Surrealistische schilder Remedios Varo is het best bekend om haar doeken met spichtig-ledige, hart-gezicht figuren met brede ogen en wild haar. Varo, geboren in Spanje, bracht een groot deel van haar jonge volwassenheid door in Frankrijk en vestigde zich uiteindelijk in Mexico-Stad nadat hij daar tijdens de Tweede Wereldoorlog was gevlucht. Hoewel ze nooit officieel lid was van de surrealistische groep, bewoog ze zich in de nauwe cirkel rond haar oprichter, André Breton.
Remedios Varo werd geboren María de los Remedios Varo y Uranga in 1908 in de regio Girona in Spanje. Omdat haar vader ingenieur was, reisde het gezin vaak en woonde nooit lang in één stad. Naast reizen door Spanje bracht de familie tijd door in Noord-Afrika. Deze blootstelling aan de wereldcultuur zou uiteindelijk zijn weg vinden in de kunst van Varo.
Opgegroeid in een streng katholiek land, heeft Varo altijd manieren gevonden om te rebelleren tegen de nonnen die haar op school lesgaven. De geest van rebellie tegen het opleggen van autoriteit en conformiteit is een thema dat in veel van Varo's werk voorkomt.
De vader van Varo leerde zijn jonge dochter om te tekenen met de instrumenten van zijn vak en wekte haar een interesse in weergave met precisie en focus op detail, iets waar ze haar hele leven als kunstenaar op zou bouwen. Van jongs af aan toonde ze een onnatuurlijk talent voor het creëren van figuren met persoonlijkheid, een aspect van haar karakter dat haar ouders aanmoedigden, ondanks het relatieve gebrek aan vooruitzichten voor vrouwelijke kunstenaars in die tijd.
Ze ging op 19-jarige leeftijd in 1923 de prestigieuze Academia de San Fernando in Madrid binnen. Het was rond dezelfde tijd dat de surrealistische beweging, opgericht in Parijs door André Breton in 1924, zijn weg vond naar Spanje, waar het de jonge kunst fascineerde leerling. Varo maakte uitstapjes naar het Prado-museum en werd aangetrokken door het werk van proto-surrealisten zoals Hieronymous Bosch en de eigen Francisco de Goya in Spanje.
Een afbeelding van de Spaanse schilder Remedios Varo, geëerd op een altaar tijdens de viering van de Mexicaanse dag van de doden. OMAR TORRES / Getty ImagesOp school ontmoette ze Gerardo Lizarraga, met wie ze in 1930 trouwde op 21-jarige leeftijd, gedeeltelijk om te ontsnappen aan het huishouden van haar ouders. In 1932 werd de Tweede Republiek Spanje gesticht, het resultaat van een bloedeloze coup, die koning Alfonso VIII afzette. Het jonge paar vertrok naar Parijs, waar ze een jaar bleven, geboeid door de artistieke avant-garde van de stad. Toen ze uiteindelijk terug naar Spanje verhuisden, was het naar het Boheemse Barcelona, waar ze deel uitmaakten van de ontluikende kunstscène. Ze zou een paar jaar later terugkeren naar Frankrijk.
De situatie in Spanje bereikte nieuwe hoogten terwijl Varo in Frankrijk woonde. Als gevolg hiervan sloot generaal Franco de grenzen voor alle onderdanen af met Republikeinse sympathieën. Varo was feitelijk uitgesloten van terugkeer naar haar familie onder bedreiging van gevangenneming en marteling vanwege haar politieke neigingen. De realiteit van haar situatie was verwoestend voor de kunstenaar, toen ze het leven begon als een politieke ballingschap, een status die haar zou definiëren totdat ze stierf.
Hoewel nog steeds getrouwd met Lizarraga, begon Varo een relatie met de veel oudere surrealistische dichter Benjamin Péret, een vaste waarde in de surrealistische cirkel. Varo werd kort gevangengezet door de Franse regering vanwege haar associatie met de communistisch neigende Péret, een gruwelijke ervaring die ze nooit zou vergeten. De status van Péret als een van de oudere surrealisten (en een goede vriend van Breton) zorgde er echter voor dat hun relatie dergelijke beproevingen zou doorstaan.
Hoewel het nooit officieel door Breton is aanvaard, was Varo nauw betrokken bij het surrealistische project. Haar werk werd opgenomen in de editie van het Surrealistische tijdschrift uit 1937 Minataure, evenals in de internationale surrealistische tentoonstellingen in New York (1942) en Parijs (1943).
Au Bonheur Des Dames (Au Bonheur Des Citoyens) (1956) door Remedios Varo. EMMANUEL DUNAND / Getty ImagesVaro kwam in 1941 aan in Mexico met Péret, nadat hij aan de nazi-invasie in Frankrijk was ontsnapt via de haven van Marseille. De emotionele overgangsproblemen maakten het moeilijk voor Varo om te beginnen met schilderen met dezelfde kracht als in Europa, en de eerste paar jaar in Mexico zag de kunstenaar zich meer richten op schrijven dan op kunst. Onder deze geschriften bevindt zich een reeks "grapbrieven", waarin Varo willekeurig naar een persoon zou schrijven om hem of haar te vragen haar op een toekomstige datum en tijd te bezoeken.
Om geld te verdienen, nam ze een aantal klusjes op rond schilderen, waaronder kostuumontwerp, reclame en een samenwerking met een vriend die houten speelgoed schilderde. Ze werkte vaak met het farmaceutische bedrijf Bayer, waarvoor ze advertenties ontwierp.
Varo en collega-Europese ballingschap Leonora Carrington (die in Engeland werd geboren en ook tijdens de Tweede Wereldoorlog uit Europa vluchtte) werden goede vrienden terwijl ze in Mexico-stad een vriendschap zijn die kan worden aangetoond door het duidelijk delen van ideeën die zichtbaar zijn in hun schilderijen.
De twee werkten vaak samen en schreven zelfs verschillende fictieve werken. De Hongaarse fotograaf Kati Horna was ook een goede vriend van het paar.