Biografie van koningin Alexandra

Koningin Alexandra (1 december 1844 - 20 november 1925) was de langstzittende prinses van Wales in de Britse geschiedenis. Ze was de vrouw van koning Edward VII, de opvolger van koningin Victoria. Hoewel haar publieke taken beperkt waren, werd Alexandra een stijlicoon en deed ze in haar leven veel liefdadigheidswerk.

Snelle feiten: koningin Alexandra

• Voor-en achternaam: Alexandra Caroline Marie Charlotte Louise Julia
• Bezetting: Koningin van het Verenigd Koninkrijk en keizerin van India
• Geboren: 1 december 1844 in Kopenhagen, Denemarken
• Ouders: Christian IX van Denemarken en zijn partner, Louise van Hessen-Kassel
• Ging dood: 20 november 1925 in Norfolk, Engeland
• Bekend om: Born a princess of Denmark; huwde de zoon en de erfgenaam van koningin Victoria; had als koningin weinig politieke macht maar was invloedrijk in mode- en liefdadigheidswerk
• Echtgenoot: Koning Edward VII (m. 1863-1910)
• Kinderen: Prins Albert Victor; Prins George (later koning George V); Louise, prinses Royal; Princess Victoria, Princess Maud (later Koningin Maud van Noorwegen); Prins Alexander John

Prinses van Denemarken

Geboren prinses Alexandra Caroline Marie Charlotte Louise Julia van Denemarken, Alexandra stond bij haar familie bekend als 'Alix'. Ze werd geboren in het Gele Paleis in Kopenhagen op 1 december 1844. Haar ouders waren minderjarige vorsten: Prins Christian van Sleeswijk-Holstein- Sonderburg-Glücksburg en prinses Louise van Hessen-Kassel.

Hoewel ze lid waren van de Deense koninklijke familie, leidde de familie van Alexandra een relatief rustig leven. Het inkomen van haar vader Christian kwam alleen uit zijn legercommissie. Alexandra had verschillende broers en zussen, maar was het dichtst bij haar zus Dagmar (die later Maria Feodorovna, keizerin van Rusland zou worden). Hun familie had een hechte band met Hans Christian Andersen, die af en toe op bezoek was om de kinderen verhalen te vertellen.

De Deense koninklijke familie werd ingewikkelder in 1848, toen koning Christian VIII stierf en zijn zoon, Frederick, koning werd. Frederick was kinderloos en omdat hij zowel Denemarken als Sleeswijk-Holstein regeerde, die verschillende successiewetten hadden, ontstond een crisis. Het uiteindelijke resultaat was dat Alexandra's vader de erfgenaam van Frederick werd in beide regio's. Deze verandering verhoogde de status van Alexandra, toen ze de dochter van een toekomstige koning werd. Het gezin bleef echter buiten het hofleven, deels vanwege hun afkeuring van Frederick.

de prinses van Wales

Alexandra was niet de eerste keuze van koningin Victoria en prins Albert om met hun zoon, prins Albert Edward, te trouwen. Desondanks werd Alexandra in 1861 door zijn zuster, prinses Victoria, aan de Prins van Wales voorgesteld. Na een verkering stelde Edward in september 1862 voor en het paar trouwde op 10 maart 1863 in de St. George's Chapel in Windsor Castle. De bruiloft was een minder feestelijke gelegenheid dan velen hadden gehoopt, omdat het hof nog steeds rouwt om Prins Albert, die in december 1861 is overleden..

Alexandra beviel van hun eerste kind, Prins Albert Victor, in 1864. Het echtpaar zou in totaal zes kinderen krijgen (waaronder één die bij de geboorte stierf). Alexandra gaf de voorkeur aan een hands-on moeder, maar ze bleef ook genieten van haar sociale leven, door hobby's te beoefenen zoals jagen en schaatsen. Het echtpaar vormde het middelpunt van de samenleving en bracht een jeugdig plezier naar een rechtbank die al lang werd gedomineerd door een strenge (en nu rouwende) koningin. Zelfs nadat reumatische koorts haar een blijvende mank gevoel gaf, stond Alexandra bekend als een charmante en vrolijke vrouw.

