Coker v. Georgia Supreme Court Case, Arguments, Impact

In Coker v. Georgia (1977) oordeelde het Hooggerechtshof dat het uitvaardigen van een doodvonnis voor de verkrachting van een volwassen vrouw een wrede en ongebruikelijke straf was onder het achtste amendement..

Snelle feiten: Coker v. Georgia

Betoogde zaak: 28 maart 1977
Besluit afgegeven: 29 juni 1977
indiener: Erlich Anthony Coker, een gevangene die een aantal zinnen uitzit in een Georgia-gevangenis voor moord, verkrachting, ontvoering en mishandeling, die ontsnapte en een vrouw verkrachtte
respondent: De staat Georgia
Sleutel vraag: Was het opleggen van de doodstraf voor verkrachting een vorm van wrede en ongebruikelijke straf verboden door het achtste amendement?
Meerderheidsbeslissing: Justices White, Stewart, Blackmun, Stevens, Brennan, Marshall, Powell
afwijkende: Justices Burger, Rehnquist
Regel: De rechtbank oordeelde dat een doodvonnis een "grove onevenredige en buitensporige straf" was voor de misdaad van verkrachting, die het achtste amendement van Coker schond.

Feiten van de zaak

In 1974 ontsnapte Ehrlich Coker uit een Georgia-gevangenis waar hij meerdere straffen uitzette wegens moord, verkrachting, ontvoering en zware mishandeling. Hij ging het huis van Allen en Elnita Carver binnen via een achterdeur. Coker bedreigde de Carvers en bond Allen Carver vast met zijn sleutels en portemonnee. Hij bedreigde Elnita Carver met een mes en verkrachtte haar. Coker stapte toen in de auto en reed weg, en nam Elnita mee. Allen bevrijdde zichzelf en belde de politie. Officieren vonden en arresteerden Coker.

In 1974 luidde het Georgische wetboek van strafrecht: "[een] persoon die voor verkrachting is veroordeeld, zal worden gestraft met de dood of levenslange gevangenisstraf of met een gevangenisstraf van ten minste één en niet meer dan 20 jaar."

De doodstraf kon alleen worden toegepast voor verkrachting in Georgië als een van de drie "verzwarende omstandigheden" aanwezig was:

De dader was vooraf veroordeeld voor een kapitaalmisdrijf.
De verkrachting 'werd gepleegd terwijl de dader bezig was met het plegen van een ander kapitaalmisdrijf, of verergerde batterij.'
De verkrachting 'was schandelijk of moedwillig verachtelijk, verschrikkelijk of onmenselijk omdat het marteling, verdorvenheid of een zware batterij voor het slachtoffer betrof.'

De jury vond Coker schuldig aan de eerste twee 'verzwarende omstandigheden'. Hij had eerdere veroordelingen voor kapitaalmisdrijven en pleegde gewapende overval tijdens de aanval.

Het Hooggerechtshof heeft certiorari verleend. De zaak was gebaseerd op een fundament dat het Hooggerechtshof had gelegd onder Furman v. Georgia (1972) en Gregg v. Georgia (1976).

Onder Gregg v. Georgia heeft het Hooggerechtshof geoordeeld dat het Achtste Amendement zowel "barbaarse" als "buitensporige" straffen voor misdaad verbiedt. "Overmatige" straf werd gedefinieerd als straf die:

draagt niets bij aan "aanvaardbare strafdoelen";
is doelloos of onnodig opleggen van pijn en lijden;
is "grof" onevenredig met de ernst van het misdrijf.

Gregg v. Georgia vereist ook dat rechtbanken objectieve factoren gebruiken om de bovengenoemde criteria vast te stellen. Een rechtbank moet kijken naar geschiedenis, precedent, wetgevende houding en jurygedrag.

argumenten

De advocaat die Coker vertegenwoordigt, concentreerde zich op de evenredigheid van de straf met de misdaad. Gevangenisstraf was een geschiktere straf voor verkrachting dan de dood, betoogde hij. Coker's advocaat merkte verder op dat er een duidelijke trend was om de doodstraf in verkrachtingszaken af te schaffen.

