Biografie van Philip Zimbardo

Philip G. Zimbardo, geboren op 23 maart 1933, is een invloedrijke sociaal psycholoog. Hij is vooral bekend om de invloedrijke maar controversiële studie die bekend staat als het 'Stanford Prison Experiment', een studie waarbij onderzoeksdeelnemers 'gevangenen' en 'bewakers' waren in een schijngevangenis. Naast het Stanford Prison Experiment heeft Zimbardo aan een breed scala aan onderzoeksthema's gewerkt en meer dan 50 boeken geschreven en meer dan 300 artikelen gepubliceerd. Momenteel is hij emeritus hoogleraar aan de Stanford University en voorzitter van het Heroic Imagination Project, een organisatie gericht op het vergroten van heroïsch gedrag onder gewone mensen.

Vroege leven en onderwijs

Zimbardo werd geboren in 1933 en groeide op in de South Bronx in New York City. Zimbardo schrijft dat het leven in een verarmde buurt als kind zijn interesse in psychologie beïnvloedde: "Mijn interesse in het begrijpen van de dynamiek van menselijke agressie en geweld komt voort uit vroege persoonlijke ervaringen" van het leven in een ruwe, gewelddadige buurt. Zimbardo crediteert zijn leraren voor het helpen om zijn interesse in school aan te moedigen en hem te motiveren om succesvol te worden. Na zijn afstuderen aan de middelbare school ging hij naar Brooklyn College, waar hij in 1954 afstudeerde met een drievoudige major in psychologie, antropologie en sociologie. Hij studeerde psychologie aan de graduate school in Yale, waar hij zijn MA behaalde in 1955 en zijn doctoraat in 1959. Na zijn afstuderen gaf Zimbardo les aan Yale, New York University en Columbia, voordat hij in 1968 naar Stanford verhuisde..

De Stanford Prison Study

In 1971 voerde Zimbardo zijn meest beroemde en controversiële studie uit, het Stanford Prison Experiment. In deze studie namen mannen van middelbare leeftijd deel aan een schijngevangenis. Sommige mannen werden willekeurig uitgekozen om gevangene te zijn en gingen zelfs door de lokale politie door 'lokale' arrestaties 'voordat ze naar de schijngevangenis op de Stanford-campus werden gebracht. De andere deelnemers werden gekozen als gevangenisbewakers. Zimbardo heeft zichzelf de rol van superintendent van de gevangenis toebedeeld.

Hoewel het onderzoek oorspronkelijk gepland was om twee weken te duren, werd het vroegtijdig beëindigd - na slechts zes dagen - omdat de gebeurtenissen in de gevangenis een onverwachte wending namen. De bewakers begonnen op wrede, beledigende manieren jegens gevangenen te handelen en dwongen hen om zich in vernederend en vernederend gedrag te gedragen. Gevangenen in het onderzoek begonnen tekenen van depressie te vertonen en sommigen ervoeren zelfs zenuwinzinkingen. Op de vijfde dag van de studie bezocht de toenmalige vriendin van Zimbardo, psycholoog Christina Maslach, de schijngevangenis en was geschokt door wat ze zag. Maslach (die nu de vrouw van Zimbardo is) vertelde hem: "Weet je wat, het is verschrikkelijk wat je die jongens aandoet." Na de gebeurtenissen in de gevangenis van buitenaf te hebben bekeken, stopte Zimbardo de studie.

Impact van het gevangenisexperiment

Waarom gedroegen mensen zich zoals ze deden in het gevangenisexperiment? Wat was het aan het experiment waardoor de gevangenisbewakers zich zo anders gedroegen dan in het dagelijks leven?

Volgens Zimbardo spreekt het Stanford Prison Experiment over de krachtige manier waarop sociale contexten onze acties kunnen vormen en ervoor kunnen zorgen dat we ons gedragen op manieren die een paar dagen eerder ondenkbaar zouden zijn geweest. Zelfs Zimbardo merkte zelf dat zijn gedrag veranderde toen hij de rol van superintendent in de gevangenis op zich nam. Toen hij zich eenmaal met zijn rol identificeerde, ontdekte hij dat hij moeite had met het herkennen van de misstanden in zijn eigen gevangenis: "Ik verloor mijn gevoel van compassie", legt hij uit in een interview met Pacific Standaard.

