Veertig hectare en een muilezel

De uitdrukking "Forty Acres and a Mule" beschrijft een belofte die veel bevrijde slaven geloofden dat de Amerikaanse regering aan het einde van de burgeroorlog had gedaan. Het gerucht verspreidde zich over het zuiden dat land van plantage-eigenaren zou worden gegeven aan voormalige slaven zodat zij hun eigen boerderijen konden opzetten.

Het gerucht had zijn wortels in een bevel uitgegeven door generaal William Tecumseh Sherman van het Amerikaanse leger in januari 1865

Sherman gaf na de verovering van Savannah, Georgia, opdracht om verlaten plantages langs de kusten van Georgia en South Carolina te verdelen en percelen aan bevrijde zwarten te geven. Het bevel van Sherman werd echter geen permanent overheidsbeleid.

En toen landen die in beslag waren genomen door voormalige Zuidelijken door het bestuur van president Andrew Johnson naar hen werden teruggestuurd, werden de bevrijde slaven die 40 hectare landbouwgrond hadden gekregen, uitgezet.

Sherman's Army and the Freed Slaves

Toen een Union Army geleid door generaal Sherman eind 1864 door Georgië marcheerde, volgden duizenden nieuw bevrijde zwarten. Tot de komst van federale troepen waren ze slaven geweest op plantages in de regio.

Sherman's Army nam de stad Savannah in net voor Kerstmis 1864. Terwijl hij in Savannah was, woonde Sherman een bijeenkomst bij die in januari 1865 werd georganiseerd door Edwin Stanton, de oorlogssecretaris van president Lincoln. Een aantal plaatselijke zwarte ministers, van wie de meesten als slaven hadden geleefd, uitten de verlangens van de plaatselijke zwarte bevolking.

Volgens een brief die Sherman een jaar later schreef, concludeerde secretaris Stanton dat de bevrijde slaven, als ze land kregen, 'voor zichzelf konden zorgen'. En omdat land dat toebehoorde aan degenen die opstonden in opstand tegen de federale overheid al door een congresdaad "verlaten" was verklaard, was er land om te verdelen.

Generaal Sherman heeft speciale veldorders opgesteld, nr. 15

Na de vergadering stelde Sherman een bevel op, dat officieel werd aangeduid als Special Field Orders, nr. 15. In het document van 16 januari 1865 beval Sherman dat de verlaten rijstplantages van de zee tot 30 mijl landinwaarts "gereserveerd zouden worden" en apart gezet voor de nederzetting 'van de bevrijde slaven in de regio.

Volgens het bevel van Sherman, "heeft elk gezin een perceel van niet meer dan 40 hectare bewerkbare grond." Destijds werd algemeen aangenomen dat 40 hectare grond de optimale grootte had voor een familieboerderij.

Generaal Rufus Saxton werd belast met het beheer van het land langs de kust van Georgië. Hoewel in het bevel van Sherman stond: 'elk gezin heeft een perceel van niet meer dan 40 hectare bewerkbare grond', was er geen specifieke vermelding van landbouwhuisdieren.

Generaal Saxton heeft echter blijkbaar surplus Amerikaanse leger-muilezels verstrekt aan enkele van de families die op bevel van Sherman grond hebben gekregen.

Het bevel van Sherman ontving aanzienlijke kennisgeving. De New York Times, op 29 januari 1865, drukte de hele tekst op de voorpagina, onder de kop "General Sherman's Order Providing Homes for the Freed Negroes".

President Andrew Johnson heeft het beleid van Sherman beëindigd

Drie maanden nadat Sherman zijn Field Orders, nr. 15 uitvaardigde, richtte het Amerikaanse congres het Freedmen's Bureau op om het welzijn van miljoenen slaven die door de oorlog werden bevrijd te verzekeren..

Een taak van het Freedmen's Bureau was het beheer van de in beslag genomen landen van degenen die in opstand waren gekomen tegen de Verenigde Staten. De bedoeling van het Congres, geleid door de Radicale Republikeinen, was om de plantages te breken en het land te herverdelen zodat voormalige slaven hun eigen kleine boerderijen konden hebben.

Andrew Johnson werd president na de moord op Abraham Lincoln in april 1865. En Johnson gaf op 28 mei 1865 een proclamatie van gratie en amnestie uit aan burgers in het Zuiden die een eed van trouw zouden afleggen..