Een student stelde het volgende concept op als antwoord op deze breed geformuleerde opdracht: "Stel na het selecteren van een onderwerp dat u interesseert een essay op met behulp van strategieën van oorzaak en gevolg." Bestudeer het concept van de student en beantwoord aan het einde van de discussie de vragen. Vergelijk ten slotte 'Why I Hate Mathematics' met de herziene versie van het essay 'Learning to Hate Mathematics' van de student.
1 Ik haatte rekenen in de derde klas omdat ik de tijden niet wilde onthouden. In tegenstelling tot leren lezen, leek het geen zin om wiskunde te studeren. Het alfabet was een code die me allerlei geheimen kon vertellen nadat ik het had uitgezocht. Tafel van vermenigvuldiging vertelde me net hoeveel zes keer negen was. Het was geen plezier om dat te weten.
2 Ik begon echt wiskunde te haten toen zuster Celine ons dwong om telwedstrijden te spelen. Deze oude non zou ons in rijen doen opstaan en dan zou ze problemen uitschreeuwen. Degenen die het snelst de juiste antwoorden riepen, zouden winnen; degenen onder ons die verkeerd hebben geantwoord, zouden moeten gaan zitten. Verliezen stoorde me nog nooit zo veel. Het was dat gevoel in mijn maag voor en vlak nadat ze de cijfers had geroepen. Dat weet je wiskunde gevoel. Op de een of andere manier leek wiskunde niet alleen irrelevant en saai, maar werd het ook in mijn gedachten geassocieerd met snelheid en concurrentie. Wiskunde werd erger naarmate ik ouder werd. Ik dacht dat negatieve getallen krankzinnig waren. Ik denk dat je er een hebt of niet, dacht ik - niet negatief. Mijn broer probeerde me door de stappen te helpen bij het helpen met mijn huiswerk, en uiteindelijk zou ik dingen puzzelen (lang nadat de rest van de klas naar iets anders was verhuisd), maar ik begreep nooit het punt van de puzzel. Mijn leraren waren altijd te druk om uit te leggen waarom dit belangrijk was. Ze konden het nut van het uitleggen van dit alles niet begrijpen. Ik begon op school problemen voor mezelf te veroorzaken door huiswerk over te slaan. Met geometrie betekent dat natuurlijk de dood. Mijn leraren zouden me straffen door me na school te laten blijven om meer wiskundeproblemen te doen. Ik kwam het onderwerp associëren met pijn en straf. Hoewel ik nu klaar ben met wiskundelessen, kan Math me nog steeds ziek maken. Soms krijg ik op het werk of in de rij bij de bank dat oude nerveuze gevoel weer, alsof zuster Celine nog steeds daar problemen schreeuwt. Het is niet dat ik niet kan rekenen. Het is gewoon dat het is wiskunde.
3 Ik weet dat ik niet de enige ben die volwassen is geworden met het haten van wiskunde, maar daardoor voel ik me niet beter. Het grappige is, nu ik geen wiskunde meer hoef te studeren, begin ik me te interesseren voor wat het allemaal betekent.