Fregat USS Verenigde Staten

Met de scheiding van de Verenigde Staten en Groot-Brittannië na de Amerikaanse revolutie genoot de Amerikaanse scheepvaart niet langer de bescherming van de Royal Navy op zee. Als gevolg hiervan werd het een gemakkelijk doelwit voor piraten en andere overvallers zoals de Barbarijse zeerovers. Zich ervan bewust dat er een permanente marine zou moeten worden gevormd, vroeg minister van oorlog Henry Knox aan Amerikaanse scheepsbouwers plannen in te dienen voor zes fregatten eind 1792. Bezorgd over de kosten, woedde het debat in het Congres meer dan een jaar totdat financiering uiteindelijk werd verkregen via de Marine Act van 1794.

Oproep voor de bouw van vier 44-kanon en twee 36-kanon fregatten, de wet werd uitgevoerd en de bouw werd gedelegeerd aan verschillende steden. De door Knox geselecteerde ontwerpen waren die van de gerenommeerde marine-architect Joshua Humphreys. In de wetenschap dat de Verenigde Staten niet konden hopen een marine van dezelfde sterkte te bouwen als Groot-Brittannië of Frankrijk, creëerde Humphreys grote fregatten die het beste elk soortgelijk schip konden besturen, maar die snel genoeg waren om te ontsnappen aan vijandelijke schepen. De resulterende schepen waren lang, met bredere dan gebruikelijke balken en bezaten diagonale rijders in hun frame om de sterkte te vergroten en te voorkomen dat.

Met behulp van zware planken en veel gebruik van levend eiken in de lijsten, waren de schepen van Humphrey uitzonderlijk sterk. Een van de 44-kanonnen fregatten, te noemen Verenigde Staten, werd toegewezen aan Philadelphia en de bouw begon snel. Het werk vorderde langzaam en stopte begin 1796 kort nadat de vrede met de Dey van Algiers was gesloten. Dit leidde tot een clausule van de maritieme wet die bepaalde dat de bouw zou stoppen in geval van vrede. Na enig debat overtuigde president George Washington het congres om de bouw van de drie schepen die het dichtst bij de voltooiing waren, te financieren.

Net zo Verenigde Staten was een van deze schepen, werd het werk hervat. Op 22 februari 1797 werd John Barry, een marineheld van de Amerikaanse revolutie, opgeroepen door Washington en kreeg hij een commissie als senior officier bij de nieuwe Amerikaanse marine. Toegekend om toezicht te houden op de voltooiing van Verenigde Staten, hij superviseerde de lancering op 10 mei 1797. De eerste van de zes fregatten die werden gelanceerd, werkten snel door de rest van het jaar en de lente van 1798 om het schip te voltooien. Naarmate de spanningen toenamen met Frankrijk, wat leidde tot de niet-aangegeven Quasi-oorlog, kreeg Commodore Barry op 3 juli 1798 het bevel.

Quasi-oorlogsschip

Vertrek uit Philadelphia, Verenigde Staten zeilde met USS naar het noorden Delaware (20 geweren) om af te spreken met extra oorlogsschepen in Boston. Onder de indruk van de prestaties van het schip, ontdekte Barry al snel dat de verwachte partners in Boston niet klaar waren voor zee. Onwillig om te wachten, ging hij naar het zuiden voor het Caribisch gebied. Tijdens deze eerste cruise, Verenigde Staten gevangen de Franse kapers Zonder Pareil (10) en Jalouse (8) op 22 augustus en 4 september. Naar het noorden zeilend, werd het fregat gescheiden van de anderen tijdens een storm voor Cape Hatteras en arriveerde het alleen op 18 september in de Delaware River.

Na een mislukte cruise in oktober, Barry en Verenigde Staten keerde in december terug naar het Caribisch gebied om een ​​Amerikaans squadron te leiden. Terwijl hij de Amerikaanse inspanningen in de regio coördineerde, bleef Barry op jacht naar Franse privé-bewoners. Na het zinken L'Amour de la Patrie (6) op 3 februari 1799 heroverde hij de Amerikaanse koopman Cicero op de 26e en gevangen genomen La Tartueffe een maand later. Opgelost door Commodore Thomas Truxtun, nam Barry Verenigde Staten terug naar Philadelphia in april. Opnieuw inbouwen, Barry opnieuw in zee in juli maar werd gedwongen om Hampton Roads in te zetten vanwege stormschade.

