In Canada bestaat het kabinet (of ministerie) uit de premier en verschillende ministers die toezicht houden op verschillende federale overheidsdiensten. Dit kabinet werkt volgens het principe van 'solidariteit', wat betekent dat de ministers het niet eens kunnen zijn en hun persoonlijke mening kunnen geven tijdens privévergaderingen, maar een uniform front moeten vormen bij alle beslissingen voor het publiek. Daarom moeten de ministers publiekelijk de beslissingen van de premier en het kabinet als geheel ondersteunen. Gezamenlijk zullen de ministers verantwoordelijk worden gehouden voor deze beslissingen, zelfs als zij het er niet persoonlijk mee eens zijn.
De Open and Accountable Government guide van de Canadese overheid geeft kabinetsministers hun taken en verantwoordelijkheden. Met betrekking tot solidariteit stelt het: "Vertrouwen van de Privy Council van de Koningin voor Canada, beter bekend als" kabinetsconfidentie ", moet op passende wijze worden beschermd tegen ongeoorloofde openbaarmaking of andere compromissen. Het collectieve besluitvormingsproces van het kabinet is van oudsher beschermd door de vertrouwelijkheidsregel, die de solidariteit van het kabinet en de collectieve verantwoordelijkheid van de minister ten goede komt. Vertrouwelijkheid zorgt ervoor dat de ministers eerlijk hun mening kunnen uiten voordat een definitief besluit wordt genomen. De premier verwacht dat de ministers pas beleid aankondigen nadat de besluiten van het kabinet zijn genomen, in overleg met de Premier's Office en het Privy Council Office. "
De premier houdt toezicht op de besluitvorming in het kabinet door het organiseren en leiden van kabinets- en commissievergaderingen. Het kabinet werkt via een proces van compromis en consensusvorming, wat leidt tot een kabinetsbeslissing. Het kabinet en zijn commissies stemmen niet over kwesties die voor hen liggen. In plaats daarvan "roept" de premier (of commissievoorzitter) de consensus op nadat de ministers hun mening hebben gegeven over de kwestie in kwestie.
Kabinetsolidariteit betekent dat alle leden van het kabinet de beslissingen van het kabinet moeten ondersteunen. Privé kunnen de ministers hun mening en bezorgdheid uiten. In het openbaar kunnen de kabinetsministers zich echter niet van de besluiten van hun kabinetscollega afkoppelen of afwijzen, tenzij zij aftreden bij het kabinet. Daarnaast moeten de ministers hun mening geven tijdens de besluitvorming, maar nadat het kabinet een beslissing heeft genomen, moeten de ministers de vertrouwelijkheid van het proces handhaven.
Canadese ministers worden gezamenlijk verantwoordelijk gehouden voor alle beslissingen van het kabinet, dus ze moeten mogelijk verantwoording afleggen voor beslissingen waartegen ze persoonlijk waren. Bovendien zijn de ministers individueel verantwoordelijk en verantwoording verschuldigd aan het Parlement voor alle handelingen van hun respectieve afdelingen. Dit principe van "ministeriële verantwoording" betekent dat elke minister de eindverantwoordelijkheid draagt voor het goed functioneren van zijn of haar afdeling en alle andere organisaties binnen zijn of haar portefeuille. In een situatie waarin het ministerie van een minister ongepast heeft gehandeld, kan de premier ervoor kiezen om de steun voor die minister opnieuw te bevestigen of om zijn of haar ontslag te vragen.