Keizerin Carlota van Mexico

Keizerin Carlota, geboren prinses Charlotte van België (7 juni 1840 - 19 januari 1927) was kort de keizerin van Mexico, van 1864 tot 1867. Ze leed aan een leven van ernstige psychische aandoeningen nadat haar echtgenoot, Maximiliaan, werd afgezet in Mexico , maar ontsnapte aan zijn gewelddadige lot.

Vroege leven

Prinses Charlotte, later bekend als Carlota, was de enige dochter van Leopold I van Saxe-Coburg-Gotha, koning van België, een protestant, en Louise van Frankrijk, een katholiek. Ze was een achterneef van zowel koningin Victoria als Victoria's echtgenoot, prins Albert. (Victoria's moeder Victoria en Albert's vader Ernst waren beide broers en zussen van Leopold.)

Haar vader was getrouwd geweest met prinses Charlotte van Groot-Brittannië, die naar verwachting uiteindelijk de koningin van Groot-Brittannië zou worden. Helaas stierf Charlotte de dag na de geboorte van een doodgeboren zoon na ongeveer vijftig uur arbeid aan complicaties. Leopold trouwde later met Louise Marie van Orléans, wiens vader de koning van Frankrijk was, en ze noemden hun dochter Charlotte ter nagedachtenis van Leopold's eerste vrouw. Ze hadden ook drie zonen.

Louise Marie stierf aan tuberculose toen Charlotte slechts tien was. Vanaf dat moment woonde Charlotte meestal bij haar grootmoeder, Maria Amalia van de Twee Siciliën, koningin van Frankrijk, getrouwd met Louis-Philippe van Frankrijk. Charlotte stond bekend als serieus en intelligent, evenals mooi.

Ontmoeting met keizer Maximiliaan

Charlotte ontmoette aartshertog Maximiliaan van Oostenrijk, jongere broer van de Habsburgse Oostenrijkse keizer Francis Joseph I, in de zomer van 1856 toen ze zestien was. Maximilian was acht jaar Charlotte's senior en was een marineofficier bij de carrière.

Maximilians moeder aartshertogin Sophia van Beieren was getrouwd met de aartshertog Frances Charles van Oostenrijk. Geruchten uit die tijd gingen ervan uit dat de vader van Maximiliaan eigenlijk niet de aartshertog was, maar eerder Napoleon Frances, zoon van Napoleon Bonaparte. Maximilian en Charlotte waren achterneven, beide afstammen van aartshertogin Maria Carolina of Austria en Ferdinand I of the Two Sicilies, ouders van Charlotte's grootmoeder Maria Amalia en Maximilian's grootmoeder van moeder Maria Theresa van Napels en Sicilië.

Maximilian en Charlotte voelden zich tot elkaar aangetrokken en Maximilian stelde hun huwelijk voor aan Charlotte's vader Leopold. De prinses was ook berecht door Pedro V van Portugal en Prins George van Saksen, maar hield van Maximiliaan en zijn liberale idealisme. Charlotte koos Maximiliaan boven de voorkeur van haar vader, de Portugese Pedro V, en haar vader keurde het huwelijk goed en begon onderhandelingen over een bruidsschat.

Huwelijk en kinderen

Charlotte trouwde op 27 juli 1857 op 17-jarige leeftijd met het jonge paar. Het jonge paar woonde eerst in Italië in een paleis gebouwd door Maximilian aan de Adriatische Zee, waar Maximilian vanaf 1857 diende als gouverneur van Lombardije en Venetië. Hoewel Charlotte aan hem was gewijd , bleef hij wilde feesten bijwonen en bordelen bezoeken.

Ze was een favoriet van haar schoonmoeder, prinses Sophie, en had een slechte relatie met haar schoonzus, keizerin Elisabeth van Oostenrijk, de vrouw van de oudere broer van haar man, Franz Joseph.

Toen de Italiaanse oorlog voor vrijheid begon, vluchtten Maximiliaan en Charlotte. In 1859 werd hij door zijn broer van zijn gouverneur verwijderd. Charlotte verbleef in het paleis terwijl Maximiliaan naar Brazilië reisde, en er wordt gezegd dat hij een geslachtsziekte heeft teruggebracht die Charlotte heeft besmet en het onmogelijk voor hen heeft gemaakt om kinderen te krijgen. Hoewel ze het imago van een toegewijd huwelijk in het openbaar hebben gehandhaafd, zou Charlotte hebben geweigerd de huwelijksbetrekkingen voort te zetten en aandringen op aparte slaapkamers.

Keizerin van Mexico

Napoleon III had besloten Mexico voor Frankrijk te veroveren. Een van de motivaties van de Fransen was om de Verenigde Staten te verzwakken door de Confederatie te steunen. Na een nederlaag in Puebla (nog steeds gevierd door Mexicaans-Amerikanen als Cinco de Mayo), probeerden de Fransen het opnieuw, dit keer met de controle over Mexico City. Pro-Franse Mexicanen verhuisden vervolgens om een ​​monarchie in te stellen en Maximiliaan werd gekozen als keizer. Charlotte spoorde hem aan het te accepteren. (Haar vader had de Mexicaanse troon aangeboden gekregen en deze jaren eerder verworpen.) Francis Joseph, keizer van Oostenrijk, stond erop dat Maximiliaan zijn rechten op de Oostenrijkse troon opgaf en Charlotte zei hem dat hij afstand moest doen van zijn rechten..

