Biografie van Nontsikelelo Albertina Sisulu, Zuid-Afrikaanse activist

Albertina Sisulu (21 oktober 1918 - 2 juni 2011) was een prominente leider in het Afrikaanse nationale congres en de anti-apartheidsbeweging in Zuid-Afrika. Ze was de vrouw van de bekende activist Walter Sisulu en gaf de broodnodige leiding in de jaren dat de meeste commando's van het ANC zich in de gevangenis of in ballingschap bevonden..

Snelle feiten: Albertina Sisulu

• Bekend om: Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsactivist
• Ook gekend als: Ma Sisulu, Nontsikelelo Thethiwe, "Moeder van de natie"
• Geboren: 21 oktober 1918 in Camama, Cape Province, Zuid-Afrika
• Ouders: Bonilizwe en Monikazi Thethiwe
• Ging dood: 2 juni 2011 in Linden, Johannesburg, Zuid-Afrika
• Onderwijs: Het niet-Europese ziekenhuis van Johannesburg, Mariazell College
• Awards en onderscheidingen: Eredoctoraat van de Universiteit van Johannesburg
• Echtgenoot: Walter Sisulu
• Kinderen: Max, Mlungisi, Zwelakhe, Lindiwe, Nonkululeko
• Opmerkelijk citaat: "Vrouwen zijn de mensen die ons gaan bevrijden van al deze onderdrukking en depressie. De huurboycot die nu in Soweto gebeurt, leeft vanwege de vrouwen. Het zijn de vrouwen in de straatcomités die de mensen opleiden om te staan en bescherm elkaar. "

Vroege leven

Nontsikelelo Thethiwe werd geboren in het dorp Camama, Transkei, Zuid-Afrika, op 21 oktober 1918 in Bonilizwe en Monica Thethiwe. Haar vader Bonilizwe regelde dat het gezin in het nabijgelegen Xolobe zou wonen terwijl hij in de mijnen werkte; hij stierf toen ze 11 was. Ze kreeg de Europese naam Albertina toen ze begon op de plaatselijke missieschool. Thuis stond ze bekend onder de koosnaam Ntsiki.

Als oudste dochter moest Albertina vaak voor haar broers en zussen zorgen. Dit resulteerde in een paar jaar achterhouden op de basisschool en kostte haar aanvankelijk een studiebeurs voor de middelbare school. Na tussenkomst van een plaatselijke katholieke missie kreeg ze uiteindelijk een vierjarige studiebeurs aan het Mariazell College in de Oostkaap (ze moest tijdens de vakantie werken om zichzelf te onderhouden omdat de beurs alleen betrekking had op de termijn).

Albertina bekeerde zich tijdens haar studie tot het katholicisme en besloot dat ze in plaats van te trouwen haar gezin zou helpen door een baan te vinden. Ze kreeg het advies om borstvoeding te geven (in plaats van haar eerste keuze om non te zijn). In 1939 werd ze aangenomen als stagiair-verpleegkundige in Johannesburg, een "niet-Europees" ziekenhuis, en begon daar te werken in januari 1940.

Het leven als stagiair-verpleegster was moeilijk. Albertina moest haar eigen uniform kopen voor een klein loon en bracht het grootste deel van haar tijd door in het verpleeghuis. Ze ervoer het ingebakken racisme van het door de blanke minderheid geleide land door de behandeling van oudere zwarte verpleegsters door meer jonge blanke verpleegkundigen. Ze kreeg ook de toestemming om terug te keren naar Xolobe toen haar moeder stierf in 1941.

Ontmoeting met Walter Sisulu

Twee van Albertina's vrienden in het ziekenhuis waren Barbie Sisulu en Evelyn Mase (eerste aanstaande vrouw van Nelson Mandela). Het was via hen dat ze Walter Sisulu (de broer van Barbie) leerde kennen en een carrière in de politiek begon. Walter nam haar mee naar de inaugurele conferentie van de African National Congress (ANC) Youth League (gevormd door Walter, Nelson Mandela en Oliver Tambo), waarop Albertina de enige vrouwelijke afgevaardigde was. Het was pas na 1943 dat het ANC vrouwen formeel als leden accepteerde.

