Biografie van Tennessee Williams, Amerikaanse toneelschrijver

Tennessee Williams (26 maart 1911 - 25 februari 1983) was een Amerikaanse toneelschrijver, essayist en memoires die vooral bekend was om zijn toneelstukken in het Zuiden. Veel van Williams oeuvre werd aangepast voor de bioscoop. 

Snelle feiten: Tennessee Williams

• Voor-en achternaam: Thomas Lanier Williams III
• Bekend om: Pulitzer-prijswinnende Amerikaanse toneelschrijver wiens toneelstukken de charmante gevel en het feitelijke verval van het Zuiden, moeilijke vrouwen en vreemdheid verkenden
• Geboren: 26 maart 1911 in Columbus, Mississippi
• Ouders: Edwina Dakin en Cornelius Coffin "C.C." Williams
• Ging dood: 24 februari 1983, in New York City, New York
• Onderwijs: University of Missouri, Washington University, University of Iowa en The New School
• Opvallende werken: The Glass Menagerie (1944); Een tram genaamd verlangen (1947); De Romeinse lente van mevrouw Stone (roman, 1950); De Rose-tatoeage (1950); Kat op een heet tindak (1955)
• Awards en onderscheidingen: Rockefeller Grant (1939); Donaldson Award en New York Drama Critics 'Circle Award, voor The Glass Menagerie (1945); New York Drama Critics 'Circle Award, Donaldson Award, Pulitzer Prize, voor Een tram genaamd verlangen (1948); Tony Award, voor De Rose-tatoeage (1952); Pulitzer Prize, Tony Award, voor Kat op een heet tindak (1955); De Circle Award van New York Drama Critics, Tony Award, voor De nacht van de leguaan (1961); Presidentiële medaille van vrijheid (1980)

Vroege leven 

Tennessee Williams werd geboren op 26 maart 1911 in Columbus, Mississippi, als Thomas Lanier Williams. Zijn ouders waren Edwina Dakin en Cornelius Coffin 'C.C.' Williams. Hij stond dicht bij zijn grootouders van moederszijde, Rose en dominee Walter Dakin, en zijn gezin woonde een groot deel van zijn vroege jeugd in de pastorie van de dominee. In 1918, C.C. zorgde voor een leidinggevende functie bij de International Shoe Company en het gezin verhuisde naar St. Louis, Missouri. Williams begon in 1924 verhalen en gedichten te schrijven met een tweedehands typemachine die hem door zijn moeder was gegeven. Ze stond bekend om haar zoon, terwijl zijn vader de vermeende verwijfdheid van Tennessee afkeurde.

Zijn korte verhalen werden gepubliceerd in zijn middelbare schoolkrant en jaarboek. In 1928 werd zijn korte verhaal "The Vengeance of Nitocris" gepubliceerd Rare verhalen, een werk dat volgens hem de hoofdrol speelde in het grootste deel van zijn opus. In hetzelfde jaar vergezelde hij zijn grootvader, eerwaarde Dakin, op een kerkreis door Europa. Onderweg stopten ze in New York, waar hij zag Boot tonen op Broadway. Bij zijn terugkeer werden zijn reisdagboeken de basis van een reeks artikelen voor zijn middelbare schoolkrant.

Toneelschrijver Tennessee Williams en zijn grootouders Walter Dakin en Rose O. Dakin poseren voor een portret rond 1945 in New York City, New York. Michael Ochs Archives / Getty Images

In 1929 schreef Williams zich in aan de Universiteit van Missouri in Columbia, waar hij zijn eerste ingezonden stuk schreef, Schoonheid is het woord (1930). Het stuk, dat gaat over rebellie tegen religieuze opvoeding, verdiende hem een ​​eervolle vermelding in een schrijfwedstrijd. In 1932 werd hij door zijn vader van school gehaald, ogenschijnlijk omdat hij ROTC had gefaald, en begon hij te werken bij de International Shoe Company. Hij hield niet van de routine, maar het maakte hem vastbesloten om minstens één verhaal per week te schrijven. In 1935 leed hij aan een instorting door uitputting en in 1936 noemde hij de 'blauwe duivel', een vervanger voor depressie, voor het eerst in zijn dagboek. Zijn ervaring in de fabriek bleek echter nuttig, aangezien een collega als basis diende voor Stanley Kowalski in Een tram genaamd verlangen.