Zimbardo legt uit dat het gevangenisexperiment een verrassende en verontrustende bevinding biedt over de menselijke natuur. Omdat ons gedrag gedeeltelijk wordt bepaald door de systemen en situaties waarin we ons bevinden, kunnen we ons in extreme situaties op onverwachte en alarmerende manieren gedragen. Hij legt uit dat, hoewel mensen hun gedrag graag als relatief stabiel en voorspelbaar beschouwen, we soms handelen op manieren die zelfs onszelf verbazen. Schrijft over het gevangenis-experiment in De New Yorker, Maria Konnikova biedt een andere mogelijke verklaring voor de resultaten: ze suggereert dat de omgeving van de gevangenis een krachtige situatie was en dat mensen hun gedrag vaak aanpassen aan wat zij denken dat van hen wordt verwacht in situaties zoals deze. Met andere woorden, het gevangenisexperiment laat zien dat ons gedrag drastisch kan veranderen, afhankelijk van de omgeving waarin we ons bevinden.

Kritieken van het gevangenisexperiment

Hoewel het Stanford Prison Experiment een belangrijke invloed heeft gehad (het was zelfs de inspiratie voor een film), hebben sommige mensen de geldigheid van het experiment in twijfel getrokken. In plaats van gewoon een externe waarnemer van de studie te zijn, diende Zimbardo als de gevangenisinspecteur en liet een van zijn studenten dienst doen als gevangenisbewaker. Zimbardo heeft zelf toegegeven dat hij het betreurt de superintendent van de gevangenis te zijn en objectiever had moeten blijven.

In een artikel voor Medium van 2018 stelt schrijver Ben Blum dat de studie aan een aantal belangrijke tekortkomingen lijdt. Ten eerste meldt hij dat verschillende gevangenen beweerden dat ze de studie niet konden verlaten (Zimbardo ontkent deze bewering). Ten tweede suggereert hij dat Zimbardo's student David Jaffe (de gevangenisdirecteur) mogelijk het gedrag van de bewakers heeft beïnvloed door hen aan te moedigen gevangenen strenger te behandelen.

Er is op gewezen dat het Stanford Prison Experiment het belang aantoont van het evalueren van de ethiek van elk onderzoeksproject voordat de studie verder gaat, en dat onderzoekers goed nadenken over de studiemethoden die zij gebruiken. Ondanks de controverses roept het Stanford Prison Experiment echter een fascinerende vraag op: hoeveel beïnvloedt de sociale context ons gedrag?

Ander werk van Zimbardo

Na het Stanford Prison Experiment te hebben uitgevoerd, ging Zimbardo onderzoek doen naar verschillende andere onderwerpen, zoals hoe we over tijd denken en hoe mensen verlegenheid kunnen overwinnen. Zimbardo heeft ook gewerkt om zijn onderzoek te delen met publiek buiten de academische wereld. In 2007 schreef hij Het Lucifer-effect: begrijpen hoe goede mensen kwaad worden, gebaseerd op wat hij via zijn onderzoek in het Stanford Prison Experiment over de menselijke natuur heeft geleerd. In 2008 schreef hij De tijdparadox: de nieuwe psychologie van tijd die uw leven zal veranderen over zijn onderzoek naar tijdsperspectieven. Hij heeft ook een reeks educatieve video's gehost met een adellijke titel Psychologie ontdekken.

Nadat de humanitaire misbruiken in Abu Ghraib aan het licht kwamen, heeft Zimbardo ook gesproken over de oorzaken van misbruik in gevangenissen. Zimbardo was een getuige-deskundige voor een van de bewakers in Abu Ghraib en hij legde uit dat hij geloofde dat de oorzaak van de gebeurtenissen in de gevangenis systemisch was. Met andere woorden, hij betoogt dat, in plaats van het gevolg te zijn van het gedrag van 'enkele slechte appels', de misbruiken in Abu Ghraib plaatsvonden vanwege het systeem dat de gevangenis organiseerde. In een TED-talk van 2008 legt hij uit waarom hij gelooft dat de gebeurtenissen in Abu Ghraib plaatsvonden: "Als je mensen macht geeft zonder toezicht, is het een recept voor misbruik." Zimbardo heeft ook gesproken over de noodzaak van gevangenishervorming om misbruik in de toekomst te voorkomen in gevangenissen: bijvoorbeeld in een interview met 2015 Newsweek, hij legde het belang uit van beter toezicht op gevangenisbewakers om misbruik in gevangenissen te voorkomen.