In 1944 kwalificeerde Albertina Thethiwe zich als verpleegster en op 15 juli trouwde ze met Walter Sisulu in Cofimvaba, Transkei (haar oom had hun de toestemming geweigerd om in Johannesburg te trouwen). Ze hielden een tweede ceremonie bij hun terugkeer naar Johannesburg in de Bantu Men's Social Club, met Nelson Mandela als getuige en zijn vrouw Evelyn als bruidsmeisje. De jonggehuwden verhuisden naar 7372, Orlando Soweto, een huis dat toebehoorde aan de familie van Walter Sisulu. Het jaar daarop beviel Albertina van hun eerste zoon, Max Vuysile.

Een politiek leven beginnen

Vóór 1945 was Walter vakbondsfunctionaris, maar hij werd ontslagen wegens het organiseren van een staking. In 1945 gaf Walter zijn pogingen op om een ​​makelaarskantoor te ontwikkelen om zijn tijd aan het ANC te wijden. Het werd aan Albertina overgelaten om het gezin te ondersteunen in haar inkomsten als verpleegster. In 1948 werd de ANC Women's League gevormd en trad Albertina Sisulu onmiddellijk toe. Het volgende jaar werkte ze hard om de verkiezing van Walter als de eerste full-time ANC-secretaris-generaal te ondersteunen.

De Defiance-campagne in 1952 was een bepalend moment voor de anti-apartheidsstrijd, waarbij het ANC samenwerkte met het Zuid-Afrikaanse Indiase congres en de Zuid-Afrikaanse communistische partij. Walter Sisulu was een van de 20 mensen die werden gearresteerd op grond van de Suppression of Communism Act. Hij werd veroordeeld tot negen maanden dwangarbeid en twee jaar geschorst voor zijn aandeel in de campagne. De ANC Women's League evolueerde ook tijdens de uitdagingscampagne en op 17 april 1954 richtten verschillende vrouwelijke leiders de niet-raciale Federatie van Zuid-Afrikaanse vrouwen (FEDSAW) op. FEDSAW moest vechten voor bevrijding, en ook over kwesties van genderongelijkheid in Zuid-Afrika.

In 1954 behaalde Albertina Sisulu haar kwalificatie voor verloskundige en begon te werken voor de City Health Department van Johannesburg. In tegenstelling tot hun blanke tegenhangers, moesten zwarte verloskundigen met het openbaar vervoer reizen en al hun apparatuur in een koffer vervoeren.

Boycotting Bantu Education

Albertina was via de ANC Women's League en FEDSAW betrokken bij de boycot van Bantu Education. De Sisulus trokken hun kinderen terug uit de door de lokale overheid gerunde school in 1955 en Albertina opende haar huis als een 'alternatieve school'. De regering van de apartheid heeft deze praktijk snel ondervangen en in plaats van hun kinderen terug te brengen naar het onderwijssysteem van Bantu, stuurde de Sisulus hen naar een privéschool in Swaziland onder leiding van Zevende-dags adventisten.

Op 9 augustus 1956 was Albertina betrokken bij het anti-passprotest van vrouwen, waardoor de 20.000 potentiële demonstranten politie-stops konden vermijden. Tijdens de mars zongen de vrouwen een vrijheidslied: Wathint 'abafazi, Strijdom! In 1958 werd Albertina gevangengezet wegens deelname aan een protest tegen de verhuizingen van Sophiatown. Ze was een van de ongeveer 2.000 demonstranten die drie weken in detentie doorbrachten. Albertina werd in de rechtbank vertegenwoordigd door Nelson Mandela; alle demonstranten werden uiteindelijk vrijgesproken.

Gericht op het apartheidsregime

Na het bloedbad van Sharpeville in 1960 vormden Walter Sisulu, Nelson Mandela en verschillende anderen Umkonto we Sizwe (MK, de speer van de natie), de militaire vleugel van het ANC. In de komende twee jaar werd Walter Sisulu zes keer gearresteerd (hoewel slechts één keer veroordeeld) en werd Albertina Sisulu door de Apartheidsregering het doelwit voor haar lidmaatschap van de ANC Women's League en FEDSAW.