Pad naar schrijven

In 1936 schreef hij zich in aan de universiteit van Washington en begon toneelstukken te schrijven die zouden worden geproduceerd door lokale theatergroepen. Dat jaar zag hij ook een productie van Ibsen's Ghosts, waar hij niet door kon zitten vanwege te veel opwinding. In 1937 werd de diagnose van zijn zus Rose gesteld dementie praecox (schizofrenie) en onderging elektroconvulsietherapie. Misschien vanwege deze invloed, zijn de toneelstukken van Williams vol met mentaal onstabiele vrouwelijke protagonisten, zoals Blanche DuBois in Een tram genaamd verlangen en Cathy erin Plotseling afgelopen zomer. In datzelfde jaar ging Williams over naar de Universiteit van Iowa om playwriting te studeren. Hij studeerde af in 1938. Na zijn afstuderen vervalste hij zijn geboortejaar en begon hij de naam Tennessee aan te nemen. Hij had nog steeds moeite om grip te krijgen als toneelschrijver en werkte als ondergeschikte op een kippenboerderij in Laguna Beach.

In 1939 benaderde de agent Audrey Wood hem voor vertegenwoordiging - en hij behield haar gedurende de volgende 32 jaar. Hij bracht dat jaar door met werken Battle of Angels en publiceerde de sTory 'The Field of Blue Children', zijn eerste werk onder de naam Tennessee. Nadat hij dankzij de hulp van Audrey Wood $ 1.000 van de Rockefeller Foundation ontving, plande hij zijn verhuizing naar New York.

 In 1940 studeerde hij playwriting aan de New School onder John Gassner. Zijn spel Battle of Angels opende eind december in Boston, maar het plan om het na de eerste run van twee weken naar Broadway over te dragen, liep niet op. Tussen 1941 en 1942 reisde hij ook vrij vaak door de Verenigde Staten en Mexico. In 1942 ontmoette hij de nieuwe oprichter James Laughlin, die uitgever zou worden van de meeste boeken van Williams. In 1943 werkte hij dankzij de Rockefeller-beurs als scenarioschrijver voor contracten bij MGM. De studio wees zijn spel af The Gentleman Caller, dat was de eerste versie van wat zou worden The Glass Menagerie. Dat jaar werd zijn zus Rose ook onderworpen aan een prefrontale lobotomie, die Williams pas dagen later hoorde. 

Strings of Success (1944-1955) 

• The Glass Menagerie (1944)
• Een tram genaamd verlangen (1947)
• Zomer en rook (1948)
• Eén arm en andere verhalen (1949)
• De Romeinse lente van mevrouw Stone (1950)
• De Rose-tatoeage (1950)
• Tien blokken op de Camino Real (1953)
• Kat op een heet tindak (1955)

The Glass Menagerie opende in Chicago op 26 december 1944 en ontving vervolgens deAcademy Award in Literature van de American Academy of Arts and Letters. Het was de uitbreiding van zijn korte verhaal 'Portret van een meisje in glas'. In maart werd het stuk overgedragen aan Broadway, dat vervolgens de Circle Award en de Donaldson Award van de New York Drama Critics kreeg. Het werd toen gepubliceerd in boekformaat door Random House die zomer. Williams werd overspoeld door een "catastrofe van succes" en reisde naar Mexico en werkte aan versies van wat zou worden Een tram genaamd verlangen en Zomer en rook.

Margo Jones en Tennessee Williams bij de repetitie van "Summer and Smoke". Corbis via Getty Images / Getty Images

Hij verhuisde naar New Orleans in 1946, waar hij bij zijn geliefde Pancho Rodriguez woonde. De twee reisden vaak naar New York en Provincetown. In de zomer van 1947 ontmoette hij Frank Merlo, die zijn partner werd tot zijn dood in 1963 in Provincetown. 

