Alledaagse boeken

EEN alledaags boek is een persoonlijke verzameling citaten, observaties en onderwerpideeën van een schrijver. Ook gekend als topos koinos (Grieks) en locus communis (Latijns).

Called florilegia ('bloemen van het lezen') in de middeleeuwen waren alledaagse boeken vooral populair tijdens de Renaissance en tot ver in de 18e eeuw. Voor sommige schrijvers dienen blogs als eigentijdse versies van alledaagse boeken.

Voorbeelden en observaties

• "Het was niemand anders dan de belangrijkste humanist van zijn tijd, Erasmus, in de zijne De copia van 1512, die de basis legde voor het maken van alledaagse boeken, in een passage die adviseerde hoe collecties van illustratieve voorbeelden in opvraagbare vorm moesten worden opgeslagen. Je zou een notitieboek moeten maken, gescheiden door koppen en vervolgens onderverdeeld in secties. De koppen moeten betrekking hebben op 'dingen van bijzonder belang in menselijke aangelegenheden' of op de belangrijkste soorten en onderverdelingen van ondeugden en deugden. '
  -(Ann Moss, "Commonplace Books." Encyclopedia of Rhetoric, ed. van T.O. Sloane. Oxford University Press, 2001)
• "Samengevat door geletterde mensen, dienden alledaagse boeken als repositories voor alles wat iemand geschikt vond om te registreren: medische recepten, grappen, vers, gebeden, wiskundige tabellen, aforismen, en vooral passages uit brieven, gedichten of boeken."
  (Arthur Krystal, "Too True: The Art of the Aphorism." Behalve als ik schrijf. Oxford University Press, 2011)
• "Clarissa Harlowe. 1/3 van gelezen. Lange boeken, wanneer ze worden gelezen, worden meestal overgewaardeerd, omdat de lezer anderen en zichzelf ervan wil overtuigen dat hij zijn tijd niet heeft verspild. "
  (E.M. Forster in 1926, fragment uit Alledaags boek, ed. door Philip Gardner. Stanford University Press, 1988)

Redenen om een ​​alledaags boek bij te houden

• "Professionele schrijvers hebben nog steeds notitieboekjes die op alledaagse boeken lijken. In overeenstemming met deze praktijk raden we aan dat aspirant-retoriers een notitieboek bij zich hebben zodat ze ideeën kunnen opschrijven die bij hen opkomen terwijl ze bezig zijn met andere dingen. En wanneer je aan het lezen of praten bent, of naar anderen luistert, kunt u de notebook gebruiken als een alledaags boek, opmerkingen of passages opschrijven die u wilt onthouden, kopiëren of imiteren. "
  (Sharon Crowley en Debra Hawhee, Oude retoriek voor hedendaagse studenten. Pearson, 2004)
  "Het alledaagse boek ontleende zijn naam aan het ideaal van een 'gemeenschappelijke plaats' waar nuttige ideeën of argumenten kunnen worden verzameld ...
  "[T] hier zijn nog steeds goede redenen voor schrijvers om alledaagse boeken op de ouderwetse manier te bewaren. Door een meesterlijke constructie van een andere schrijver met de hand te kopiëren, kunnen we de woorden bewonen, hun ritmes begrijpen en, met een beetje geluk, een beetje leren iets over hoe goed schrijven wordt gemaakt ...
  "Auteur Nicholson Baker schrijft over het bijhouden van een alledaags boek dat 'het me een gelukkiger persoon maakt: mijn eigen kwellende hersenen-egels van zorgen smelten in het sterke oplosmiddel van de grammatica van andere mensen.' Het is een mooie passage en ik kon het niet helpen om het in mijn eigen alledaagse boek in te voeren. "
  (Danny Heitman, "A Personal Trove of Prose." De Wall Street Journal, 13-14 oktober 2012)

William H. Gass op het Commonplace Book van Ben Jonson

• "Toen Ben Jonson een kleine jongen was, overtuigde zijn leraar William Camden hem van de deugd om een ​​alledaags boek bij te houden: pagina's waar een vurige lezer passages zou kunnen kopiëren die hem bijzonder behaagden, zinnen bewaarde die bijzonder toepasselijk of wijs of terecht leken gevormd en dat zou, omdat ze opnieuw werden geschreven op een nieuwe plaats, en in een context van gunst, beter worden herinnerd, alsof ze tegelijkertijd in de herinnering van de geest werden vastgelegd. Hier waren meer dan wisselingen van zin die een anders-sombere pagina zou kunnen ophelderen. Hier waren uitspraken die zo direct waarheid leken dat ze een kromgetrokken ziel recht konden zetten bij het opnieuw zien, ingeschreven, zoals ze waren, in de brede ronde vertrouwde hand van een kind, om te worden gelezen en herlezen als de voorstellen van een primer, ze waren zo dieptepunt en basic. "
  (William H. Gass, "A Defense of the Book." Een tempel van teksten. Alfred A. Knopf, 2006)

Gemeenschappelijke boeken en het web

• 'John Locke, Thomas Jefferson, Samuel Coleridge en Jonathan Swift hielden allemaal [alledaagse] boeken bij, namen spreekwoorden, gedichten en andere wijsheid na die ze tijdens het lezen tegenkwamen. Dat gold ook voor veel vrouwen, die destijds vaak werden uitgesloten van het openbare debat. Door anderen toe te eigenen' nuggets, schrijft cultuurhistoricus Robert Darnton, 'je hebt een eigen boek gemaakt, een met je persoonlijkheid erop gestempeld'.
  "In een recente lezing van de Columbia University trok de schrijver Steven Johnson parallellen tussen alledaagse boeken en het internet: bloggen, Twitter en sociale bookmarking-sites zoals StumbleUpon worden vaak geacht een renaissance van de vorm te hebben veroorzaakt ... Net als bij alledaagse boeken, deze koppeling en delen creëren niet alleen een mengelmoes, maar iets coherent en origineel: 'Wanneer tekst vrij is om te combineren op nieuwe, verrassende manieren, worden nieuwe vormen van waarde gecreëerd.'
  (Oliver Burkeman, "Maak je eigen boek." The Guardian, 29 mei 2010)