Zoek familiegeschiedenis in Funeral Home Records

Funeral home records kunnen een waardevolle, maar vaak onderbenutte, bron zijn voor familiehistorici en andere onderzoekers die een overlijdensdatum of de namen van familieleden voor een bepaald individu proberen te identificeren. Dit is met name het geval in plaatsen waar de gegevens van de begrafenisstatus kunnen dateren van vóór de nationale of lokale wetgeving die de registratie van sterfgevallen vereist. Hoewel uitvaartcentra over het algemeen particuliere bedrijven zijn, zijn hun gegevens nog steeds vaak toegankelijk voor onderzoek naar familiegeschiedenis, als u weet waar u moet zoeken en wie u moet vragen.

Wat kan ik verwachten te vinden in Funeral Home Records?

Funeral home records variëren sterk per locatie en periode, maar bevatten meestal basisinformatie over waar een persoon stierf, namen van nabestaanden, de data van geboorte en overlijden, en de plaats van begrafenis. Meer recente begrafenisstaten kunnen meer diepgaande informatie bevatten, zoals details over ouderschap, beroep, militaire dienst, organisatorische lidmaatschappen, de naam van de predikant en de kerk, en zelfs de naam van de verzekeringsmaatschappij van de overledene.

Hoe het uitvaartcentrum te vinden

Om de begrafenisondernemer of het uitvaartcentrum te bepalen die de regelingen voor uw voorouder of andere overleden persoon heeft afgehandeld, zoekt u een kopie van de overlijdensakte, overlijdensadvertentie of uitvaartkaart om te zien of de begrafenisondernemer of het uitvaartcentrum wordt vermeld. De begraafplaats waar je voorouder is begraven, kan ook een verslag hebben van het uitvaartcentrum dat de regelingen heeft afgehandeld. Stads- of bedrijvengidsen uit de periode kunnen een hulp zijn bij het leren welke uitvaartcentra in het gebied actief waren. Als dat niet lukt, kan de plaatselijke bibliotheek of genealogische samenleving u mogelijk helpen bij het identificeren van waarschijnlijke uitvaartcentra. Zodra u een naam en stad hebt gevonden, kunt u het werkelijke adres van het uitvaartcentrum vinden via de American Blue Book of Funeral Directors, of via het telefoonboek.

Informatie krijgen van een uitvaartcentrum

Veel uitvaartcentra zijn kleine familiebedrijven met weinig personeel en weinig tijd om genealogische verzoeken af ​​te handelen. Ze zijn ook particuliere bedrijven en zijn niet verplicht om informatie te verstrekken. De beste manier om een ​​uitvaartcentrum te benaderen met een genealogie of een ander niet-dringend verzoek is om een ​​beleefde brief te schrijven met zoveel details als u kunt geven en de specifieke informatie waarnaar u op zoek bent. Bied aan om op elk moment te betalen of kopieerkosten te maken, en voeg een SASE toe voor hun antwoord. Hierdoor kunnen ze uw verzoek afhandelen wanneer ze de tijd hebben, en vergroot de kans op het ontvangen van een antwoord - zelfs als het antwoord "nee" is.

Wat als het rouwcentrum niet meer werkt?

Wanhoop niet als het rouwcentrum niet meer bestaat. De meeste ter ziele begraven huizen werden eigenlijk overgenomen door andere begrafenissen die vaak de oudere archieven bijhouden. Funeral home records zijn ook te vinden in de bibliotheek, de historische samenleving of andere archiefcollecties en, in toenemende mate, online (op zoek naar "uitvaartcentrum" plus de [naam van de plaats] waarin u zoekt).

Was een uitvaartcentrum zelfs gebruikt?

Begrafenisverslagen in de Verenigde Staten dateren meestal uit de late negentiende en vroege twintigste eeuw. De praktijk van het balsemen was niet erg gangbaar vóór de burgeroorlog en de dood van president Abraham Lincoln. De meeste begrafenissen vóór die tijd (en nog recenter in meer landelijke gebieden) vonden over het algemeen plaats in het huis van de overledene of een plaatselijke kerk, met begrafenis binnen een tot twee dagen na de dood. De lokale begrafenisondernemer was vaak een meubelmaker of meubelmaker, met een nevenbedrijf dat kisten maakte. Als er op dat moment geen uitvaartcentrum in de plaats actief was, is het nog steeds mogelijk dat zakelijke archieven van de lokale begrafenisondernemer bewaard worden als een manuscriptenverzameling in een staatsbibliotheek of plaatselijke historische samenleving. Sommige gegevens van een begrafenis kunnen ook vaak worden verkregen uit nalatenschapsrapporten, waaronder bonnen voor begrafeniskosten zoals de kist en het graven van het graf.