Geregisseerd door Elia Kazan, Tram opende in New Haven op 30 oktober 1947, met een run in Boston en Philadelphia alvorens te openen op Broadway op 3 december. Het liep tot december 1949 en won de Pulitzer Prize, de New York Drama Critics 'Circle Award en de Donaldson Award. Zomer en rook geopend op Broadway op 6 oktober 1948.

Tijdens de lente en zomer van 1948 in Rome raakte Williams betrokken bij een Italiaanse tiener, alleen bekend als 'Rafaello', die hij daarna enkele jaren financieel steunde. Deze Romeinse periode was de inspiratie voor zijn roman De Romeinse lente van mevrouw Stone.

 In 1949 begon Williams met het ontwikkelen van een verslaving aan het kalmerende Seconal en alcohol. In het jaar 1950 werd de verfilming van de film uitgebracht The Glass Menagerie en de première van De Rose-tatoeage, op 30 december in Chicago. In 1951, De Rose-tatoeage, na opening op Broadway, won de Tony Award voor Best Play. In september is de verfilming van Een tram genaamd verlangen werd uitgebracht. In 1952 werd hij gekozen aan de American Academy of Arts and Letters. Zijn nieuwe toneelstuk, Tien blokken op de Camino Real, die in 1953 werd geopend, werd niet zo goed ontvangen als zijn vorige werk. In 1955, zijn toneelstuk Kat op een heet tindak, die te zien was in Philadelphia voorafgaand aan de opening op Broadway, won de Pulitzer Prize, de New York Drama Critics 'Circle Award en de Donaldson Award en liep tot november 1956. 

De Amerikaanse toneelschrijver Tennessee Williams (1911-1983) verlaten, ontvangt de New York Drama Critics Circle Award voor Beste New American Play van drama-criticus Walter Kerr, bij het Actors Fund Benefit Performance in het Morosco Theatre, New York City. Williams won voor zijn toneelstuk 'Cat on a Hot Tin Roof'. New York Times Co. / Getty Images

Ontbering en nieuw succes (1957-1961)

• Orpheus aflopend (1957)
• The Garden District: plotseling afgelopen zomer en Iets onuitgesproken (1958)
• Sweet Bird of Youth (1959)
• Aanpassingsperiode (1960)
• De nacht van de leguaan (1961)

In 1957 begon Williams eraan te werken Orpheus aflopend, een bewerking van zijn eerste commercieel geproduceerde stuk Battle of Angels. Het opende op Broadway in maart en sloot in mei, voor lauwe ontvangst. In datzelfde jaar begon hij psychoanalyse met Dr. Lawrence S. Kubie, die hem aanmoedigde om een ​​pauze te nemen van het schrijven, los van zijn oude minnaar Frank Merlo, en een heteroseksueel leven te leiden. Het Garden District, die bestaat uit de korte spelen Plotseling afgelopen zomer en Iets onuitgesproken, geopend in het off-Broadway circuit voor lovende kritieken.

Zijn toneelstuk uit 1959 Sweet Bird of Youth, zijn laatste samenwerking met Elia Kazan werd slecht ontvangen. Aanpassingsperiode, in 1960 leed een soortgelijk lot, en Williams zag zichzelf als "zo ver uit de mode" dat hij bijna terug in was. Zijn beoordeling klopte. In feite, zijn toneelstuk uit 1961 Nacht van de leguaan, ontving positieve beoordelingen en kreeg de New York Drama Critics 'Circle Award. In 1962 verscheen hij op de cover van Tijd magazine als "America's Greatest Living Playwright." 

