Buffalo Soldiers Afro-Amerikanen aan de grens

Mensen van Afrikaanse afkomst hebben sinds de revolutie in het Amerikaanse leger gediend. In de negentiende eeuw, toen de grens zich naar het westen uitbreidde, werden elite-eenheden van zwarte soldaten uitgezonden om op de vlaktes te vechten. Ze werden bekend als de Buffalo Soldiers en hielpen om de manier waarop Amerika en het leger naar ras keken te veranderen.

Wist je dat?

• Er is enige vraag over waar de term "Buffalo soldaten" vandaan kwam; sommigen zeggen dat het kwam door de textuur van het haar van de zwarte soldaten, en anderen geloven dat het kwam van de wollige buffelhuidjassen die ze droegen bij koud weer.
• In 1866 werden zes volledig zwarte regimenten gecreëerd om de inheemse Amerikaanse activiteiten op de vlakten te beheersen en kolonisten, spoorwegpersoneel en wagentreinen in het Westen te beschermen.
• Buffalo Soldiers namen deel aan vele andere militaire campagnes, waaronder de Spaans-Amerikaanse oorlog en beide wereldoorlogen.

Geschiedenis en service

Tijdens de burgeroorlog werden er door de Unie talloze zwarte regimenten gecreëerd, waaronder het legendarische 54e Massachusetts. Toen de oorlog in 1865 eindigde, ontbonden de meeste van deze eenheden en keerden hun mannen terug naar het burgerleven. Het jaar daarop besloot het Congres zich echter te concentreren op enkele problemen met uitbreiding naar het westen; naarmate de grens zich verder uitbreidde, waren er steeds meer conflicten met indianen op de vlakten. Er werd besloten dat, hoewel Amerika niet langer in oorlog was, militaire regimenten moesten worden verzameld en naar het westen moesten worden gestuurd.

Foto's / Getty-afbeeldingen archiveren

Het congres keurde de Army Reorganisation Act in 1866 goed en creëerde daarmee zes gloednieuwe geheel zwarte regimenten, met zowel infanterie als cavalerie. Ze kregen de opdracht om kolonisten en wagentreinen, postkoetsen en spoorwegpersoneel te beschermen. Bovendien werden ze toegewezen om het steeds volatielere conflict tussen blanke kolonisten en de lokale Indiaanse bevolking te helpen beheersen. Geschat wordt dat 20% van de cavalerietroepen die in de Indiase oorlogen vochten Afro-Amerikanen waren; de geheel zwarte regimenten vochten in ten minste 175 schermutselingen in de twee decennia na de burgeroorlog.

Op een gegeven moment kregen deze troepen de bijnaam 'Buffalo Soldiers', hoewel er enige vraag is over de etymologie van de naam. Een verhaal is dat een van de inheemse stammen - de Cheyenne of de Apache - de uitdrukking bedacht vanwege de textuur van het haar van de Afro-Amerikaanse soldaten, zeggend dat het vergelijkbaar was met de wollige vacht van de buffel. Anderen zeggen dat het hun werd gegeven om hun vechtvermogen te markeren, ter ere van 'de felle moed van de buffels'. Hoewel oorspronkelijk de term werd gebruikt om deze naoorlogse westerse eenheden aan te duiden, werd het al snel een allesomvattende uitdrukking die alle zwarte troepen vertegenwoordigde.

De LIFE Picture Collection / Getty Images

Er waren twee cavalerie-eenheden, de 9e en 10e, en vier infanterieregimenten die uiteindelijk werden geconsolideerd in slechts twee, de 24e en 25e. De 9e Cavalerie begon rekruten te verzamelen in augustus en september 1866, trainde in New Orleans en werd vervolgens naar Texas gestuurd om de weg van San Antonio naar El Paso te bewaken. Inheemse Amerikaanse stammen in het gebied waren rusteloos en boos omdat ze gedwongen naar reservaten werden gestuurd, en er waren aanvallen geweest op kolonisten en veewagens.

Ondertussen verzamelde de 10e Cavalerie in Fort Leavenworth, maar het duurde langer om te bouwen dan de 9e. Historici zijn het erover eens dat, terwijl de 9e een man nam die op een paard kon rijden, de commandant van de 10e, kolonel Benjamin Grierson, opgeleide mannen in zijn eenheid wilde. In de zomer van 1867, direct na een cholera-uitbraak, begon de 10e te werken aan de bouw van de Pacific Railroad, die vrijwel constant werd aangevallen door de Cheyenne.

