Emily Dickinson is een torenhoge figuur in de Amerikaanse literatuur. Deze 19e-eeuwse dichter, hoewel een productieve schrijver, bleef het grootste deel van haar leven afgelegen van de wereld. De poëzie van Emily Dickinson heeft een zeldzame kwaliteit van waarheidsgetrouwe observatie. Haar woorden weerspiegelen de beelden om haar heen. Ze bleef niet bij een bepaald genre, want ze schreef wat haar het meest intrigeerde.
De verkleinwoord, introverte dichter schreef meer dan 1800 gedichten tijdens haar leven. Er werden er echter minder dan een dozijn gepubliceerd terwijl ze nog leefde. Het grootste deel van haar werk werd ontdekt door haar zus Lavinia na de dood van Emily. Het grootste deel van haar gedichten werden gepubliceerd door Thomas Higginson en Mabel Todd in 1890.
De meeste gedichten van Emily Dickinson zijn kort, zonder titels. Haar gedichten laten je verlangen naar meer, willen diep duiken in de geest van de dichter.
Als ik kan voorkomen dat één hart breekt,
Ik zal niet tevergeefs leven;
Als ik het ene leven kan verlichten, de pijn,
Of cool one pijn,
Of help een flauwvallen van Robin
Opnieuw naar zijn nest,
Ik zal niet tevergeefs leven.
Om het gedicht te begrijpen, moet men de dichter en haar leven begrijpen. Emily Dickinson was een kluizenaar die nauwelijks interactie had met mensen buiten haar huis. Het grootste deel van haar volwassen leven werd doorgebracht afgesloten van de wereld, waar ze aandacht besteedde aan haar zieke moeder en de zaken van haar huis. Emily Dickinson uitte haar gevoelens door gedichten.
Dit gedicht kan worden gecategoriseerd als een liefdesgedicht, hoewel de uitgedrukte liefde nauwelijks romantisch is. Het spreekt over een liefde zo diep dat het anderen voor zichzelf plaatst. Onzelfzuchtige liefde is de ware vorm van liefde. In dit gedicht vertelt de dichter over hoe ze haar leven graag zou doorbrengen met het helpen van mensen die lijden aan een gebroken hart, diep verdriet en wanhoop. Door een flauwvallen te willen helpen, laat ze haar kwetsbare en gevoelige kant zien.
Haar diepe gevoeligheid voor het welzijn van anderen, zelfs voor zichzelf, is de boodschap die in het gedicht wordt overgebracht. Het is een boodschap van vriendelijkheid en medeleven dat de ene mens een andere mens zou moeten betalen zonder vertoning of drama. Een leven dat is gewijd aan het welzijn van een ander is een goed geleefd leven.
Een treffend voorbeeld van het soort persoon waar Emily Dickinson in dit gedicht over spreekt, is Moeder Teresa. Ze was een heilige voor duizenden dakloze, zieke en weeskinderen. Ze werkte hard om geluk te brengen in het leven van de terminale zieken, de ellendige en de behoeftigen die geen plaats hadden in de samenleving. Moeder Teresa wijdde haar hele leven aan de hongerigen te voeden, de zieken te verzorgen en een traan van de gezichten van de wanhoop te vegen.
Een andere persoon die leefde voor het welzijn van anderen is Helen Keller. Helen Keller was haar vermogen om op zeer jonge leeftijd te horen en te praten kwijtgeraakt en moest hard worstelen om zichzelf te onderwijzen. Ze inspireerde, onderwees en begeleidde honderden mensen die fysiek werden uitgedaagd. Haar nobele werk hielp de levens van miljoenen mensen over de hele wereld te veranderen.
Als je rondkijkt, zul je merken dat ook jij omringd bent door engelen die in het verleden voor je hebben gezorgd. Deze engelen kunnen je vrienden, ouders, leraren of geliefden zijn. Ze ondersteunen je wanneer je een schouder nodig hebt om op te huilen, helpen je terug te stuiteren als je opgeeft en verzachten je pijn als je door een slechte fase gaat. Deze goede Samaritanen zijn de reden dat je het goed doet vandaag. Vind de gelegenheid om deze gezegende zielen te bedanken. En als je terug wilt geven aan de wereld, lees dit gedicht van Emily Dickinson opnieuw en denk na over haar woorden. Zoek een kans om een andere persoon te helpen. Help een ander om zijn of haar leven te verlossen, en zo kun je het jouwe verzilveren.