Latere werken en persoonlijke tragedies (1962-1983)

• De melktrein stopt hier niet (1962)
• Slapstick Tragedy: The Gnadige Fraulein en De verminkte(1966)
• Koninkrijk der aarde (1967)
• De zeven afdalingen van Myrtle (1968)
• In de bar van een Tokyo Hotel (1969)
• Kleine ambachtelijke waarschuwingen (1972)
• Het spel met twee personages (1973)
• Huilen (1973, herschrijven van Het spel met twee personages)
• Het rode duivel batterij teken (1975)
• Moise and the World of Reason (1975, roman)
• Memoires (1975, memoires)
• This Is (An Entertainment) (1976)
• Vieux Carré (1977)
• Androgyne Mon Amour (1977, gedichten)
• Waar ik woon (1978, essaycollectie)
• Een heerlijke zondag voor Creve Coeur (1979)
• Kleding voor een zomerhotel (1980)
• Het notitieboek van Trigorin (1980)
• Iets bewolkt, iets duidelijk (1981)
• Een huis niet bedoeld om te staan (1982)
• In maskers schandalig en streng (1983)

In 1963, De melk stopt hier niet meer geopend op Broadway, maar de duur ervan was van korte duur. In hetzelfde jaar kreeg Frank Merlo de diagnose longkanker en stierf in september. Dit leidde tot de afdaling van Williams naar drugs en alcohol. In 1964 werd hij een patiënt van Dr. Max Jacobson, bekend als Dr. Feelgood, die hem injecteerbare amfetaminen voorschreef, die hij aan zijn regime van barbituraten en alcohol toevoegde. Williams zou later naar de jaren 60 verwijzen als zijn 'stoned-leeftijd'. In hetzelfde jaar huurde hij een betaalde metgezel, William Galvin, in.

In 1966, zijn Slapstick-tragedie, bestaande uit de twee korte spelen De Gnadiges Fraulein en De verminkte, bijna onmiddellijk geopend en gesloten. Williams veroordeelde de betrokkenheid van Amerika in Vietnam. In 1969 bekeerde hij zich tot het rooms-katholicisme, ontving een eredoctoraat van de Universiteit van Missouri in Columbia en kreeg de American Academy of Arts and Letters gouden medaille voor drama. Hij legde zich ook toe op de psychiatrische afdeling van het Barnes Hospital in St. Louis, waar hij epileptische aanvallen en twee hartaanvallen kreeg die verband hielden met het terugtrekken van middelen. Het volgende jaar opende hij over zijn seksualiteit voor David Frost op televisie. "Ik wil niet betrokken zijn bij een soort schandaal," zei hij, "maar ik heb de waterkant bedekt." 

Tennessee Williams houdt zijn hond aangelijnd en wandelt levendig bij zijn aankomst in Rome (1/21). De wereldberoemde toneelschrijver was recent rooms-katholiek geworden. Bettmann Archive / Getty Images

In 1971, na een werkrelatie van 39 jaar, ontsloeg hij Audrey Wood, na een waargenomen lichte. In 1975 ontving hij de Medal of Honor van de National Arts Club en kreeg hij de sleutel tot de stad New York. Zijn tweede roman, Moise and the World of Reason, werd gepubliceerd in mei. In november publiceerde hij Memoires, die een openhartige discussie over seksualiteit en drugsgebruik bevatte die de lezers schokte. In 1979 ontving hij de Kennedy Center Honours-medaille. In 1980 werd het laatste stuk van zijn leven geopend: Kleding voor een zomerhotel, die op zijn 69e verjaardag opende en na 15 uitvoeringen sloot. De laatste jaren van zijn leven werkte hij aan toneelstukken en zijn laatste publieke optreden vond plaats in de 92nd Street Y.

Literaire stijl en thema's

De toneelstukken van Tennessee Williams zijn karaktergedreven en zijn vaak stand-ins voor zijn familieleden. Omdat hij diep werd beïnvloed door de ziekte en lobotomie van zijn zus, baseerde hij verschillende vrouwelijke personages op haar, zoals Laura Wingfield in The Glass Menagerie en Blanche DuBois in Een tram genaamd verlangen. In tegenstelling tot zijn mentaal onstabiele, warmbloedige vrouwen zijn de imposante matronly figuren, zoals Laura Wingfield in The Glass Menagerie en Violet Venable in Plotseling afgelopen zomer, die naar verluidt zijn gevormd op Williams 'moeder Edwina, met wie hij een liefdevolle, maar conflicterende relatie had. Homoseksuele personages zoals Sebastian in Plotseling afgelopen zomer zijn een weergave van zichzelf.