Het echtpaar vertrok op 14 april 1864 uit Oostenrijk. Op 24 mei arriveerden Maximilian en Charlotte - nu bekend als Carlota - in Mexico, op de troon geplaatst door Napoleon III als keizer en keizerin van Mexico. Maximiliaan en Carlota geloofden dat ze de steun van het Mexicaanse volk hadden. Maar het nationalisme in Mexico liep hoog op, en andere factoren speelden mee die uiteindelijk het bewind van Maximiliaan zouden ondermijnen.

Maximiliaan was te liberaal voor de conservatieve Mexicanen die de monarchie steunden, verloor de steun van de pauselijke nuncio (de gezant die de paus vertegenwoordigt) toen hij de godsdienstvrijheid verklaarde en de aangrenzende VS weigerden hun heerschappij als legitiem te erkennen. Toen de Amerikaanse burgeroorlog eindigde, steunden de Verenigde Staten Juárez tegen de Franse troepen in Mexico.

Maximiliaan vervolgde zijn gewoonten van relaties met andere vrouwen. Concepción Sedano y Leguizano, een 17-jarige Mexicaan, baarde zijn zoon. Maximiliaan en Carlota probeerden de neven van de dochter van Mexico's eerste keizer Agustin de Itúrbide als erfgenamen te adopteren, maar de Amerikaanse moeder van de jongens beweerde dat ze gedwongen was haar zonen op te geven. Het idee dat Maximiliaan en Carlota de jongens in wezen hadden ontvoerd, had hun geloofwaardigheid verder aangetast.

Al snel verwierp het Mexicaanse volk de buitenlandse heerschappij, en Napoleon besloot, ondanks zijn belofte om altijd Maximiliaan te steunen, zijn troepen terug te trekken. Toen Maximiliaan weigerde te vertrekken nadat de Franse troepen hadden aangekondigd zich terug te trekken, arresteerden de Mexicaanse troepen de afgezette keizer.

Carlota in Europa

Carlota overtuigde haar man ervan af te treden en keerde terug naar Europa om te proberen steun te krijgen voor haar man en zijn precaire troon. Aangekomen in Parijs, werd ze bezocht door de vrouw Eugénie van Napoleon, die vervolgens voor haar regelde om Napoleon III te ontmoeten om zijn steun voor het Mexicaanse rijk te krijgen. Hij weigerde. Bij hun tweede ontmoeting begon ze te huilen en kon niet stoppen. Tijdens hun derde ontmoeting vertelde hij haar dat zijn beslissing om Franse troepen uit Mexico te houden definitief was. 

Ze gleed uit in wat waarschijnlijk een ernstige depressie was, die destijds door haar secretaresse werd beschreven als 'een ernstige aanval van mentale aberratie'. Ze werd bang dat haar voedsel zou worden vergiftigd. Ze werd beschreven als lachend en ongepast huilend en onsamenhangend praten. Ze gedroeg zich vreemd. Toen ze de paus ging bezoeken, gedroeg ze zich zo vreemd dat de paus haar toestond om in het Vaticaan te overnachten, ongehoord voor een vrouw. Haar broer kwam haar uiteindelijk naar Triest brengen, waar ze op Miramar bleef.

Maximilian's End

Maximiliaan hoorde van de geestesziekte van zijn vrouw en deed nog steeds geen afstand. Hij probeerde de troepen van Juárez te bestrijden, maar werd verslagen en gevangen genomen. Veel Europeanen pleiten ervoor dat zijn leven wordt gespaard, maar dat is uiteindelijk niet gelukt. Keizer Maximiliaan werd geëxecuteerd door een vuurpeloton op 19 juni 1867. Zijn lichaam werd begraven in Europa.

Carlota werd die zomer teruggebracht naar België. Vanaf dat moment leefde Carlota in afzondering voor de laatste bijna zestig jaar van haar leven. Ze bracht haar tijd door in België en Italië, herstelde nooit haar geestelijke gezondheid en wist misschien nooit volledig van de dood van haar man.

In 1879 werd ze verwijderd uit het kasteel in Tervuren, waar ze met pensioen was gegaan, toen het kasteel in brand stond. Ze ging door met haar vreemde gedrag. Tijdens de Eerste Wereldoorlog beschermde de Duitse keizer het kasteel in Bouchout waar ze woonde. Ze stierf op 19 januari 1927 aan longontsteking. Ze was 86 jaar oud.

bronnen:

• Haslip, Joan. Kroon van Mexico: Maximiliaan en zijn keizerin Carlota.1971.
• Ridley, Jasper. Maximilian en Juarez. 1992, 2001.
• Smith, Gene. Maximilian and Carlota: A Tale of Romance and Tragedy. 1973.
• Taylor, John M. Maximilian & Carlotta: A Story of Imperialism.