Biografie van Saint Ambrose van Milaan, vader van de kerk

Ambrose was de tweede zoon van Ambrosius, de keizerlijke onderkoning van Gallië en onderdeel van een oude Romeinse familie die verschillende christelijke martelaren tot hun voorouders had gerekend. Hoewel Ambrose in Trier werd geboren, stierf zijn vader niet lang daarna en werd hij naar Rome gebracht om te worden opgevoed. Gedurende zijn jeugd zou de toekomstige heilige bekend zijn met vele leden van de geestelijkheid en zou hij regelmatig zijn zuster Marcellina bezoeken, die een non was.

Snelle feiten

Bekend om: bisschop, filosoof, theoloog, religieus leider, heilige, leraar, schrijver

Geboren: 4 april 397, Colombia

Ordained: 7 december, c. 340

Overleden: april 4.397

Vader: Ambrosius

Overleden: 4 april 397

Opmerkelijk citaat: "Als je in Rome bent, leef dan in Romeinse stijl; als je ergens anders woont, leven ze ook elders."

Saint Ambrose als bisschop van Milaan

Op ongeveer 30-jarige leeftijd werd Ambrose de gouverneur van Aemilia-Ligurië en vestigde zich in Milaan. Vervolgens werd hij in 374 onverwacht gekozen als bisschop, ook al was hij nog niet gedoopt, om een ​​betwiste verkiezing te helpen voorkomen en de vrede te bewaren. De keuze bleek gelukkig voor zowel Ambrose als de stad, want hoewel zijn familie eerbiedwaardig was, was het ook enigszins duister en vormde hij niet veel van een politieke bedreiging. Hij was bij uitstek geschikt voor christelijk leiderschap en had een gunstige culturele invloed op zijn kudde. Hij toonde ook een rigide onverdraagzaamheid tegenover niet-christenen en ketters.

Ambrose speelde een belangrijke rol in de strijd tegen de Arische ketterij, staande tegen hen bij een synode in Aquileia en weigerde een kerk in Milaan om te keren voor hun gebruik. Toen een heidense factie van de senaat een beroep deed op keizer Valentinian II voor een terugkeer naar reguliere heidense vieringen, antwoordde Ambrose in een brief aan de keizer met goede argumenten die de heidenen effectief stopzetten.

Ambrose hielp vaak de armen, vergaf grieven voor de veroordeelden en veroordeelde sociale onrechtvaardigheden in zijn preken. Hij was altijd blij om mensen op te leiden die geïnteresseerd waren om gedoopt te worden. Hij bekritiseerde vaak publieke figuren en pleitte zo kuisheid dat ouders van huwbare jonge vrouwen aarzelden om hun dochters zijn preken bij te wonen uit angst dat ze de sluier zouden nemen. Ambrose was enorm populair als bisschop en bij de gelegenheden dat hij hoofden stootte met imperiaal gezag, was het deze populariteit die hem ervan weerhield om onnodig te lijden.

De legende wil dat Ambrose in een droom werd verteld om te zoeken naar de overblijfselen van twee martelaren, Gervasius en Protasius, die hij onder de kerk vond.

Saint Ambrose de diplomaat

In 383 was Ambrose verloofd om te onderhandelen met Maximus, die de macht had overgenomen in Gallië en zich voorbereidde om Italië binnen te vallen. De bisschop slaagde erin Maximus ervan te weerhouden naar het zuiden te marcheren. Toen Ambrose drie jaar later opnieuw werd gevraagd om te onderhandelen, werd zijn advies aan zijn superieuren genegeerd. Maximus viel Italië binnen en veroverde Milaan. Ambrose bleef in de stad en hielp de bevolking. Enkele jaren later, toen Valentinianus werd omvergeworpen door Eugenius, vluchtte Ambrose de stad uit totdat Theodosius (de Oost-Romeinse keizer) Eugenius verdreef en het rijk herenigde. Hoewel hij Eugenius zelf niet steunde, vroeg Ambrose de keizer om gratie voor degenen die dat wel hadden gedaan.

Literatuur en muziek

Saint Ambrose schreef overvloedig. De meeste van zijn overgebleven werken hebben de vorm van preken. Deze zijn vaak verheven als meesterwerken van welsprekendheid en zijn de reden voor Augustinus 'bekering tot het christendom. De geschriften van Saint Ambrose omvatten de "Hexaemeron" ("On the Six Days of Creation"), "De Isaac et anima" ("On Isaac and the Soul"), "De bono mortis" ("On the Goodness of Death") ), en 'De officiis ministrorum', die de morele verplichtingen van de geestelijkheid toelichtte.

Ambrose componeerde ook prachtige hymnes, waaronder "Aeterne rerum Conditor" ("Framer van de aarde en de lucht") en "Deus Creator omnium" ("Maker van alle dingen, God het allerhoogste").

Filosofie en Theologie

Zowel voor als na zijn opkomst in het bisdom was Ambrose een fervent student van de filosofie en nam hij wat hij leerde op in zijn eigen specifieke vorm van christelijke theologie. Een van de meest opvallende ideeën die hij uitte, was dat de christelijke kerk haar fundament bouwde op de ruïnes van het afnemende Romeinse rijk, en van de rol van christelijke keizers als plichtsgetrouwe dienaren van de kerk - waardoor ze dus onderworpen zijn aan de invloed van de kerk leiders. Dit idee zou een krachtige impact hebben op de ontwikkeling van de middeleeuwse christelijke theologie en het administratieve beleid van de middeleeuwse christelijke kerk.

Saint Ambrose van Milaan stond bekend als een kerkdokter. Ambrose formuleerde als eerste ideeën over de relaties tussen kerk en staat, die de gangbare middeleeuwse christelijke zienswijze dienaangaande zouden worden. Een bisschop, leraar, schrijver en componist, St. Ambrose is ook beroemd omdat hij St. Augustinus heeft gedoopt.