Klassieke monoloog van Oedipus de koning

Deze Griekse tragedie van Sophocles is gebaseerd op de oude legende van een gevallen held. Het verhaal heeft verschillende verwisselbare namen, waaronder Oedipus Tyrannus, Oedipus Rex, of de klassieker, Oedipus de koning. Voor het eerst uitgevoerd rond 429 voor Christus, ontvouwt de plot zich als een moordmysterie en politieke thriller die weigert de waarheid te onthullen tot het einde van het stuk.

The Mythic Tragedy

Hoewel het duizenden jaren geleden werd gemaakt, schokt en fascineert het verhaal van Oedipus Rex nog steeds lezers en publiek. In het verhaal heerst Oedipus over het koninkrijk Thebe, maar alles is niet goed. Door het hele land is er hongersnood en pest en de goden zijn boos. Oedipus zweert de bron van de vloek te achterhalen. Helaas blijkt dat hij is de gruwel.

Oedipus is de zoon van koning Laius en koningin Jocasta en trouwt onbewust met zijn moeder, met wie hij uiteindelijk vier kinderen krijgt. Uiteindelijk blijkt dat Oedipus ook zijn vader heeft vermoord. Dit alles was hem natuurlijk niet bekend.

Wanneer Oedipus de waarheid van zijn acties ontdekt, wordt hij gewekt met afgrijzen en zelfhaat. In deze monoloog heeft hij zichzelf verblind nadat hij getuige was geweest van de zelfmoord van zijn vrouw. Hij wijdt zich nu aan zijn eigen straf en is van plan om de aarde als een uitgestotene te bewandelen tot het einde van zijn dagen.

Wat lezers kunnen weghalen van Oedipus de koning

De betekenis van het verhaal omringt de karakterontwikkeling rond Oedipus als een tragische held. Het lijden dat hij verdraagt ​​terwijl hij op reis gaat op zoek naar de waarheid is anders dan zijn tegenhangers die zelfmoord hebben gepleegd, zoals Antigone en Othello. Het verhaal kan ook worden gezien als een verhaal rond familieidealen over een zoon die concurreert met zijn vader om de aandacht van zijn moeder.

De idealen van de Griekse samenleving worden uitgedaagd door het karakter van Oedipus. Zijn persoonlijkheidskenmerken zoals koppigheid en woede zijn bijvoorbeeld niet die van de geïdealiseerde Griekse man. Natuurlijk staat het thema rond het lot centraal omdat de goden het naar Oedipus hebben gewild. Het is pas totdat hij de koning van het land is dat hij leert over zijn donkere verleden. Hoewel hij een modelkoning en een burger was, stelt zijn complexiteit hem in staat om te worden bestempeld als een tragische held.

Een fragment van de klassieke monoloog uit Oedipus de koning

Het volgende fragment uit Oedipus is overgenomen van Griekse drama's.

Ik geef niet om uw raad of uw lof;
Want met welke ogen had ik e'er kunnen aanschouwen
Mijn geëerde vader in de kleuren hieronder,
Of mijn ongelukkige moeder, allebei vernietigd
Door mij? Deze straf is erger dan de dood,
En zo zou het moeten zijn. Sweet was het gezicht geweest
Van mijn lieve kinderen - ik had ze kunnen wensen
Staren naar; maar ik moet nooit zien
Of zij, of deze mooie stad, of het paleis
Waar ik ben geboren. Beroofd van alle gelukzaligheid
Door mijn eigen lippen, die gedoemd was tot verbanning
De moordenaar van Laius, en verdreven
De goddeloze stakker, door goden en mannen vervloekt:
Zou ik ze hierna kunnen aanschouwen? Oh nee!
Zou ik het nu even gemakkelijk kunnen verwijderen
Mijn gehoor ook, zowel doof als blind,
En uit een andere ingang, wee!
Om onze zintuigen te willen, in het uur van ziek zijn,
Is troost voor de ellendige. O Cithaeron!
Waarom hebt u mij ontvangen of ontvangen,
Waarom niet vernietigen, dat mannen misschien nooit zullen weten
Wie heeft mij bevallen? O Polybus! O Korinthe!
En gij hebt lang geloofd in het paleis van mijn vader,
Oh! wat een vuile schande voor de menselijke natuur
Hebt u ontvangen onder de vorm van een prins!
Weerzinwekkend mezelf, en van een goddeloze race.
Waar is mijn pracht nu? O Dauliaans pad!
Het schaduwrijke bos en de smalle pas
Waar drie manieren samenkomen, die het bloed van een vader dronken
Door deze handen afgeworpen, herinner je je dat nog steeds niet
De afschuwelijke daad, en wat, toen ik hier kwam,
Gevolgder gevolgd? Fatale bruiloft, jij
Produceerde me, je bracht me terug naar de baarmoeder
Dat baarde mij; vandaar relaties verschrikkelijk
Van vaders kwamen zonen en broers; van vrouwen,
Zusters en moeders, droevige alliantie! allemaal
Die man houdt goddeloos en verfoeilijk.
Maar wat in feite is, is de bescheiden tong
Mag nooit een naam geven. Begraaf me, verberg me, vrienden,
Van elk oog; vernietig mij, werp mij voort
Naar de wijde oceaan - laat mij daar vergaan:
Doe alles om het gehate leven van je af te schudden.
Grijp me; aanpak, mijn vrienden - je hoeft niet bang te zijn,
Vervuild hoewel ik ben, om mij aan te raken; geen
Zal lijden voor mijn misdaden, maar ik alleen.

Bron: Griekse drama's. Ed. Bernadotte Perrin. New York: D. Appleton and Company, 1904