Boston huwelijk vrouwen samenleven, 19e / 20e eeuwse stijl

Met de komst van de David Mamet-productie, 'Boston Marriage', kwam een ​​term die eens onduidelijk was weer op in het publieke bewustzijn. Het is teruggekomen in het publieke bewustzijn omdat, als een term voor vrouwen die in een huwelijkse relatie leven, hoewel met de legalisatie van het huwelijk voor paren van hetzelfde geslacht, de term minder vaak wordt gebruikt voor huidige relaties, en meestal historisch wordt toegepast.

In de 19e eeuw werd deze term gebruikt voor huishoudens waar twee vrouwen samenwoonden, onafhankelijk van mannelijke ondersteuning. Of dit lesbische relaties waren - in seksuele zin - is discutabel en bespreekbaar. De kans is groot dat sommigen dat waren, anderen niet. Tegenwoordig wordt de term 'Boston-huwelijk' soms gebruikt voor lesbische relaties - twee samenwonende vrouwen - die niet seksueel zijn, maar meestal romantisch en soms erotisch. We zouden ze vandaag 'binnenlandse partnerschappen' kunnen noemen.

De term "Boston-huwelijk" is niet afgeleid van de Massachusetts-legalisatie van homohuwelijken in 2004. Het is ook niet uitgevonden voor het schrijven van David Mamet. De term is veel ouder. Het werd blijkbaar gebruikt na het boek van Henry James uit 1886, De Bostonians, gedetailleerd een huwelijkse relatie tussen twee vrouwen. Ze waren 'nieuwe vrouwen' in de taal van die tijd: vrouwen die onafhankelijk waren, niet getrouwd, zelfvoorzienend (wat soms inhield dat ze leefden van geërfde rijkdom of geld verdienen als schrijver of andere professionele, goed opgeleide carrière).

Misschien wel het bekendste voorbeeld van een 'Boston-huwelijk', en een voorbeeld voor James 'personages, is de relatie tussen de schrijver Sarah Orne Jewett en Annie Adams Fields.

Verschillende boeken in de afgelopen jaren hebben mogelijke of feitelijke 'Boston-huwelijk'-relaties besproken. Deze nieuwe openhartigheid is een resultaat van de grotere acceptatie van homo- en lesbische relaties in het algemeen vandaag. Een recente biografie van Jane Addams door Gioia Diliberto onderzoekt haar huwelijkse relaties met twee vrouwen in twee verschillende periodes van haar leven: Ellen Gates Starr en Mary Rozet Smith. Minder bekend is de lange, levende relatie van Frances Willard (van de Women's Christian Temperance Union) met haar metgezel, Anna Adams Gordon. Josephine Goldmark (sleutelschrijver van de Brandeis-brief) en Florence Kelley (National Consumers League) leefden in wat een Boston-huwelijk zou kunnen worden genoemd.

Charity Bryant (tante van William Cullen Bryant, een abolitionist en dichter) en Sylvia Drake, in de vroege 19e eeuw in een stad in het westen van Vermont, leefden in wat de neef omschreef als een huwelijk, zelfs toen het huwelijk tussen twee vrouwen nog juridisch ondenkbaar was . De gemeenschap accepteerde blijkbaar hun partnerschap, met enkele uitzonderingen, waaronder familieleden. Het partnerschap omvatte samenleven, een bedrijf delen en gezamenlijk eigendom bezitten. Hun gezamenlijke graf is gemarkeerd met een enkele grafsteen.

Rose (Libby) Cleveland, zus van president Grover Cleveland - die ook als First Lady diende totdat de vrijgezel president Frances Folsom trouwde - voerde een langdurige romantische en erotische relatie met Evangeline Marrs Simpson, samenwonend in hun latere jaren en samen begraven worden.

Relevante boeken

Henry James, De Bostonians.

Esther D. Rothblum en Kathleen A. Brehony, redacteuren, Boston huwelijken: romantische maar aseksuele relaties tussen hedendaagse lesbiennes.

David Mamet, Boston Huwelijk: een toneelstuk.

Gioia Diliberto, Een nuttige vrouw: het vroege leven van Jane Addams.

Lillian Faderman, De liefde voor mannen overtreffen: romantische vriendschap en liefde tussen vrouwen Van de Renaissance tot het heden. ik

Blanche Wiesen Cook, Eleanor Roosevelt: 1884-1933.

Blanche Wiesen Cook, Eleanor Roosevelt: 1933-1938.

Rachel Hope Cleves, Charity & Sylvia: een huwelijk van hetzelfde geslacht in het vroege Amerika.