Recent onderzoek: helden begrijpen

Een van de meest recente projecten van Zimbardo is onderzoek naar de psychologie van heldendom. Waarom zijn sommige mensen bereid hun eigen veiligheid te riskeren om anderen te helpen, en hoe kunnen we meer mensen aanmoedigen om recht te doen aan onrecht? Hoewel het gevangenisexperiment laat zien hoe situaties ons gedrag krachtig kunnen beïnvloeden, suggereert het huidige onderzoek van Zimbardo dat uitdagende situaties ons niet altijd ertoe brengen om zich antisociaal te gedragen. Op basis van zijn onderzoek naar helden schrijft Zimbardo dat moeilijke situaties er soms toe kunnen leiden dat mensen zich als helden gedragen: “Een belangrijk inzicht uit onderzoek naar heldendom tot nu toe is dat dezelfde situaties die de vijandige verbeelding bij sommige mensen veroorzaken, waardoor ze schurken worden , kan de heroïsche verbeelding ook bij anderen inboezemen en hen ertoe aanzetten heroïsche daden te verrichten. ” 

Momenteel is Zimbardo voorzitter van het Heroic Imagination Project, een programma dat werkt om heroïsch gedrag te bestuderen en mensen op te leiden in strategieën om zich heldhaftig te gedragen. Onlangs heeft hij bijvoorbeeld de frequentie van heroïsch gedrag en de factoren die ervoor zorgen dat mensen heldhaftig handelen bestudeerd. Belangrijk is dat Zimbardo uit dit onderzoek heeft ontdekt dat gewone mensen zich heldhaftig kunnen gedragen. Met andere woorden, ondanks de resultaten van het Stanford Prison Experiment, heeft zijn onderzoek aangetoond dat negatief gedrag niet onvermijdelijk is - in plaats daarvan zijn we ook in staat uitdagende ervaringen te gebruiken als een kans om ons te gedragen op manieren die andere mensen helpen. Zimbardo schrijft: 'Sommige mensen beweren dat mensen goed of slecht worden geboren; Ik vind dat onzin. We worden allemaal geboren met dit enorme vermogen om alles te zijn. ”

Referenties

• Bekiempis, Victoria. "Wat Philip Zimbardo en het Stanford Prison Experiment ons vertellen over machtsmisbruik."  Newsweek, 4 augustus 2015, www.newsweek.com/stanford-prison-experiment-age-justice-reform-359247.
• Blum, Ben. "De levensduur van een leugen." Gemiddeld: vertrouwensproblemen. https://medium.com/s/trustissues/the-lifespan-of-a-lie-d869212b1f62.
• Kilkenny, Katie. "Het is pijnlijk": Dr. Philip Zimbardo bezoekt het Stanford Prison Experiment opnieuw. "  Pacific Standaard, 20 juli 2015, psmag.com/social-justice/philip-zimbardo-revisits-the-stanford-prison-experiment.
• Konnikova, Maria. "De echte les van het Stanford Prison Experiment."  De New Yorker, 12 juni 2015, www.newyorker.com/science/maria-konnikova/the-real-lesson-of-the-stanford-prison-experiment.
• "Philip G. Zimbardo: Stanford Prison Experiment."  Stanford Libraries, exhibits.stanford.edu/spe/about/philip-g-zimbardo.
• Ratnesar, Romesh. "The Menace Within."  Stanford Alumni, Juli / augustus 2011, alumni.stanford.edu/get/page/magazine/article/?article_id=40741.
• Slavich, George M. "Over 50 jaar weggeven van psychologie: een interview met Philip Zimbardo."  Onderwijzen van psychologie, vol. 36, nee. 4, 2009, pp. 278-284, DOI: 10.1080 / 00986280903175772, www.georgeslavich.com/pubs/Slavich_ToP_2009.pdf.
• Toppo, Greg. 'Tijd om het Stanford Prison Experiment te ontslaan?' Inside Higher Ed, 2018, 20 juni, https://www.insidehighered.com/news/2018/06/20/new-stanford-prison-experiment-revelations-question-findings.
• Zimbardo, Philip G. "Philip G. Zimbardo."  Sociaal psychologie netwerk, 8 september 2016, zimbardo.socialpsychology.org/.
• Zimbardo, Philip G. "The Psychology of Evil."  TED, Februari 2008, www.ted.com/talks/philip_zimbardo_on_the_psychology_of_evil.
• Zimbardo, Philip G. "The Psychology of Time."  TED, Februari 2009, www.ted.com/talks/philip_zimbardo_prescribes_a_healthy_take_on_time.
• Zimbardo, Philip G. "Wat maakt een held?"  Greater Good Science Center, 18 januari 2011, Greatergood.berkeley.edu/article/item/what_makes_a_hero.