Definitie van een bijlage in een boek of geschreven werk

Het woord appendix komt uit het Latijn "Appendere," wat betekent "wacht even". Een appendix is ​​een verzameling aanvullend materiaal, meestal aan het einde van een rapport, academisch artikel, voorstel (zoals een bieding of een subsidie) of boek. Het bevat meestal gegevens en ondersteunende documenten die de schrijver heeft gebruikt om het geschreven werk te ontwikkelen.

Voorbeelden van ondersteunende materialen

Niet elk rapport, voorstel of boek vereist een bijlage. Door er een op te nemen, kan een schrijver echter wijzen op aanvullende informatie die mogelijk relevant is voor lezers, maar die niet op zijn plaats zou zijn in de hoofdtekst van de tekst. Een appendix kan de lezer meer diepgang geven over het onderwerp, bronnen bieden voor verder lezen of contactlijsten, of documentatie verstrekken om een ​​subsidie- of biedingsvoorstel te verdedigen. Dat gezegd hebbende, een appendix moet niet worden behandeld als een gelegenheid voor opvulling.

Bijlage-informatie kan tabellen, figuren, grafieken, letters, memo's, gedetailleerde technische specificaties, kaarten, tekeningen, diagrammen, foto's of andere materialen bevatten. In het geval van onderzoeksdocumenten kan ondersteunend materiaal enquêtes, vragenlijsten of schema's en dergelijke bevatten die werden gebruikt om de resultaten op te nemen die in het papier zijn opgenomen.

Aanvullend versus elementair

Vanwege het aanvullende karakter is het belangrijk dat materiaal in een appendix niet voor zichzelf wordt overgelaten. "Dit betekent dat je vitale informatie niet alleen in een appendix moet opnemen zonder enige indicatie in de hoofdtekst dat het er is", merkt Eamon Fulcher op, auteur van "A Guide to Coursework in Psychology."

Een appendix is ​​een ideale plek om informatie en andere gegevens op te nemen die simpelweg te lang of gedetailleerd zijn om in de hoofdtekst op te nemen. Als deze materialen werden gebruikt in de ontwikkeling van het werk, willen lezers ernaar kunnen verwijzen om extra informatie te controleren of te vinden. Het opnemen van de materialen in een bijlage is vaak de meest georganiseerde manier om ze beschikbaar te maken.

Het appendix-materiaal moet gestroomlijnd zijn, relevant voor uw onderwerp of scriptie en nuttig voor de lezer - maar het is geen plek om te plaatsen allemaal van uw onderzoeksmateriaal. De citaten in de referenties, bibliografie, geciteerde werken of eindnoten zorgen voor het citeren van je bronnen. Een appendix is ​​een plaats voor items die de lezer helpen inzicht te krijgen in uw werk en onderzoek en het onderwerp in kwestie. Als het materiaal niet belangrijk genoeg is om naar te verwijzen in uw tekst, neem het dan niet op in een bijlage.

Snelle feiten: moet u een bijlage opnemen?

Of u een bijlage toevoegt, hangt af van uw onderwerp en wat de lezer hiervan zal profiteren. Als u een of meer van deze vragen met ja beantwoordt, maakt u een bijlage.

• Zullen aanvullende materialen de lezer helpen uw onderwerp te begrijpen?
• Zullen ze middelen bieden voor verder lezen of verkennen?
• Geven ze extra diepgang aan de gegevens in uw rapport, artikel, boek of voorstel?
• Bieden de materialen extra back-up voor je scriptie of bericht?
• Heeft u items die lastig te presenteren zouden zijn in een voetnoot?

Een bijlage opmaken

De manier waarop u uw appendix opmaakt, is afhankelijk van de stijlgids die u voor uw werk hebt gevolgd. Over het algemeen moet elk item waarnaar in uw tekst wordt verwezen (tabel, figuur, grafiek of andere informatie) worden opgenomen als een eigen bijlage. Als er echter veel gegevenssets onder één groep zijn, houd ze dan samen in hun appendix en label elk stuk op de juiste manier.

Als u meer dan één bijlage hebt, labelt u de bijlagen "Bijlage A", "Bijlage B", enzovoort, zodat u ze gemakkelijk in de hoofdtekst van het rapport kunt vermelden en elk op een afzonderlijke pagina kunt starten. Voor het gemak van de lezers, plaats uw bijlagen in de volgorde waarin u ernaar verwijst in de krant en vergeet ze niet te vermelden in de inhoudsopgave - als uw werk er een heeft.

Onderzoekspapers, inclusief academische en medische studies, volgen meestal APA-stijlrichtlijnen voor het opmaken van bijlagen. Ze kunnen ook de Chicago Manual of Style volgen. Formatteer de appendix voor elk van deze stijlen als volgt:

• APA: Centreer de titel en gebruik hoofd- en kleine letters. De tekst van de bijlage moet links zijn en u moet uw alinea's laten inspringen.
• Chicago: De handleiding in Chicago-stijl maakt ook genummerde bijlagen mogelijk (1, 2, 3, niet alleen A, B, C). Wat de locatie betreft, worden ze vóór eventuele eindnotensecties weergegeven, zodat alle informatie in de bijlagen die een notitie nodig heeft, naar de notitiessectie kan verwijzen. Als er veel tabellen in de bijlagen staan, is het misschien het beste om de notities bij de tabellen te houden.

Bijlage versus addendum

Een addendum is nieuw materiaal dat is toegevoegd aan een boek of ander geschreven werk nadat de eerste editie is geproduceerd. Een addendum kan bijvoorbeeld bijgewerkt onderzoek of aanvullende bronnen bevatten die aan het licht zijn gekomen of verdere uitleg over het boek van de auteur.

Addendums kunnen ook worden gebruikt in juridische documenten. Een addendum kan de voorwaarden van een contract wijzigen, zoals het annuleren van secties of het bijwerken van voorwaarden of prijzen in secties van een contract zonder dat het contract volledig en ongeldig wordt, waardoor alle betrokken partijen het moeten lezen, ermee instemmen en ondertekenen nog een keer. De partijen bij het contract hoeven alleen het addendum te ondertekenen en meestal de genoteerde wijzigingen te initialiseren.