Rechtenprogramma's en hun rol in de federale begroting

Het federale begrotingsproces verdeelt de federale uitgaven in twee gebieden: verplicht en discretionair. Discretionaire uitgaven zijn uitgaven die elk jaar door het Congres worden herzien en die het voorwerp uitmaken van jaarlijkse beslissingen die tijdens het kredietproces worden genomen. Verplichte uitgaven bestaan ​​uit rechtenprogramma's (en een paar kleinere dingen).

Wat is een rechtenprogramma? Het is een programma dat bepaalde subsidiabiliteitscriteria vaststelt en iedereen die aan die criteria voldoet, kan hiervan profiteren. Medicare en sociale zekerheid zijn de twee grootste rechtenprogramma's. Iedereen die aan de deelnamevereisten voldoet, kan van deze twee programma's profiteren.

De kosten van rechtsprogramma's stijgen als leden van de Baby Boom-generatie met pensioen gaan. Veel mensen zeggen dat de programma's op "automatische piloot" staan, omdat het uiterst moeilijk is om hun kosten te drukken. De enige manier waarop het Congres de kosten van dergelijke programma's kan verlagen, is door de subsidiabiliteitsregels of de voordelen die onder de programma's zijn opgenomen, te wijzigen.

Politiek gezien heeft het Congres niet graag de subsidiabiliteitsregels gewijzigd en de kiezers verteld dat ze niet langer de voordelen kunnen ontvangen waar ze ooit recht op hadden. Maar rechtenprogramma's vormen het duurste deel van de federale begroting en zijn een belangrijke factor in de staatsschuld.