Walter Sisulu wordt gearresteerd en gevangengezet

In april 1963 besloot Walter, die op borgtocht was vrijgelaten in afwachting van een gevangenisstraf van zes jaar, om ondergronds te gaan en zich aan te sluiten bij de MK. Niet in staat om de verblijfplaats van haar echtgenoot te achterhalen, arresteerden de SA-autoriteiten Albertina. Ze was de eerste vrouw in Zuid-Afrika die werd vastgehouden op grond van de General Law Wijzigingswet nr. 37 van 1963. Ze werd aanvankelijk twee maanden in eenzame opsluiting geplaatst, en vervolgens onder huisarrest van zonsondergang tot zonsopgang en voor het eerst verbannen . Tijdens haar tijd in eenzaamheid werd Lilliesleaf Farm (Rivonia) overvallen en werd Walter Sisulu gearresteerd. Walter werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf wegens het plannen van sabotage en op 12 juni 1964 naar Robbeneiland gestuurd (hij werd in 1989 vrijgelaten).

De nasleep van de studentenopstand in Soweto

In 1974 werd de verbodsbepaling tegen Albertina Sisulu vernieuwd. De eis voor gedeeltelijke huisarrest werd verwijderd, maar Albertina moest nog steeds speciale vergunningen aanvragen om Orlando, de gemeente waarin ze woonde, te verlaten. In juni 1976 werd Nkuli, het jongste kind en de tweede dochter van Albertina, gevangen in de periferie van de studentenopstand in Soweto. Twee dagen eerder was de oudste dochter van Albertina, Lindiwe, in hechtenis genomen en vastgehouden in een detentiecentrum aan het John Voster-plein (waar Steve Biko het jaar daarop zou overlijden). Lindiwe was betrokken bij de Black People's Convention en Black Consciousness Movement (BCM). De BCM had een meer militante houding tegenover Zuid-Afrikaanse blanken dan het ANC. Lindiwe werd bijna een jaar vastgehouden, waarna ze naar Mozambique en Swaziland vertrok.

In 1979 werd de verbiedingsopdracht van Albertina opnieuw verlengd, hoewel deze keer slechts twee jaar.

De familie Sisulu bleef het doelwit van de autoriteiten. In 1980 werd Nkuli, die toen studeerde aan Fort Hare University, vastgehouden en geslagen door de politie. Ze keerde terug naar Johannesburg om bij Albertina te wonen en ging liever door met haar studie.

Aan het einde van het jaar werd Albertina's zoon Zwelakhe onder een verbodsverbod geplaatst dat zijn carrière als journalist effectief beknotte omdat het hem was verboden enige betrokkenheid bij de media te hebben. Zwelakhe was op dat moment president van de Writer's Association of South Africa. Aangezien Zwelakhe en zijn vrouw in hetzelfde huis als Albertina woonden, hadden hun respectieve verboden het merkwaardige gevolg dat ze niet in dezelfde kamer als elkaar mochten zijn of met elkaar over politiek konden praten.

Toen het verbod van Albertina in 1981 eindigde, werd het niet verlengd. Ze was in totaal 18 jaar verbannen, de langste die op dat moment in Zuid-Afrika was verbannen. Ontslagen van het verbod betekende dat ze nu haar werk met FEDSAW kon voortzetten, op vergaderingen kon spreken en zelfs in kranten kon worden geciteerd.

Tegen het Tricameral Parlement

In de vroege jaren tachtig voerde Albertina campagne tegen de invoering van het Tricameral-parlement, dat beperkte rechten gaf aan Indiërs en Coloreds. Albertina, die opnieuw onder een bevel stond, was niet in staat om een ​​kritieke conferentie bij te wonen waarop dominee Alan Boesak een verenigd front tegen de plannen van de apartheidsregering voorstelde. Ze gaf haar steun aan via FEDSAW en de Women's League. In 1983 werd ze gekozen tot president van FEDSAW.

