Definitie van stem in fonetiek en fonologie

In fonetiek en fonologie, stem verwijst naar de spraakgeluiden die worden geproduceerd door de stemplooien (ook bekend als de stembanden). Ook gekend als intonatie.

• Spraakkwaliteit verwijst naar de karakteristieke kenmerken van de stem van een individu.
• Stembereik (of stembereik) verwijst naar het frequentiebereik of de toonhoogte die door een luidspreker wordt gebruikt.

Etymologie

Van het Latijnse 'roep'.

Voorbeelden en observaties

• John Laver
  [O] je sociale interactie via spraak hangt veel meer af dan alleen de taalkundige aard van de uitgewisselde gesproken berichten. De stem is het embleem van de spreker, onuitwisbaar verweven in de stof van spraak. In deze zin draagt ​​elk van onze uitingen van gesproken taal niet alleen zijn eigen boodschap, maar door accent, toon van stem en gewone stemkwaliteit is het tegelijkertijd een hoorbare verklaring van ons lidmaatschap [in] bepaalde sociale en regionale groepen, van onze individuele fysieke en psychologische identiteit, en van onze tijdelijke stemming.

Het spraakmechanisme

• Beverly Collins
  De overgrote meerderheid van de geluiden in menselijke spraak worden geproduceerd door een uitstromende pulmonische luchtstroom, d.w.z. een uitgaande luchtstroom geproduceerd door de samentrekkende longen (gedeeltelijk instortend) naar binnen) en dus de lucht erin duwen naar buiten. Deze luchtstroom gaat vervolgens door het strottenhoofd (bekend als de 'adamsappel') en langs een buis met de complexe vorm die wordt gevormd door de mond en neus (de zogenaamde spraakkanaal). Verschillende spieren werken samen om veranderingen in de configuratie van het vocale kanaal te veroorzaken, zodat delen van de spraakorganen in contact (of bijna contact) met andere delen kunnen komen, d.w.z. articuleren. Fonetici noemen deze anatomische stukjes en beetjes het articulatoren--vandaar de term voor de tak van wetenschap die bekend staat als articulerende fonetiek ...
  De stembanden (ook wel de stembanden genoemd) trillen zeer snel wanneer een luchtstroom er tussenin mag passeren, wat produceert wat wordt genoemd stem--dat wil zeggen een soort geroezemoes dat je kunt horen en voelen in klinkers en in sommige medeklinkergeluiden.

voicing

• Peter Roach
  Als de stemplooien trillen, horen we het geluid dat we roepen intonatie of phonation. Er zijn veel verschillende soorten stemmen die we kunnen produceren - denk aan de verschillen in de kwaliteit van je stem tussen zingen, schreeuwen en rustig praten, of denk aan de verschillende stemmen die je zou kunnen gebruiken bij het lezen van een verhaal aan jonge kinderen waarin je moeten voorlezen wat wordt gezegd door personages zoals reuzen, feeën, muizen of eenden; veel van de verschillen worden gemaakt met het strottenhoofd. We kunnen zelf de stemplooien veranderen - ze kunnen bijvoorbeeld langer of korter worden gemaakt, meer gespannen of meer ontspannen of meer of minder sterk tegen elkaar worden gedrukt. De druk van de lucht onder de stembanden (de subglottale druk) kan ook worden gevarieerd [in intensiteit, frequentie en kwaliteit].

Het verschil tussen stemhebbende en stemloze geluiden

• Thomas P. Klammer
  Het verschil voelen tussen stemhebbend en stemloos klinkt voor jezelf, plaats je vingers op je adamsappel en produceer eerst het geluid van / f /. Houd dat geluid enkele seconden vol. Schakel nu snel over naar het geluid van / v /. Je moet heel duidelijk de vibratie kunnen voelen die hoort bij het geluid van / v /, dat wordt uitgesproken, in tegenstelling tot de afwezigheid van een dergelijke vibratie met / f /, die geen stem heeft. voicing is het resultaat van bewegende lucht waardoor de stembanden (of stembanden) trillen in het strottenhoofd achter het kraakbeen van de adamsappel. Deze vibratie, je stem, is wat je voelt en hoort wanneer je het geluid van / v /.

Middelen

• ^{Collins, Beverley en Inger M. Mees. Praktische fonetiek en fonologie: een bronnenboek voor studenten. 3e editie, Routledge, 2013.}
• ^{Klammer, Thomas P., et al. Engelse grammatica analyseren. Pearson, 2007.}
• ^{Laver, John. Principes van fonetiek. Cambridge University Press, 1994.}
• ^{Roach, Peter. Engelse fonetiek en fonologie: een praktische cursus. 4e ed., Cambridge University Press, 2009.}