Catharina van Aragon - Huwelijk met Henry VIII

Vervolg van: Catherine of Aragon: Early Life and First Marriage

De Dowager-prinses van Wales

Toen haar jonge echtgenoot, Arthur, Prins van Wales, plotseling stierf in 1502, bleef Catharina van Aragon achter met de titel Dowager Princess of Wales. Het huwelijk was bedoeld om de alliantie van de heersende families van Spanje en Engeland te verstevigen.

De natuurlijke volgende stap was om Catherine te trouwen met de jongere broer van Arthur, Henry, vijf jaar jonger dan Catherine. De politieke redenen voor het huwelijk bleven. Prins Henry was beloofd aan Eleanor van Oostenrijk. Maar vrij snel kwamen Henry VII en Ferdinand en Isabella overeen het huwelijk van Prins Henry en Catherine na te streven.

Het regelen van het huwelijk en vechten om bruidsschat

De volgende jaren werden gekenmerkt door een hevig conflict tussen de twee families over de bruidsschat van Catherine. Hoewel het huwelijk had plaatsgevonden, was de laatste bruidsschat niet betaald en Henry VII eiste dat het werd betaald. Henry verminderde zijn steun voor Catherine en haar huishouden, om druk op haar ouders uit te oefenen om de bruidsschat te betalen, en Ferdinand en Isaella dreigden dat Catherine naar Spanje zou terugkeren.

In 1502 was een concept van een verdrag tussen de Spaanse en Engelse families klaar en de definitieve versie werd ondertekend in juni 1503, waarin een verloving binnen twee maanden werd beloofd, en vervolgens, nadat Catherine's tweede bruidsschatbetaling was verricht, en nadat Henry vijftien was geworden , het huwelijk zou plaatsvinden. Ze werden formeel verloofd op 25 juni 1503.

Om te trouwen, hadden ze een pauselijke dispensatie nodig - omdat het eerste huwelijk van Catherine met Arthur in de kerkelijke regels werd gedefinieerd als bloedverwantschap. De papieren die naar Rome werden gestuurd, en de dispensatie die vanuit Rome werd verzonden, gingen ervan uit dat het huwelijk van Catherine met Arthur was voltrokken. De Engelsen drongen erop aan deze clausule toe te voegen om alle mogelijke bezwaren in de dispensatie te dekken. Catherine's duenna schreef destijds aan Ferdinand en Isabella protesterend tegen deze clausule en zei dat het huwelijk niet was voltrokken. Dit meningsverschil over de voltooiing van het eerste huwelijk van Catherine zou later heel belangrijk worden.

Allianties veranderen?

De pauselijke stier met de dispensatie arriveerde in 1505. Intussen was Isabella eind 1504 gestorven en had ze geen levende zonen achtergelaten. De zus van Catherine, Joanna of Juana, en haar echtgenoot, aartshertog Philip, werden Isabella's erfgenamen van Castilië genoemd. Ferdinand was nog steeds heerser van Aragon; Isabella's testament had hem benoemd om Castilië te besturen. Ferdinand vocht voor het recht om te regeren, maar Henry VII verbond zich met Philip, en dit leidde tot de aanvaarding van Ferdinand van de heerschappij van Philip. Maar toen stierf Philip. Joanna, bekend als Juana de Mad, was niet geschikt geacht om zichzelf te regeren, en Ferdinand trad op voor zijn mentaal incompetente dochter.

Al deze stelling in Spanje maakte alliantie met Spanje niet langer zo waardevol voor Henry VII en Engeland. Hij bleef op Ferdinand drukken voor betaling van de bruidsschat van Catherine. Catherine, die na de dood van Arthur grotendeels buiten het koninklijk hof woonde met haar voornamelijk Spaanse huishouden, sprak nog nauwelijks Engels en was vaak ziek in die jaren.