'Moeder van de natie'

In augustus 1983 werd ze gearresteerd en aangeklaagd op grond van de Suppression of Communism Act voor vermeende bevordering van de doelstellingen van het ANC. Acht maanden eerder had ze samen met anderen de begrafenis van Rose Mbele bijgewoond en een ANC-vlag over de kist gedrapeerd. Er werd ook beweerd dat ze tijdens de begrafenis een pro-ANC eerbetoon aan de FEDSAW en ANC Women's League standvastig leverde. Albertina werd bij verstek verkozen tot president van het United Democratic Front (UDF) en werd voor het eerst in druk de moeder van de natie genoemd. De UDF was een overkoepelende groep van honderden organisaties die tegen de apartheid waren, die zowel zwarte als blanke activisten verenigden en een juridisch front vormden voor het ANC en andere verboden groepen.

Albertina werd vastgehouden in de gevangenis van Diepkloof tot haar proces in oktober 1983, waarin ze werd verdedigd door George Bizos. In februari 1984 werd ze veroordeeld tot vier jaar, twee jaar geschorst. Op het laatste moment kreeg ze het recht om in beroep te gaan en werd ze op borgtocht vrijgelaten. Het beroep werd uiteindelijk toegewezen in 1987 en de zaak werd afgewezen.

Gearresteerd voor verraad

In 1985 heeft PW Botha een noodtoestand opgelegd. Zwarte jongeren rellen in de townships en de Apartheidsregering reageerde door Crossroads township af te vlakken, in de buurt van Kaapstad. Albertina werd opnieuw gearresteerd en zij en 15 andere leiders van de UDF werden beschuldigd van verraad en het aanzetten tot revolutie. Albertina werd uiteindelijk op borgtocht vrijgelaten, maar de borgtocht betekende dat ze niet langer kon deelnemen aan FEDWAS, UDF en ANC Women's League-evenementen. Het verraadproces begon in oktober maar stortte in toen een belangrijke getuige toegaf dat hij zich had kunnen vergissen. In december zijn de meeste beschuldigden, waaronder Albertina, aangeklaagd. In februari 1988 werd de UDF verboden onder verdere noodbeperkingen.

Leiding geven aan een overzeese delegatie

In 1989 werd Albertina gevraagd als "de patrones van de voornaamste zwarte oppositiegroep"in Zuid-Afrika (de formulering van de officiële uitnodiging) om de Amerikaanse president George W Bush, de voormalige president Jimmy Carter en de Britse premier Margaret Thatcher te ontmoeten. Beide landen hadden zich verzet tegen economische actie tegen Zuid-Afrika. Ze kreeg een speciale dispensatie voor het land verlaten en voorzien van een paspoort. Albertina gaf vele interviews terwijl ze in het buitenland was, met details over de zware omstandigheden voor zwarten in Zuid-Afrika en commentaar op wat zij zag als de verantwoordelijkheden van het Westen bij het handhaven van sancties tegen het Apartheidsregime.

Parlement en pensioen

Walter Sisulu werd in oktober 1989 uit de gevangenis vrijgelaten. Het ANC werd het jaar daarop niet meer verboden en de Sisulus werkte hard om zijn positie in de Zuid-Afrikaanse politiek te herstellen. Walter werd tot vice-president van het ANC gekozen en Albertina werd tot vice-president van de ANC Women's League gekozen.

Dood

Zowel Albertina als Walter werden lid van het parlement onder de nieuwe overgangsregering in 1994. Ze trokken zich terug uit het parlement en de politiek in 1999. Walter stierf na een lange periode van ziekte in mei 2003. Albertina Sisulu stierf vreedzaam op 2 juni 2011, bij haar thuis in Linden, Johannesburg.

nalatenschap

Albertina Sisulu was een belangrijke figuur in de anti-apartheidsbeweging en een symbool van hoop voor duizenden Zuid-Afrikanen. Sisulu neemt een speciale plaats in in het hart van Zuid-Afrikanen, deels vanwege de vervolging die ze heeft doorgemaakt en deels vanwege haar onwrikbare toewijding aan de zaak van een bevrijde natie.

bronnen

• "De erfenis van Albertina Sisulu." Southafrica.co.za.
• "Albertina Nontsikelelo Sisulu." Zuid-Afrikaanse geschiedenis online, 25 oktober 2018.
• Shepherd, Melinda C. "Albertina Sisulu." Encyclopædia Britannica, 17 oktober 2018.