Geiten in Griekse tragedie
Share
Classicisten hebben lang gesuggereerd dat 'tragedie' is afgeleid van het Grieks, bestaande uit twee woorden-Tragos, of geit, en oidos, of liedje.
Dat deden sommigen ook bovidae zoveel zingen dat ze de Atheners motiveerden om deprimerende verhalen over mythische helden te maken? Hoe verhouden geiten zich tot een van de grootste bijdragen die de Grieken aan de wereld hebben geleverd? Dragen tragediërs alleen geitenleer schoenen?
Geitenliedjes
Er zijn veel theorieën over waarom tragedie werd geassocieerd met geiten. Misschien was dit oorspronkelijk een verwijzing naar 'satyr-toneelstukken', satirische schetsen waarin acteurs gekleed waren als satyrs, geitachtige mensen die metgezellen waren van Dionysus, god van de wijn, vrolijkheid en theater. Of de saters gedeeltelijk geiten of gedeeltelijk paarden waren, is een onderwerp van lang debat geweest, maar saters waren zeker gebonden aan geiten door hun associatie met Dionysus en Pan.
Dus dan zijn 'geitenliedjes' de meest geschikte manier om de goden te eren waarmee de geiten saters rondhingen. Interessant is dat saterspelen altijd gepaard gingen met een trilogie van tragedies wanneer ze worden opgevoerd in het Atheense theaterfest, de Dionysia, en onuitwisbaar verbonden zijn met tragedie, zoals we zullen zien.
Tragedie werd uitgevoerd ter ere van Dionysus, aan wie de saters verbonden waren. Zoals Diodorus Siculus in de zijne opmerkt Geschiedenisbibliotheek,
"Ook wordt gemeld dat saters door hem werden gedragen in zijn gezelschap en de god veel vreugde en plezier schonken in verband met hun dansen en hun geitenliederen."
Hij voegt eraan toe dat Dionysus 'plaatsen introduceerde waar de toeschouwers getuige van de shows konden zijn en een muzikaal concert organiseerde.'
Interessant is dat tragedie is ontstaan uit twee Dionysische tradities: het satyrische drama - waarschijnlijk een voorouder van het saterenspel - en het dithyramb. Aristoteles beweert in de zijne poëzie: "Omdat het een ontwikkeling was van het toneelstuk van Satyr, was het vrij laat voordat de tragedie steeg van korte plots en komische dictie naar zijn volledige waardigheid ..." Een Griekse term voor "satyr-spel" was een "toneelstuk over tragedie:" tragedie in het spel. "
Aristoteles voegt eraan toe dat de tragedie 'van de opmaat naar het dithyramb' kwam, een koorlied op Dionysus. Uiteindelijk, van odes tot Dionysus, evolueerden de uitvoeringen naar verhalen die geen verband hielden met de god van vrolijkheid; Dionysische verhalen bleven echter in de uitvoerende kunsten, door de creatie van het saterenspel, in tegenstelling tot het satyrische drama (d.w.z. tragedie).
Lied voor de prijsgeit
Andere geleerden, waaronder wijlen, grote Walter Burkert in zijn Griekse tragedie en offerritueel, hebben geoordeeld dat tragoidia bedoeld "lied voor de prijsgeit." Dat betekende dat de winnaar van een koorwedstrijd een geit als eerste prijs mee naar huis zou nemen. Oud bewijs ondersteunt deze theorie; in zijn Ars Poetica, de Romeinse dichter Horace vermeldt: "de man die ooit streden om een nederige geit / met tragisch vers, ontdaan spoedig de wilde Satyrs / en probeerde ruwe jachten zonder verlies van ernst."
Er is gesuggereerd dat "tragedie" is afgeleid van tragodoi, of 'geitenzangers' in plaats van tragoidia, of 'geitenlied'. Dat zou logisch zijn als een koor van zangers een geit zou ontvangen voor een winnend spel. Waarom geiten? Geiten zouden een goede prijs zijn geweest omdat ze werden opgeofferd aan Dionysus en andere goden.
Misschien zouden de overwinnaars zelfs een stuk van het geitenvlees krijgen. Je eet als een god. De associatie van het koor met geiten is misschien nog verder gegaan, omdat ze zich misschien hebben verkleed in geitenvellen, zoals saters. In dat geval, wat meer passende prijs dan een geit?
Geiten en oerinstincten
Misschien begrepen de oude Grieken het tragoidia in een meer genuanceerde zin. Zoals classicist Gregory A. Staley theoretiseert in Seneca en het idee van tragedie,
"[T] ragedy erkent [d] dat wij als mensen zijn als satyrs [...] tragische spelen onze dierlijke aard verkennen, onze 'smerigheid', zoals een middeleeuwse commentator het noemde, ons geweld en verdorvenheid."
Door dit genre een 'geitenlied' te noemen, is tragedie echt het lied van de mensheid in zijn meest vernederde staat.