In 1505, met de verwarring in Spanje, zag Henry VII zijn kans om Catherine naar de rechter te laten stappen en zijn financiële steun aan Catherine en haar huishouden te verminderen. Catherine verkocht een deel van haar bezittingen waaronder juwelen om geld in te zamelen voor haar uitgaven. Omdat de bruidsschat van Catherine nog steeds niet volledig was betaald, begon Henry VII van plan om de verloving te beëindigen en Catherine naar huis te sturen. In 1508 bood Ferdinand eindelijk aan de resterende bruidsschat te betalen - maar hij en Henry VII waren het nog steeds niet eens over hoeveel er moest worden betaald. Catherine vroeg terug te gaan naar Spanje en non te worden.

De dood van Henry VII

De situatie veranderde plotseling toen Henry VII stierf op 21 april 1509 en Prins Henry werd koning Henry VIII. Henry VIII kondigde de Spaanse ambassadeur aan dat hij snel met Catherine wilde trouwen en beweerde dat het de wens van zijn vader was. Velen betwijfelen dat Henry VII zoiets zei, gezien zijn lange weerstand tegen het huwelijk.

Catharina de koningin

Catherine en Henry trouwden op 11 juni 1509 te Greenwich. Catherine was 24 jaar oud en Henry was 19. Ze hadden, in een ongewone beweging, een gezamenlijke kroningsceremonie - vaker werden koninginnen gekroond na de geboorte van de eerste erfgenaam.

Catherine raakte dat eerste jaar enigszins betrokken bij de politiek. Ze was in 1509 verantwoordelijk voor de terugroeping van de Spaanse ambassadeur. Toen Ferdinand geen beloofde gezamenlijke militaire actie volbracht om Guyenne voor Engeland te veroveren, en in plaats daarvan Navarra voor zichzelf veroverde, hielp Catherine de relatie tussen haar vader en echtgenoot te kalmeren. Maar toen Ferdinand soortgelijke keuzes maakte om de overeenkomsten met Henry in 1513 en 1514 op te zeggen, besloot Catherine om "Spanje en alles wat Spaans was" te vergeten.

Zwangerschappen en geboorten

In januari 1510 maakte Catherine een dochter mis. Zij en Henry werden snel weer zwanger en met grote vreugde werd hun zoon, Prins Henry, geboren op 1 januari van het volgende jaar. Hij werd tot prins van Wales gemaakt - en stierf op 22 februari.

In 1513 was Catherine opnieuw zwanger. Henry ging van juni tot oktober met zijn leger naar Frankrijk en maakte tijdens zijn afwezigheid Catherine Queen Regent. Op 22 augustus vielen de troepen van James IV van Schotland Engeland binnen; de Engelsen versloegen de Schotten in Flodden en vermoordden James en vele anderen. Catherine liet de bloedige jas van de Schotse koning naar haar man in Frankrijk sturen. Dat Catherine met de Engelse troepen sprak om hen ten strijde te trekken is waarschijnlijk apocrief.

Dat september of oktober, Catherine ofwel een miskraam of een kind werd geboren dat zeer snel na de geboorte stierf. Ergens tussen november 1514 en februari 1515 (bronnen verschillen op de data), had Catherine nog een doodgeboren zoon. Er was een gerucht in 1514 dat Henry Catherine zou afwijzen, omdat ze nog steeds geen levende kinderen hadden, maar ze bleven samen met geen echte bewegingen om op dat moment legaal te scheiden.

Veranderende allianties - en ten slotte een erfgenaam

In 1515 verbond Henry Engeland opnieuw met Spanje en Ferdinand. De volgende februari, op 18, beviel Catherine van een gezonde dochter die ze Mary noemden, die later Engeland zou regeren als Mary I. Catherine's vader, Ferdinand, was gestorven op 23 januari, maar dat nieuws werd voor Catherine bewaard om haar te beschermen zwangerschap. Met de dood van Ferdinand werd zijn kleinzoon, Charles, zoon van Joanna (Juana) en dus neef van Catherine, de heerser van zowel Castilië als Aragon.

In 1518 was Catherine, 32 jaar oud, opnieuw zwanger. Maar in de nacht van 9 op 10 november beviel ze van een doodgeboren dochter. Ze zou niet meer zwanger worden.

