 3 na Christus en opnieuw in 11 na Christus trof een enorme vloed Wang's Xin-legers langs de Gele Rivier, waarbij zijn troepen werden gedecimeerd. Ontheemde dorpelingen sloten zich aan bij rebellengroepen die in opstand kwamen tegen Wang, wat resulteerde in zijn ultieme ondergang in 23 waarin Geng Shidi (de Gengshi Emporer) probeerde de Han-macht te herstellen van 23 tot 25 maar werd ingehaald en gedood door dezelfde rebellengroep, de Rode Wenkbrauw.

Zijn broer, Liu Xiu - later Guang Wudi - klom op de troon en kon de Han-dynastie volledig herstellen tijdens zijn bewind van 25 tot 57. Binnen twee jaar had hij de hoofdstad naar Luoyang verplaatst en de Rode Wenkbrauw gedwongen om geef je over en stop met zijn rebellie. In de daaropvolgende 10 jaar vocht hij om andere rebellen krijgsheren te doven die de titel van keizer hadden.

De laatste Han-eeuw

Het bewind van Han Mingdi (57-75), Han Zhangdi (75-88) en Han Hedi (88-106) zat vol met kleine veldslagen tussen oude rivaliserende landen in de hoop India te claimen in het zuiden en het Altai-gebergte om het noorden. Politieke en sociale onrust achtervolgde de heerschappij van Han Shangdi en zijn opvolger Han Andi stierf paranoïde van de complotten van eunuch tegen hem, en liet zijn vrouw achter om hun zoon de Markies van Beixiang in 125 te benoemen op de troon in de hoop hun familie te behouden.

Diezelfde eunuchen die zijn vader vreesde, leidden echter uiteindelijk tot zijn ondergang en Han Shundi werd in hetzelfde jaar tot keizer benoemd als keizer Shun van Han, waardoor de Han-naam aan het leiderschap van de dynastie werd hersteld. Studenten van de universiteit begonnen een protest tegen het eunuchhof van Shundi. Deze protesten mislukten, wat resulteerde in het omverwerpen van Shundi door zijn eigen rechtbank en de snelle opvolging van Han Chongdi (144-145), Han Zhidi (145-146) en Han Huandi (146-168), die elk probeerden te vechten tegen hun eunuch tegenstanders tevergeefs.

Het was pas toen Han Lingdi in 168 werd gegooid dat de Han-dynastie echt op weg was naar buiten. Keizer Ling bracht het grootste deel van zijn tijd door met zijn concubines in plaats van te regeren, en liet de controle over de dynastie over aan eunuchen Zhao Zhong en Zhang Rang.

Ondergang van een dynastie

De laatste twee keizers, broers Shaodi - de Prins van Hongnong - en keizer Xian (voorheen Liu Xie) leidden levens op de vlucht voor muitende eunuchraadsels. Shaodi regeerde slechts een jaar in 189 voordat hij werd gevraagd zijn troon op te geven aan keizer Xian, die gedurende de rest van de dynastie regeerde.

In 196 verplaatste Xian de hoofdstad naar Xuchang in opdracht van Cao Cao - de gouverneur van de provincie Yan - en er brak een civiel geschil uit tussen drie oorlogvoerende koninkrijken die strijden om controle over de jonge keizer. In het zuiden regeerde Sun Quan, terwijl Liu Bei het westen van China domineerde en Cao Cao het noorden overnam. Toen Cao Cao stierf in 220 en zijn zoon Cao Pi Xian dwong de titel van keizer aan hem op te geven.

Deze nieuwe keizer, Wen van Wei, schafte officieel de Han-dynastie en het erfdeel van zijn familie af aan de heerschappij over China. Zonder leger, geen familie en geen erfgenamen stierf de voormalige keizer Xian op hoge leeftijd en verliet China naar een driezijdig conflict tussen Cao Wei, Oost-Wu en Shu Han, een periode die bekend staat als de Drie Koninkrijksperiode.