Elegiac-koppelingen verklaard

Een elegisch couplet is een paar opeenvolgende lijnen in poëzie waarin de eerste regel is geschreven in dactylische hexameter en de tweede regel in dactylische pentameter. De Romeinse dichter Ennius introduceerde het elegisch couplet in de Latijnse poëzie voor thema's die minder verheven zijn dan die van episch, waarvoor dactylische hexameter geschikt was.

De typische meter van een elegisch couplet kan worden weergegeven als:

¯ ˘ ˘ | ¯ ˘ ˘ | ¯ ˘ ˘ | ¯ ˘ ˘ | ¯ ˘ ˘ | ¯ x
¯ ˘ ˘ | ¯ ˘ ˘ | ¯ | ¯ ˘ ˘ | ¯ ˘ ˘ | ¯

De eerste twee regels van Ovidius Amores I, die in elegische coupletten is geschreven, kan als volgt worden gescand (een opmerking over scansie in Latijnse poëzie), waarbij vet de lange lettergrepen markeert, de niet-vetgedrukte tekens kort of anceps zijn, streepjes afzonderlijke lettergrepen, spaties afzonderlijke woorden, en de uiteinden van voeten worden gemarkeerd door verticale lijnen:

Ar-ma gra- | Vi nu-me- | ro vi-o- | len-ta-que | bel-la pa- | ra-bam
ç-de-re, | mā-te-ri- | een | con-ve-ni- | nl-te mo- | Dis.