Eichmann-proces

Na te zijn gevonden en gevangen genomen in Argentinië, werd nazi-leider Adolf Eichmann, bekend als de architect van de definitieve oplossing, in 1961 in Israël berecht. Eichmann werd schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Om middernacht tussen 31 mei en 1 juni 1962 werd Eichmann geëxecuteerd door op te hangen.

The Capture of Eichmann

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog probeerde Adolf Eichmann, net als vele top-nazi-leiders, het Duitse te ontvluchten. Nadat hij zich op verschillende locaties in Europa en het Midden-Oosten had verstopt, slaagde Eichmann er uiteindelijk in om naar Argentinië te ontsnappen, waar hij een aantal jaren met zijn familie onder een aangenomen naam woonde.

In de jaren na de Tweede Wereldoorlog was Eichmann, wiens naam tijdens de Processen van Neurenberg vele malen was opgedoken, een van de meest gewilde nazi-oorlogsmisdadigers geworden. Helaas wist niemand jarenlang waar Eichmann zich verstopte. Toen, in 1957, ontving de Mossad (de Israëlische geheime dienst) een tip: Eichmann woont mogelijk in Buenos Aires, Argentinië.

Na enkele jaren van mislukte zoekopdrachten kreeg Mossad nog een tip: Eichmann leefde waarschijnlijk onder de naam Ricardo Klement. Deze keer werd een team van geheime Mossad-agenten naar Argentinië gestuurd om Eichmann te vinden. Op 21 maart 1960 hadden de agenten niet alleen Klement gevonden, ze wisten zeker dat hij de Eichmann was waarop ze al jaren jaagden.

Op 11 mei 1960 namen de Mossad-agenten Eichmann gevangen terwijl hij van een bushalte naar zijn huis liep. Daarna brachten ze Eichmann naar een geheime locatie totdat ze hem negen dagen later uit Argentinië konden smokkelen.

Op 23 mei 1960 maakte de Israëlische premier David Ben-Gurion de Knesset (het Israëlische parlement) verrassend bekend dat Adolf Eichmann werd gearresteerd in Israël en binnenkort zou worden berecht.

Het proces van Eichmann

Het proces van Adolf Eichmann begon op 11 april 1961 in Jeruzalem, Israël. Eichmann werd beschuldigd van 15 tellingen van misdaden tegen het Joodse volk, oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en lidmaatschap van een vijandige organisatie.

In het bijzonder beschuldigden de beschuldigingen Eichmann ervan verantwoordelijk te zijn voor de slavernij, uithongering, vervolging, transport en moord op miljoenen Joden, evenals de deportatie van honderdduizenden Polen en zigeuners.

Het proces moest een etalage zijn van de gruwelen van de Holocaust. Pers van over de hele wereld volgde de details, die hielpen de wereld te informeren over wat er echt gebeurde onder het Derde Rijk.

Terwijl Eichmann achter een speciaal gemaakte kogelvrije glazen kooi zat, vertelden 112 getuigen hun verhaal, in detail, over de gruwelen die ze ervoeren. Dit, plus 1.600 documenten waarin de implementatie van de definitieve oplossing werd geregistreerd, werden ingediend tegen Eichmann.

De hoofdverdediging van Eichmann was dat hij alleen bevelen opvolgde en dat hij slechts een kleine rol speelde in het moordproces.

Drie rechters hoorden het bewijsmateriaal. De wereld wachtte op hun beslissing. De rechtbank heeft Eichmann schuldig bevonden aan alle 15 tellingen en op 15 december 1961 Eichmann ter dood veroordeeld.

Eichmann ging in beroep tegen de uitspraak van het Hooggerechtshof van Israël, maar op 29 mei 1962 werd zijn hoger beroep afgewezen.

Tegen middernacht tussen 31 mei en 1 juni 1962 werd Eichmann geëxecuteerd door op te hangen. Zijn lichaam werd vervolgens gecremeerd en zijn as verspreid over zee.