Curtain Call Dos en Don'ts

Voor veel acteurs maakt de gordijnoproep alle stressvolle audities, vervelende repetities en manische uitvoeringsschema's die de ervaring waard zijn. De meeste acteurs verlangen naar goedkeuring van het publiek. Ik moet zelfs nog een thespian ontmoeten die me heeft verteld: "Weet je wat? Ik kan niet tegen applaus."

Maar hoe accepteer je de staande ovaties? Is er een etiquette om oproepen te verhinderen? Niet precies. Elke show kan zijn eigen manier hebben om de acteurs na afloop van een toneelstuk of musical te presenteren. Over het algemeen beslist de regisseur welke acteurs eerst, tweede, derde buigen en helemaal tot de hoofdrolspelers in de cast hun laatste buiging maken. Het is aan elke individuele acteur hoe hij zich gedraagt ​​tijdens de gordijnoproep.

Door de jaren heen heb ik advies ingewonnen bij zowel artiesten als publieksleden over wat een goed (en slecht) gordijn is.

DOEN: repeteer de gordijnoproep

Repeteer, repeteer, repeteer. Zelfs als de regisseur er niets om lijkt te geven. Oefen een paar keer zodat de gordijnoproep soepel verloopt en iedereen zijn ingangen kent. Een slordig gordijn met verwarde acteurs die tegen elkaar op botsen, is niet hoe je je openingsavond wilt afsluiten.

DON'T: Neem te lang

Niets bezoedelt een goede show als een te lang gordijngesprek. Als de show uit zes of minder acteurs bestaat, is het prima voor iedereen om een ​​individuele buiging te maken. Maar stuur voor middelgrote tot grote cast groepen acteurs uit op basis van de grootte van hun rol. De acteurs hoeven niet te rennen, maar ze moeten wel snel zijn. Ze moeten buigen, het publiek erkennen en dan plaatsmaken voor de volgende reeks artiesten.

DOEN: Maak contact met het publiek

Normaal gesproken vermijden ze tijdens het optreden van een acteur 'de vierde muur te doorbreken'. Zelfs als ze van het podium kijken, kijken ze niet rechtstreeks naar het publiek. Maar tijdens de gordijnoproep staat de acteur vrij om zichzelf te zijn. Oogcontact maken. Toon je oprechte gevoelens. Blijf jezelf.

DON'T: Blijf in karakter

Natuurlijk zijn er uitzonderingen op deze regel. Sommige acteurs voelen zich meer op hun gemak als ze op het podium in karakter blijven. Wanneer ik in een komedie speel, loop ik vaak naar het middelpunt van het personage. Maar zodra ik het middelste podium bereik en mijn boog neem, werp ik mijn karakter en word ik mezelf. Over het algemeen waarderen het publiek een glimp op te vangen van de kunstenaar achter het personage.

DOEN: Erken de crew / orkest

Nadat de cast als een groep buigt, moeten ze vervolgens gebaren naar de orkestbak (voor musicals) of de licht- / geluidsoperators aan de achterkant van het huis (voor toneelstukken). Sommige professionele theaters zien af ​​van applaus aan de technische bemanning (misschien omdat een vaste salaris hun beloning is). Ik beveel echter ten zeerste aan dat theaters zonder winstoogmerk hun vrijwillige bemanningsleden hun eigen applaus geven.

DON'T: Speeches houden na de Curtain Call

Producenten en regisseurs kunnen in de verleiding komen om het publiek te bedanken en het creatieve proces te bespreken. Theatereigenaren zoeken misschien een kans om seizoenskaarten te plaatsen. Geef niet toe aan die verleiding. Eén: het verwent de theatrale ervaring. En twee: het grootste deel van het publiek wil het toilet gebruiken en misschien een souvenir kopen. Laat ze.

DOEN: Geef het publiek een kans om de castleden te ontmoeten

Afhankelijk van de locatie kan het spannend zijn voor leden van het publiek om de acteurs na de voorstelling te ontmoeten. Tijdens de originele run van In het bos, publieksleden konden een gordijn binnengaan en handen schudden met hun favoriete artiesten. Ik herinner me heel goed dat ik de cast van de productie in Los Angeles heb ontmoet Het spook van de opera bij de deur van het podium. Fans een extra glimp geven, een extra moment of zelfs een handtekening dragen bij aan de publiciteit van de show.