Cultureel krediet in de muziek van Madonna tot Miley Cyrus

Cultureel krediet is niets nieuws. Jarenlang worden vooraanstaande blanken beschuldigd van het lenen van de mode, muziek en kunstvormen van verschillende culturele groepen en deze populair te maken als hun eigen. De muziekindustrie is bijzonder zwaar getroffen door deze praktijk. De film 'The Five Heartbeats' uit 1991 bijvoorbeeld, die was gebaseerd op de ervaringen van echte Afro-Amerikaanse bands, laat zien hoe muziekdirecteuren het werk van zwarte muzikanten namen en ze opnieuw verpakte als het product van blanke artiesten. Vanwege culturele toe-eigening wordt Elvis Presley algemeen beschouwd als de "King of Rock and Roll", ondanks het feit dat zijn muziek sterk werd beïnvloed door zwarte artiesten die nooit erkenning kregen voor hun bijdragen aan de kunstvorm. In het begin van de jaren negentig stond blanke rapper Vanilla Ice bovenaan de hitlijsten van de Billboard toen rappers als geheel aan de rand van de populaire cultuur bleven. Dit stuk onderzoekt hoe muzikanten met een grote aantrekkingskracht vandaag, zoals Madonna, Gwen Stefani, Miley Cyrus en Kreayshawn zijn beschuldigd van culturele toe-eigening, zwaar geleend van zwarte, Indiaanse en Aziatische tradities.

Madonna

De Italiaans-Amerikaanse superster is beschuldigd van het lenen van een groot aantal culturen om haar muziek te verkopen, waaronder homocultuur, zwarte cultuur, Indiase cultuur en Latijns-Amerikaanse culturen. Madonna is misschien de grootste cultuurgier ooit. In "Madonna: A Critical Analysis", wijst auteur JBNYC erop hoe de popster Indiase sari's, bindi's en kleding droeg tijdens een fotoshoot in 1998 voor het tijdschrift Rolling Stone en het jaar daarop deelnam aan een geisha-geïnspireerde fotoverspreiding voor het tijdschrift Harper's Bazaar . Voordien leende Madonna van de Latijns-Amerikaanse cultuur voor haar video 'La Isla Bonita' uit 1986 en van de homo-, zwarte en Latino-cultuur voor haar video 'Vogue' uit 1990.

"Hoewel men kan beweren dat door de persona's van anders ondervertegenwoordigde culturen aan te nemen en ze bloot te stellen aan de massa, ze doet aan wereldculturen zoals India, Japan en Latijns-Amerika, wat ze heeft gedaan voor feminisme en homocultuur," JBNYC schrijft. “Ze deed echter politieke uitspraken over feminisme, vrouwelijke seksualiteit en homoseksualiteit over hun ideologische representaties in de media. In het geval van haar Indiase, Japanse en Latino-uiterlijk heeft ze geen politieke of culturele verklaringen afgelegd. Haar gebruik van deze culturele artefacten is oppervlakkig en het gevolg is groot. Ze heeft de smalle en stereotiepe representaties van minderheden in de media verder bestendigd. ”

Gwen Stefani

Zangeres Gwen Stefani kreeg in 2005 en 2006 kritiek vanwege het verschijnen met een stille groep Aziatisch-Amerikaanse vrouwen die haar vergezelden naar promotionele optredens en andere evenementen. Stefani noemde de vrouwen 'Harajuku Girls' naar de vrouwen die ze tegenkwam in het Harajuku-district van Tokio. Tijdens een interview met Entertainment Weekly noemde Stefani de 'Harajuku Girls' een kunstproject en zei: 'De waarheid is dat ik eigenlijk zei hoe geweldig die cultuur is.' Actrice en comedienne Margaret Cho voelden zich anders en noemden het viertal een 'minstreel' show. ”Salonschrijver Mihi Ahn ging akkoord en bekritiseerde Gwen Stefani voor haar culturele toe-eigening van de Harajuku-cultuur.