Hoewel de meeste verslagen lijken te laten zien dat Edward en Alexandra een redelijk gelukkig huwelijk hadden, weerhield Edward's genegenheid voor zijn vrouw de prins niet om zijn beruchte playboy-manieren voort te zetten. Hij voerde verschillende zaken uit tijdens hun huwelijk, zowel gooit als langdurige buitenechtelijke relaties, terwijl Alexandra trouw bleef. Ze raakte in toenemende mate geïsoleerd door een erfelijke aandoening waardoor ze langzaam het gehoor verloor. Edward liep in schandalige kringen en was bijna betrokken bij minstens één echtscheidingszitting.

Als prinses van Wales vervulde Alexandra vele publieke taken, waarbij ze de last op zich nam van enkele openbare optredens van haar schoonmoeder Victoria, zoals openingsceremonies, concerten bijwonen, ziekenhuizen bezoeken en op andere wijze liefdadigheidswerken uitvoeren. Ze was een populaire jonge toevoeging aan de monarchie en was bijna universeel geliefd bij het Britse publiek.

In de vroege jaren 1890 leden Alexandra en haar familie meerdere verliezen die ook de loop van twee monarchieën zouden veranderen. Prins Albert Victor, haar oudste zoon, stierf in 1892 op 28-jarige leeftijd na ziek te zijn geworden tijdens een grieppandemie. Zijn dood verwoestte Alexandra. De jongere broer van Albert Victor, George, werd de erfgenaam en trouwde zelfs met de voormalige verloofde van Albert Victor, Mary of Teck; het is vanuit deze lijn dat de huidige Britse monarchie neerdaalt.

Alexandra's zus Dagmar leed ook een groot verlies in 1894: haar man, de Russische tsaar Alexander III, stierf. De zoon van Dagmar nam de troon over als Nicolaas II. Hij zou de laatste tsaar van Rusland zijn.

Eindelijk koningin

Edward was de langst dienende Prins van Wales in de geschiedenis tijdens zijn leven. (Hij werd overtroffen door zijn afstammeling Prins Charles in 2017.) Nochtans, steeg hij uiteindelijk op naar de troon na de dood van koningin Victoria in 1901. Tegen die tijd was Edward's smaak voor overmatig hem aan het inhalen en zijn gezondheid, dus Alexandra moest verschijnen in zijn plaats voor een paar evenementen.

Dit was de enige keer dat Alexandra mocht worden betrokken bij belangrijke zaken. Ze had politieke opvattingen (ze was bijvoorbeeld vanaf het begin op hun hoede voor Duitse expansie) maar werd genegeerd toen ze die zowel in openbare als privé-uitingen uitte. Ironisch genoeg bleek haar wantrouwen preuts: ze drong erop aan dat de Britten en Duitsers de heerschappij over een paar eilanden "ruilden", die de Duitsers uiteindelijk als een versterkt bolwerk gebruikten tijdens de wereldoorlogen. Edward en zijn ministers gingen zo ver dat ze haar van buitenlandse reizen hadden uitgesloten en haar verboden briefingdocumenten te lezen zodat ze niet zou proberen enige invloed uit te oefenen. In plaats daarvan stortte ze zich op liefdadigheidswerk.

Bij één gelegenheid brak Alexandra echter het protocol en verscheen ze publiekelijk in een politieke context. In 1910 werd ze de eerste koningin-consort die het Lagerhuis bezocht en een debat zag. Ze zou echter niet lang koningin-partner zijn. Slechts een paar maanden later was ze op reis naar Griekenland, op bezoek bij haar broer, koning George I, toen ze bericht kreeg dat Edward ernstig ziek was. Alexandra kwam op tijd terug om afscheid te nemen van Edward, die stierf op 6 mei 1910 na een aanval van bronchitis en een reeks hartaanvallen. Hun zoon werd koning George V.

Later jaar en erfenis

Als de koningin-moeder bleef Alexandra haar taken grotendeels voortzetten als koningin-gemalin en richtte ze haar inspanningen op liefdadigheidswerk met een kant van anti-Duits cajoling. Haar vrijgevigheid was beroemd, omdat ze bereidwillig geld stuurde naar iedereen die haar schreef om hulp te vragen. Ze leefde om haar angsten over de Duitsers te beseffen met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog en verheugde zich toen haar zoon de naam van de koninklijke familie in Windsor veranderde om Duitse verenigingen te vermijden.