Hij patrouilleerde langs de oostkust voordat hij in september in Newport, RI aankwam. Aan boord gaan van vredescommissarissen, Verenigde Staten voer op 3 november 1799 naar Frankrijk. Het fregat leverde zijn diplomatieke lading af en trof zware stormen in de Golf van Biskaje en vereiste enkele maanden reparaties in New York. Eindelijk klaar voor actieve service in de herfst van 1800, Verenigde Staten zeilde naar het Caribisch gebied om het Amerikaanse squadron opnieuw te leiden, maar werd al snel teruggeroepen omdat er vrede met de Fransen was gesloten. Terugkerend naar het noorden, arriveerde het schip in Chester, PA voordat het op 6 juni 1801 in Washington, DC werd neergelegd.

De oorlog van 1812

Het fregat bleef gewoon tot 1809 toen orders werden uitgegeven om het gereed te maken voor zee. Commando werd gegeven aan kapitein Stephen Decatur, die eerder aan boord van het fregat had gediend als een midshipman. Varend over de Potomac in juni 1810, arriveerde Decatur in Norfolk, VA voor aanpassing. Terwijl hij daar was, ontmoette hij kapitein James Carden van het nieuwe fregat HMS Macedonisch (38). In een ontmoeting met Carden gaf Decatur de Britse kapitein een beverhoed uit als de twee elkaar ooit in de strijd zouden ontmoeten. Met het uitbreken van de oorlog van 1812 op 19 juni 1812, Verenigde Staten reisde naar New York om lid te worden van Commodore John Rodgers-squadron.

Na een korte cruise aan de oostkust bracht Rodgers zijn schepen op 8 oktober naar zee. Ze vertrokken uit Boston en veroverden Mandarijn op 11 oktober en Verenigde Staten snel afscheid bedrijf. Varend naar het oosten, verhuisde Decatur ten zuiden van de Azoren. Bij het aanbreken van de dag op 25 oktober werd een Brits fregat gezien twaalf mijl te windwaarts. Al snel wordt het schip herkend als Macedonisch, Decatur vrijgegeven voor actie. Terwijl Carden hoopte op een parallel parcours af te sluiten, was Decatur van plan om de vijand van lange afstand te betrekken met zijn zwaardere 24-pdr kanonnen voordat hij dichterbij kwam om de strijd te beëindigen.

Opening vuur rond 09.20 uur, Verenigde Staten snel erin geslaagd om te vernietigen MacedonischMizzen topmast. Met het voordeel van manoeuvre, begon Decatur het Britse schip in onderwerping te slaan. Kort na het middaguur werd Carden gedwongen zich over te geven met zijn schip niet gereageerd en 104 slachtoffers te hebben meegenomen naar de twaalf van Decatur. Na twee weken op zijn plaats blijven Macedonisch werd gerepareerd, Verenigde Staten en de prijs zeilde naar New York, waar ze een held verwelkomden. Decatur werd op 24 mei 1813 met een klein squadron op zee gezet en werd door een sterke Britse troepen naar New London, CT gejaagd. Verenigde Staten bleef voor de rest van de oorlog geblokkeerd in die haven.

Naoorlogse / latere carrière

Met het einde van de oorlog, Verenigde Staten was uitgerust om deel te nemen aan een expeditie om de opstandige Barbary-piraten te bestrijden. Onder bevel van kapitein John Shaw stak het fregat de Atlantische Oceaan over maar al snel hoorde hij dat een eerder squadron onder Decatur de vrede met Algiers had afgedwongen. Het schip bleef in de Middellandse Zee en zorgde voor een Amerikaanse aanwezigheid in het gebied. Terug naar huis in 1819, Verenigde Staten werd vijf jaar lang opgelegd voordat hij bij het Pacific Squadron kwam. Tussen 1830 en 1832 werd het schip grondig gemoderniseerd en bleef het in de jaren 1840 doorgaan met reguliere vredestaken in de Stille Oceaan, de Middellandse Zee en Afrika. Terugkerend naar Norfolk, werd het opgelegd op 24 februari 1849.

Met het uitbreken van de burgeroorlog in 1861, de rotte hulk van Verenigde Staten werd gevangen genomen in Norfolk door de Confederatie. In gebruik genomen CSS Verenigde Staten, het diende als een blokkade en werd later verzonken als een obstakel in de Elizabeth-rivier. Opgeheven door Unietroepen, werd het wrak gebroken in 1865-1866.

USS Verenigde Staten Snelle feiten en cijfers

• Natie: Verenigde Staten
• Bouwer: Philadelphia, PA
• geautoriseerde: 27 maart 1794
• gelanceerd: 10 mei 1797
• In opdracht: 11 juli 1797
• ontmanteld: Februari 1849
• Lot: Uit elkaar in Norfolk 1865/6

bestek

• Type schip: Fregat
• Verplaatsing: 1.576 ton
• Lengte: 175 ft.
• Straal: 43.5 ft.
• Droogte: 20 ft. - 23,5 ft.
• Aanvulling: 364
• Snelheid: 13,5 knopen