Beide cavalerie-eenheden waren nauw betrokken bij schermutselingen tegen indianen. Nabij de Rode Rivier in Texas vocht de 9e tegen de Comanche, de Cheyenne, de Kiowa en de Arapahoe voordat de 10e eindelijk uit Kansas werd bevolen om te helpen. Buffelsoldaten onderscheiden zich al snel voor moed. Troepen van de 10e redden een gestrande officier en zijn verkenners die vast zaten tijdens een schermutseling, en de infanterie vocht zo dapper dat ze formeel werden bedankt in een veldorde van generaal Philip Sheridan.

Tegen de jaren 1880 hadden de Buffelsoldaten geholpen veel van het inheemse Amerikaanse verzet te vernietigen en de 9e werd naar Oklahoma gestuurd. In een vreemde ommekeer was het hun taak om te voorkomen dat blanke kolonisten hun huizen op inheems land maakten. De 10e ging op weg naar Montana, om Cree-stammen te verzamelen. Toen de Spaans-Amerikaanse oorlog in de jaren 1890 begon, verhuisden beide cavalerie-eenheden en de twee geconsolideerde infanterieregimenten naar Florida.

Gedurende de volgende decennia dienden Buffalo Soldiers in conflicten over de hele wereld, hoewel het hen in veel gevallen verboden was om daadwerkelijk te vechten, omdat rassendiscriminatie aanhield. Toch dienden in de laatste drie decennia van de negentiende eeuw naar schatting 25.000 zwarte mannen, goed voor ongeveer 10% van het totale legerpersoneel.

Vooroordeel in het leger

Tot aan de Tweede Wereldoorlog was rassendiscriminatie nog steeds de standaardprocedure in het Amerikaanse leger. Buffelsoldaten gestationeerd in witte gemeenschappen werden vaak geconfronteerd met geweld, waarop het hun verboden was te reageren. Vaak kwamen zwarte soldaten aan de grens witte kolonisten tegen die nog steeds het pro-slavernijgevoel van het Zuiden vóór de burgeroorlog met zich meedroegen. Hierdoor kregen ze vaak de opdracht om ten westen van de Mississippi te blijven.

Transcendente afbeeldingen / Getty-afbeeldingen

Ondanks dit alles hadden de mannen die bekend staan ​​als de Buffalo Soldiers een veel lager percentage desertie en krijgsraad dan hun blanke tijdgenoten. Een aantal Buffelsoldaten werd bekroond met de Congressional Medal of Honor als erkenning voor hun moed in de strijd.

Regimenten in het leger waren nog steeds gescheiden door huidskleur in het begin van de twintigste eeuw, en tijdens de Eerste Wereldoorlog beval president Woodrow Wilson dat zwarte regimenten moesten worden uitgesloten van de Amerikaanse expeditiekracht en onder Frans bevel moesten worden geplaatst voor de duur van de oorlog. Dit was de eerste keer in de geschiedenis dat Amerikaanse troepen onder het bevel van een buitenlandse macht waren geplaatst.

Het was pas in 1948 dat president Harry Truman Executive Order 9981 ondertekende, waardoor rassenscheiding in de strijdkrachten werd geëlimineerd. De laatste geheel zwarte eenheden werd ontbonden in de jaren 1950, en toen de Koreaanse oorlog begon, dienden zwart-witte soldaten samen in geïntegreerde eenheden.

Tegenwoordig zijn er monumenten en musea die de erfenis van de Buffalo Soldiers in het hele westen van Amerika vieren. Mark Matthews, de laatste levende buffelsoldaat in de Verenigde Staten, stierf in 2005; hij was 111 jaar oud.

bronnen

• Bemoses. "Who Are The Buffalo Soldiers." Buffalo Soldiers National Museum, buffalosoldiermuseum.com/who-are-the-buffalo-soldiers/.
• Redactie, History.com. "Buffelsoldaten." History.com, A&E Television Networks, 7 december 2017, www.history.com/topics/westward-expansion/buffalo-soldiers.
• Hill, Walter. "The Record - maart 1998." Nationale archief- en archiefadministratie, National Archives and Records Administration, www.archives.gov/publications/record/1998/03/buffalo-soldiers.html.
• Leckie, William H. en Shirley A. Leckie. Buffalo Soldiers Een verhaal van de Zwarte Cavalerie in het Westen. Universiteit van Oklahoma Press, 2014.
• "The Proud Legacy of the Buffalo Soldiers." Nationaal museum voor Afrikaans-Amerikaanse geschiedenis en cultuur, 8 februari 2018, nmaahc.si.edu/blog-post/proud-legacy-buffalo-soldiers.