Hij herwerkte zijn schrijven onophoudelijk en keerde terug naar dezelfde thema's, personages en losse verhaallijnen in de loop van de jaren en decennia. Het pand van The Glass Menagerie, waren bijvoorbeeld in een kort verhaal getiteld 'Portret van een meisje in glas', een afgewezen filmscript met dezelfde naam en concepten met verschillende werktitels. Een tram genaamd verlangen werd ontwikkeld uit vier eerdere toneelstukken met één handeling, en Lauras, Roses en Blanches komen periodiek terug in verhalen, gedichten en werkstukken. 

Dood

Tennessee Williams stierf op 24 februari 1983 in zijn suite in Hotel Elysee, die hij de "Easy Lay" noemde vanwege zijn vaarmogelijkheden. Hij overdosis Seconals of verslikte zich in de plastic dop die hij gebruikte om zijn pillen in te nemen. Zijn wens was om op zee begraven te worden, "genaaid in een schone witte zak en overboord gegooid, twaalf uur ten noorden van Havana, zodat mijn botten niet te ver van die van Hart Crane mogen rusten", maar uiteindelijk werd hij begraven door zijn moeder in St. Louis.

nalatenschap 

Een door Saul Bass ontworpen poster voor het drama 'The Night of the Iguana' uit 1964 van John Huston met Richard Burton, Ava Gardner, Deborah Kerr en Sue Lyon. Movie Poster Image Art / Getty Images

De toneelstukken van Williams zijn bekend bij een groot publiek vanwege hun succesvolle filmaanpassingen, die Williams zelf heeft aangepast aan zijn stukken. Waaronder The Glass Menagerie (1950); Een tram genaamd verlangen (1951), met in de hoofdrol Vivien Leigh als de ouder wordende zuidelijke Belle Blanche DuBois; De Rose-tatoeage (1955), met in de hoofdrol Anna Magnani als de vrouwelijke hoofdrol Serafina; Kat op een heet tindak (1958) en Plotseling afgelopen zomer (1959), beide met Elizabeth Taylor in de hoofdrol; Zoete geboorte van de jeugd (1962), met in de hoofdrol Paul Newman; Nacht van de leguaan (1964), met Richard Burton en Elizabeth Taylor.

Eind 2009 werd Williams ingewijd in de dichtershoek in de kathedraal van Saint John the Divine in New York. 

Het archief van Tennessee Williams bevindt zich in het Harry Ransom Center aan de Universiteit van Texas in Austin. Begin 2018 organiseerde de Morgan Library in New York een overzichtstentoonstelling over zijn schilderkunstige inspanningen en over de tastbare items met betrekking tot zijn schrijfpraktijk, zoals geannoteerde ontwerpen en pagina's van zijn dagboek en memorabilia. 

Ten tijde van zijn dood werkte Tennessee Williams aan een toneelstuk met de titel In maskers schandalig en streng, een poging om enkele feiten uit zijn persoonlijke leven onder ogen te zien. Gore Vidal voltooide het stuk in 2007, en, terwijl Peter Bogdanovic oorspronkelijk de regisseur was aangesteld om het regiedebuut te regisseren, toen het in april 2012 op Broadway in première ging, werd het geregisseerd door David Schweizer, en speelde Shirley Knight als de vrouwelijke hoofdrol.

In 2014 behoorde hij tot de inaugurele eer van de Rainbow Color Walk in het Castro District in San Francisco, als een LGBTQ-persoonlijkheid die een belangrijke bijdrage leverde in hun vakgebied. 

bronnen

• Bloom, Harold. Tennessee Williams. Blooms Literaire kritiek, 2007.
• Gross, Robert F., ed. Tennessee Williams: A Casebook. Routledge, 2002.
• Lahr, John, et al. Tennessee Williams: Geen toevlucht maar schrijven. The Morgan Library & Museum, 2018.