Wereldwijde vluchtelingen en intern ontheemden

Hoewel vluchtelingen al eeuwenlang een constant en geaccepteerd onderdeel van menselijke migratie zijn, zorgde de ontwikkeling van de natiestaat en vaste grenzen in de 19e eeuw ervoor dat landen vluchtelingen schuwden en veranderden in internationale paria's. In het verleden verhuisden groepen mensen die geconfronteerd werden met religieuze of raciale vervolging vaak naar een toleranter gebied. Tegenwoordig is politieke vervolging een belangrijke oorzaak van de migratie van vluchtelingen en het internationale doel is om vluchtelingen te repatriëren zodra de omstandigheden in hun thuisland stabiel worden.

Volgens de Verenigde Naties is een vluchteling een persoon die zijn thuisland ontvlucht vanwege een 'gegronde angst om vervolgd te worden om redenen van ras, religie, nationaliteit, lidmaatschap van een bepaalde sociale groep of politieke mening'.

Vluchtelingenpopulatie

Er zijn naar schatting 11-12 miljoen vluchtelingen in de wereld vandaag. Dit is een dramatische toename sinds het midden van de jaren zeventig, toen er wereldwijd minder dan 3 miljoen vluchtelingen waren. Het is echter een daling sinds 1992, toen de vluchtelingenpopulatie bijna 18 miljoen inwoners had als gevolg van de Balkanconflicten.

Het einde van de Koude Oorlog en het einde van regimes die de sociale orde handhaafden, leidden tot de ontbinding van landen en veranderingen in de politiek, wat vervolgens leidde tot ongebreidelde vervolging en een enorme toename van het aantal vluchtelingen.

Vluchtelingenbestemmingen

Wanneer een persoon of gezin besluit om zijn thuisland te verlaten en elders asiel aan te vragen, reizen ze meestal naar het dichtstbijzijnde veilige gebied. Terwijl dus 's werelds grootste bronlanden voor vluchtelingen Afghanistan, Irak en Sierra Leone zijn, zijn sommige landen die de meeste vluchtelingen opvangen landen zoals Pakistan, Syrië, Jordanië, Iran en Guinee. Ongeveer 70% van de wereldvluchtelingen bevindt zich in Afrika en het Midden-Oosten.

In 1994 stroomden Rwandese vluchtelingen over naar Burundi, de Democratische Republiek Congo en Tanzania om te ontsnappen aan de genocide en terreur in hun land. In 1979, toen de Sovjetunie Afghanistan binnenviel, vluchtten Afghanen naar Iran en Pakistan. Tegenwoordig migreren vluchtelingen uit Irak naar Syrië of Jordanië.

Intern ontheemden

Naast vluchtelingen is er een categorie van ontheemden die bekend staan ​​als "intern ontheemden" die geen officiële vluchtelingen zijn omdat ze hun eigen land niet hebben verlaten, maar vluchtelingachtig zijn voor zover ze zijn ontheemd door vervolging of gewapend conflict binnen hun eigen land. land. De belangrijkste landen van intern ontheemden zijn Sudan, Angola, Myanmar, Turkije en Irak. Vluchtelingenorganisaties schatten dat er wereldwijd tussen de 12 en 24 miljoen IDP's zijn. Sommigen beschouwen de honderdduizenden geëvacueerden van orkaan Katrina in 2005 als intern ontheemden.

Geschiedenis van belangrijke vluchtelingenbewegingen

Grote geopolitieke overgangen hebben enkele van de grootste vluchtelingenmigraties in de twintigste eeuw veroorzaakt. De Russische revolutie van 1917 zorgde ervoor dat ongeveer 1,5 miljoen Russen die tegen het communisme waren, moesten vluchten. Een miljoen Armeniërs vluchtten tussen 1915 en 1923 uit Turkije om te ontsnappen aan vervolging en genocide. Na de oprichting van de Volksrepubliek China in 1949 vluchtten twee miljoen Chinezen naar Taiwan en Hong Kong. 'S Werelds grootste bevolkingsoverdracht in de geschiedenis vond plaats in 1947 toen 18 miljoen hindoes uit Pakistan en moslims uit India werden verplaatst tussen nieuw gecreëerde landen van Pakistan en India. Ongeveer 3,7 miljoen Oost-Duitsers vluchtten tussen 1945 en 1961 naar West-Duitsland, toen de Berlijnse Muur werd gebouwd.

Wanneer vluchtelingen van een minder ontwikkeld land naar een ontwikkeld land vluchten, kunnen de vluchtelingen legaal in het ontwikkelde land blijven totdat de situatie in hun thuisland stabiel is geworden en niet langer bedreigend is. Vluchtelingen die naar een ontwikkeld land zijn gemigreerd, blijven echter vaak in het ontwikkelde land omdat hun economische situatie vaak veel beter is. Helaas moeten deze vluchtelingen vaak illegaal in het gastland blijven of terugkeren naar hun thuisland.

De Verenigde Naties en vluchtelingen

In 1951 vond in Genève de Conferentie van Gevolmachtigden van de Verenigde Naties over de status van vluchtelingen en staatlozen plaats. Deze conferentie leidde tot het verdrag genaamd het "Verdrag betreffende de status van vluchtelingen van 28 juli 1951." Het internationale verdrag stelt de definitie van een vluchteling en hun rechten vast. Een belangrijk element van de juridische status van vluchtelingen is het principe van "non-refoulement" - een verbod op gedwongen terugkeer van mensen naar een land waar ze reden hebben om te vrezen voor vervolging. Dit beschermt vluchtelingen tegen uitzetting naar een gevaarlijk thuisland.

De Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor vluchtelingen (UNHCR) is het agentschap van de Verenigde Naties dat is opgericht om toezicht te houden op de situatie van de wereldvluchtelingen.

Het vluchtelingenprobleem is ernstig; er zijn zoveel mensen over de hele wereld die zoveel hulp nodig hebben en er zijn gewoon niet genoeg middelen om ze allemaal te helpen. De UNHCR probeert gastregeringen aan te moedigen om hulp te bieden, maar de meeste gastlanden worstelen zelf. Het vluchtelingenprobleem is een probleem waarbij ontwikkelde landen een grotere rol zouden moeten spelen om het menselijk lijden wereldwijd te verminderen.