Dit liet Henry VIII met een dochter achter als zijn enige directe erfgenaam. Henry zelf was pas koning geworden toen zijn broer, Arthur, stierf, en dus wist hij hoe riskant het was om slechts één erfgenaam te hebben. Hij wist ook dat de laatste keer dat een dochter de troonopvolger van Engeland was, Matilda dochter van Henry I, een burgeroorlog volgde toen veel van de adel de heerschappij van een vrouw niet ondersteunde. Omdat zijn eigen vader pas aan de macht was gekomen na de lange onstabiele tijd van familieruzie over de kroon met de War of the Roses, had Henry goede reden om zich zorgen te maken over de toekomst van de Tudor-dynastie.

Sommige historici hebben gesuggereerd dat het mislukken van zoveel zwangerschappen van Catherine was omdat Henry besmet was met syfilis. Tegenwoordig wordt dat meestal onwaarschijnlijk geacht. In 1519 baarde Henry's minnares, Elizabeth of Bessie Blount, een zoon. Henry erkende de jongen als de zijne, om Lord Henry FitzRoy (zoon van de koning) te heten. Voor Catherine betekende dit dat Henry wist dat hij een gezonde mannelijke erfgenaam kon produceren - met een andere vrouw.

In 1518 regelde Henry dat hun dochter, Mary, verloofd zou zijn met de Franse Dauphin, die niet naar de zin was van Catherine, die wilde dat Mary met haar neef en Mary's eerste neef, Charles, zou trouwen. In 1519 werd Charles tot Heilige Romeinse keizer gekozen, waardoor hij aanzienlijk machtiger was dan hij alleen maar de heerser van Castilië en Aragon was. Catherine promootte Henry's alliantie met Charles toen ze zag dat Henry naar de Fransen leek te leunen. De prinses Maria, op 5-jarige leeftijd, werd in 1521 met Charles verloofd. Maar toen trouwde Charles met iemand anders, waardoor die mogelijkheid tot huwelijk werd beëindigd.

Catherine's Married Life

Volgens de meeste verhalen was het huwelijk van Henry en Catherine over het algemeen een gelukkig of op zijn minst vreedzaam huwelijk, gedurende de meeste van hun jaren samen, afgezien van de tragedies van een miskraam, doodgeboorte en kindersterfte. Er waren veel aanwijzingen voor hun toewijding aan elkaar. Catherine had een apart huishouden, met ongeveer 140 mensen erin - maar gescheiden huishoudens waren de norm voor koninklijke paren. Ondanks dat werd Catherine genoteerd voor het persoonlijk strijken van de shirts van haar man.

Catherine had de neiging om liever met geleerden om te gaan dan met deelname aan het sociale leven van de rechtbank. Ze stond bekend als een gulle voorstander van leren en ook gul voor de armen. Onder de instellingen die ze steunde waren Queens College en St. John's College. Erasmus, die Engeland in 1514 bezocht, prees Catherine zeer. Catherine gaf Juan Luis Vives de opdracht om naar Engeland te komen om een boek te voltooien en vervolgens een ander te schrijven dat aanbevelingen deed voor de opleiding van vrouwen. Vives werd tutor voor de prinses Mary. Omdat haar moeder haar opleiding had overzien, zorgde Catherine ervoor dat haar dochter, Mary, goed was opgevoed.

Onder haar religieuze projecten ondersteunde ze de Observant Franciscanen.

Dat Henry Catherine en het huwelijk in hun vroege jaren waardeerde, wordt bevestigd door de vele liefdesknopen bestaande uit hun initialen die verschillende van hun huizen sieren en zelfs werden gebruikt om zijn wapenrusting te versieren..

Het begin van het einde

Henry zei later dat hij was gestopt met het hebben van huwelijkse relaties met Catherine rond 1524. Op 18 juni 1525 maakte Henry zijn zoon door Bessie Blount, Henry FitzRoy, de hertog van Richmond en Somerset en verklaarde hem tweede in de rij voor opvolging na Mary. Er gingen later geruchten dat hij koning van Ierland zou worden genoemd. Maar een buiten het huwelijk geboren erfgenaam was ook riskant voor de toekomst van de Tudors.

In 1525 ondertekenden de Fransen en Engelsen een vredesverdrag en tegen 1528 voerden Henry en Engeland oorlog met de neef van Catherine, Charles.

Volgende: The King's Great Matter

Geesteswetenschappen