Ahn schreef in 2005: “Stefani houdt van de Harajuku-stijl in haar teksten, maar haar toe-eigening van deze subcultuur is net zo logisch als de kloof die anarchiet-shirts verkoopt; ze heeft een subversieve jeugdcultuur in Japan opgeslokt en een ander beeld van onderdanige giechelende Aziatische vrouwen opgedoken. Terwijl hij een stijl koestert die moet gaan over individualiteit en persoonlijke expressie, is Stefani de enige die opvalt. ”

In 2012 zouden Stefani en haar band No Doubt geconfronteerd worden met een terugslag voor hun stereotiepe cowboys en Indianen-video voor hun single 'Looking Hot'. Eind jaren negentig droeg Stefani ook routinematig een bindi, een symbool dat Indiase vrouwen dragen, in haar optredens met Ongetwijfeld.

Kreayshawn

Toen de single 'Gucci, Gucci' van rapper Kreayshawn in 2011 begon te verdienen, beschuldigden een aantal critici haar van culturele toe-eigening. Ze beweerden dat Kreayshawn en haar crew, bekend als de 'White Girl Mob', zwarte stereotypen speelden. Bene Viera, een schrijver voor het tijdschrift Clutch, schreef Kreayshawn in 2011 af als rapper, gedeeltelijk vanwege twijfels over de vraag of een drop-out van de Berkley Film School haar plekje in hiphop zou vinden. Bovendien voerde Viera aan dat Kreayshawn middelmatige vaardigheden heeft als MC.

"Het is ironisch hoe het blanke meisje dat zwarte cultuur nabootst in het verleden als eigenzinnig, schattig en interessant werd gezien," merkte Viera op. “Maar zusters die modieus bamboeoorringen, gouden naamplaatkettingen en blond gestreepte weefsels schommelen, zullen onvermijdelijk door de samenleving als 'getto' worden beschouwd. Het is net zo problematisch dat elke vrouwelijke emcee na Queen Latifah en MC Lyte die massaal mainstream succes heeft gehad, allemaal seks moesten verkopen. Kreayshawn daarentegen kan een overgeseksualiseerd beeld vermijden vanwege haar witheid. "

Miley Cyrus

Voormalig kinderster Miley Cyrus is vooral bekend om haar hoofdrol in het Disney Channel-programma "Hannah Montana", waarin ook haar vader van de country-muziek Billy Ray Cyrus te zien was. Als jonge volwassene heeft de jongere Cyrus moeite gedaan om haar imago van een "kinderster" af te werpen. In juni 2013 bracht Miley Cyrus een nieuwe single uit, "We Can't Stop". Gedurende die tijd verdiende Cyrus pers over de toespelingen van het nummer op drugsgebruik en haalde het de krantenkoppen na het debuut van een duidelijk "urban" uiterlijk en optreden met rapper Juicy J op podium in Los Angeles. Het publiek was geschokt toen Miley Cyrus een grill met gouden tanden en twerk (of booty pop) zag in het House of Blues met Juicy J. Maar de beeldrevisie van Cyrus was een beslist gecoördineerde zet, met haar muziekproducenten die zeiden dat ze haar wilde nieuwe liedjes om 'zwart te voelen'. Al snel kreeg Cyrus te maken met een golf van kritiek van Afrikaanse Amerikanen die vreesden dat ze zwarte cultuur gebruikte om haar carrière te bevorderen, wat velen vóór haar hadden gedaan.

Dodai Stewart van Jezebel.com beweert van Cyrus: “Miley lijkt te genieten van… twerken, de @ $$ laten knallen, voorover buigen en haar achterwerk in de lucht schudden. Pret. Maar in feite 'speelt' ze als rijke blanke vrouw een minderheid te zijn, specifiek vanuit een lager sociaal-economisch niveau. Samen met de goudgrill en enkele handgebaren, past Miley zich rechtstreeks toe op de uitrusting die wordt geassocieerd met bepaalde zwarte mensen in de marge van de samenleving. '