De advocaat namens de staat Georgia voerde aan dat de doodstraf de bescherming van het Achtste Amendement van Coker niet schond tegen wrede en ongebruikelijke straffen. De staat Georgia had een gevestigd belang bij het verminderen van recidive door harde straffen op te leggen aan gewelddadige misdrijven, volgens de advocaat. Hij betoogde dat de straf voor "kapitaalmisdaden" aan de wetgevers van de staat moet worden overgelaten.

Meerderheidsadvies

Justice Byron Raymond White heeft de 7-2 beslissing genomen. De meerderheid was van mening dat een doodvonnis "zeer onevenredige en buitensporige straf" was voor de verkrachting. Het uitvaardigen van de doodstraf tegen Coker was in strijd met het achtste amendement. Verkrachting, hoewel "zeer verwerpelijk, zowel in morele zin als in de bijna totale minachting voor de persoonlijke integriteit", zou geen doodstraf vereisen, betoogde de meerderheid.

De rechtbank verwierp het idee dat "verzwarende omstandigheden" een jury in staat zouden moeten stellen de straf te verhogen tot het niveau van een doodvonnis.

De meerderheid merkte op dat Georgië de enige staat was die nog steeds een doodvonnis toestond voor de verkrachting van een volwassen vrouw. Sinds 1973 hadden jury's in Georgië slechts zes mannen ter dood veroordeeld voor verkrachting en een van die veroordelingen werd opzij gezet. Volgens de meerderheid vertoonden deze, samen met andere statistieken, een groeiende trend in de richting van andere straffen dan de dood voor verkrachting.

Justice White concludeerde het meerderheidsadvies door te benadrukken dat in Georgië moordenaars niet de doodstraf kregen als er geen verzwarende omstandigheden aanwezig waren.

Justice White schreef:

"Het is moeilijk om het idee te accepteren, en wij niet, dat de verkrachter, met of zonder verzwarende omstandigheden, zwaarder moet worden gestraft dan de opzettelijke moordenaar zolang de verkrachter zelf niet het leven van zijn slachtoffer neemt."

Uiteenlopende mening

Justice Warren Earl Burger diende een afwijkende mening in, vergezeld door Justice Rehnquist. Justice Burger vond dat de vraag hoe recidivisten te straffen aan de wetgever moet worden overgelaten. Hij verwierp het idee dat straf alleen zo streng kan zijn als de misdaad zelf, en betoogde dat de rechtbank het "ernstige lijden dat de misdaad oplegt aan de slachtoffers en hun dierbaren heeft onderschat". Justice Burger merkte op dat Coker eerder was veroordeeld voor twee afzonderlijke en brutale seksuele aanvallen. De staat Georgia, zo betoogde hij, zou de mogelijkheid moeten krijgen om de derde instantie van het misdrijf strenger te straffen om andere recidivisten af te schrikken en het melden van slachtoffers aan te moedigen.

Concurrerende meningen

Meerdere Justices schreven concurrerende meningen om specifieke elementen van de zaak aan te pakken. Justices Brennan en Marshall schreven bijvoorbeeld dat de doodstraf onder alle omstandigheden ongrondwettelijk zou moeten zijn onder het Achtste Amendement. Justice Powell verklaarde echter dat de doodstraf moet worden toegestaan in sommige verkrachtingsgevallen waarin verzwarende omstandigheden aanwezig zijn, alleen niet die in de buurt.

Gevolg

Coker v. Georgia was een zaak in een groep van achtste amendement doodstrafzaken behandeld door het Hooggerechtshof. Hoewel de rechtbank de doodstraf ongrondwettelijk vond wanneer deze werd toegepast op de verkrachting van een volwassen vrouw, lieten ze die daar bij. De doodstraf bleef een optie voor jury's die gevallen van verkrachting van kinderen in Mississippi en Florida tot de jaren 1980 in behandeling namen. In 2008 verbood Kennedy v. Louisiana de doodstraf, zelfs in gevallen van kinderverkrachting, wat aangeeft dat de rechtbank de doodstraf niet zou tolereren in andere gevallen dan moord of verraad.

bronnen

Coker v. Georgia, 433 U.S. 584 (1977).
Kennedy v. Louisiana, 554 U.S. 407 (2008).
Gregg v. Georgia, 428 U.S. 153 (1976).

Geesteswetenschappen